Η σχέση των γονιών μας είναι το πρότυπό μας

Μεγαλώνοντας αρχίζεις και παρατηρείς τα πράγματα με άλλη ματιά. Μαθαίνεις απ’ τις σχέσεις σου και κάθε νέα σου εμπειρία σου δίνει τα εφόδια για να προχωρήσεις με περισσότερη γνώση από πριν. Υπάρχουν στιγμές στη ζωή σου από εκείνες που κλείνεσαι στον εαυτό σου κι αναλογίζεσαι τα μέχρι τώρα δεδομένα. Ποιοι άνθρωποι υπήρξαν για σένα οι πιο σημαντικοί κι οι πιο αναντικατάστατοι. Ποιοι ήταν εκείνοι που σε ενέπνευσαν σε κάθε σου βήμα κι αποτέλεσαν πρότυπο κι υπόδειγμα για κάθε σου εμπειρία.

Όσον αφορά στο κομμάτι των σχέσεων, εκείνοι που υπήρξαν άθελά τους –ή και μη– το καλούπι που διαμόρφωσε ή επηρέασε την κάθε σου διαπροσωπική επαφή είναι οι πιο κοντινοί σου άνθρωποι: Οι γονείς σου.

Αυτοί που θαυμάζεις για την επιμονή και την υπομονή τους. Που κάθονται μετά από τόσα χρόνια ακόμα παρέα στο τζάκι και πάντα έχουν κάτι να κουβεντιάσουν. Που κοιτάζονται στα μάτια καθαρά και ξάστερα. Οι γονείς σου που όσα κι αν πέρασαν, όσες εποχές κι αν άλλαξαν, σε κάνουν ακόμα να πιστεύεις στην αγάπη. Σε κάνουν ακόμα να πιστεύεις πως εκεί έξω για τον καθένα υπάρχει αυτό που του ταιριάζει, που θα τον ολοκληρώσει και θα τον κάνει ευτυχισμένο. Μια ευτυχία που φυσικά δεν ήρθε χωρίς προσπάθεια, που όμως βγήκε φυσικά, όπως και τα υπόλοιπα συναισθήματα.

Παρατήρησε τους γονείς σου να δεις με τι αγάπη και τι νοιάξιμο κάνουν την κάθε μέρα, παρά τις δυσκολίες, να μοιάζει υποφερτή. Ακόμη και τότε που τσακώνονται για το ποιος θα πετάξει τα σκουπίδια, ακόμη και τότε που διαφωνούν ποιος απ’ τους δύο θα έρθει να σου βάλει τις φωνές, διαχωρίζοντας τις ευθύνες. Όλα θα δεις πως γίνονται με πρωτεργάτη την αγάπη. Αυτή που στέριωσε ένα σπιτικό, που κράτησε μια οικογένεια δεμένη, που σε έκανε άνθρωπο και σε μεγάλωσε με ό,τι μπορούσε καλύτερο. Κι αν δεν πιστεύεις στα θαύματα, δες πως σε κάτι τέτοια μικρά πράγματα κρύβεται το θαύμα.

Πώς να μην έχεις μετά –με γνώμονα τα αληθινά συναισθήματα μες στο σπίτι σου– απαιτήσεις από κάθε άνθρωπο που μπαίνει στη ζωή σου; Πώς να μη ζητάς κάποιον να σε νοιάζεται το ίδιο, να σ’ αγαπάει το ίδιο. Να μπαίνει στις δυσκολίες για σένα κι αντί να φεύγει, να τις παλεύει μαζί σου. Όσο κι αν λες πως δε θέλεις οικογένεια ή πως είναι μακρινό ή ακόμα και ζόρικο για σένα.

Το πρότυπο των γονιών σου σε κάνει να πιστεύεις στο πόσο κοντά μπορείς να φτάσεις στο «για πάντα». Σε προκαλεί σε έναν κόσμο που σταμάτησε να νιώθει και να προσπαθεί, γιατί είναι μαγκιά να έχεις την πίστη πως μπορείς να βρεις το απόλυτο. Εκείνον τον κάποιον που μεγάλωσε με τα ίδια καλούπια με σένα και ξέρει τι θα πει οικογένεια, που θα ξέρει πόσο ιερό πράγμα είναι και θα έχει τα κότσια να το ζήσει μαζί σου.

Όσο κι αν εκσυγχρονιζόμαστε, αν αλλάζουμε και παρασυρόμαστε απ’ τη μόδα μιας εποχής που ευνοεί τις σχέσεις χωρίς συναίσθημα, τις πρόσκαιρες συνευρέσεις, περισσότερο την απουσία, παρά την παρουσία, το υπόδειγμα θα είναι πάντοτε ένα κι οι τυχεροί θα το έχουν μέσα στο σπίτι τους.

Είναι η αγάπη των γονιών σου που παλεύουν, προσδοκούν, προσπαθούν, υπομένουν κι επιμένουν σε ένα ειλικρινές μοτίβο σχέσης, πιο δυνατό από οποιοδήποτε άλλο μπορεί να εφεύρει η σύγχρονη εποχή.  Αυτό το δέσιμο που θα σε κάνει να μη συμβιβαστείς με τίποτα λιγότερο. Παρά μονάχα με τον απόλυτο έρωτα που, κάποια στιγμή θα μετουσιωθεί σε μια καθαρή κι αγνή αγάπη.