Δευτέρα πάλι. Ούτε που θυμάσαι πότε ήταν η τελευταία φορά που έκατσες για λίγο να χαλαρώσεις και να αδειάσεις απ’ την απαιτητική καθημερινότητά σου. Τα Σαββατοκύριακα σου φαίνεται πως περνάνε πλέον σαν καπνός και το πότε περνά ο χρόνος κι αρχίζει ξανά η βδομάδα συμβαίνει μέχρι να ανοιγοκλείσεις τα βλέφαρά σου. Πέρα απ’ την κούραση, εκείνο που συνοδεύει πια τις μέρες σου είναι, αδιαμφισβήτητα, το άγχος.

Άγχος για τους λογαριασμούς που πρέπει να πληρωθούν, για τα έξοδα του μήνα, για το τελευταίο project. Άγχος στα επαγγελματικά, αλλά και στα προσωπικά σου. Αν είσαι εντάξει με τον σύντροφό σου κι αν είναι, όντως, κι εκείνος. Αν δεν είστε γιατί δεν είστε κι αν είστε, σίγουρα ή μήπως κάτι δεν έχεις πάρει χαμπάρι; Κι αν είσαι μόνος, γιατί δεν έχεις κάνει ακόμη μια σχέση τις προκοπής; Τι σου λείπει, δηλαδή; Τι λάθος κάνεις; Πού θα βρεις το χρόνο για σχέση, να μου πεις, με τόσες υποχρεώσεις να τρέχουν είναι το τελευταίο πράγμα που σου περνάει απ’ το μυαλό.

Στολίζεις τις μέρες σου με πίεση. Δεν υπάρχει τίποτα να σε χαλαρώνει και να σε ξεκουράζει. Εκείνο που υπάρχει τώρα συντροφιά σου είναι αυτό το άγχος στο κεφάλι σου. Για εκείνα τα μικροπράγματα. Πόσο ασήμαντο μπορεί να είναι, βέβαια, να μην έχεις να πληρώσεις τους λογαριασμούς σου ή οι υποχρεώσεις στη δουλειά σου που πρέπει να εκπληρωθούν; Για σένα είναι ό,τι πιο σημαντικό, κάνε μια παύση όμως και σκέψου. Τι θα έχει σημασία σε λίγα χρόνια;

Τότε που θα αναλογιστείς πως πέρασες όλη σου τη ζωή να αγχώνεσαι για μικροπράγματα. Υποθέσεις κι εμπόδια που τελικά με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, βρήκαν τη λύση τους. Και αν το χιλιοειπωμένο «όλα λύνονται στο τέλος» αποκτάει υπόσταση μπροστά στα μάτια σου, γιατί επιμένεις να αγχώνεσαι για πράγματα που μπορείς να αλλάξεις;

Ακόμη κι εκείνα που δεν μπορείς να αλλάζεις, τι σημασία έχουν, τελικά, αφού δεν υπάρχει κάτι περισσότερο που να μπορείς να κάνεις; Μήπως εκείνη που επιμένεις να τους δίνεις εσύ ο ίδιος μέσα στο μυαλό σου;

Οι άνθρωποι γεννήθηκαν για να δρουν και να πράττουν. Κάνε τη σκέψη σου πράξη χωρίς μελοδραματισμούς κι άγχος. Δώσε τον καλύτερό σου εαυτό σε καθετί που καταπιάνεσαι. Βάλε μεράκι κι όσο ταλέντο διαθέτεις. Αν το καλύτερό σου δεν είναι αρκετό, πήγαινε παρακάτω. Έχει αξία να ξέρεις πότε πρέπει να σταματάς.

Αντιμετώπιζε τις καταστάσεις που σου παρουσιάζονται με όση αισιοδοξία διαθέτεις. Να προσπαθείς μέσα στην πίεση και τους τρελούς ρυθμούς σου να βρίσκεις χρόνο για τον εαυτό σου. Αν σε καταβάλει το άγχος να φέρνεις στη σκέψη σου εκείνα που έχουν όντως σημασία. Η υγεία σου κι η ψυχική σου γαλήνη. Πόσο σημαντικό είναι αυτό που σε ταλαιπωρεί και τι νόημα θα έχει αν δεν έχεις εσύ τα παραπάνω;

Πάρε ανάσες και δες τη ζωή σου με άλλο μάτι. Έχε στο μυαλό σου πως τα γεγονότα που σου συμβαίνουν συνδέονται με τέτοιο τρόπο ώστε, τελικά, να καταλήγουν σε καλό. Δεν ξέρεις από τι χειρότερο σενάριο σε έσωσε η «κακή» σου τύχη. Κι όλες εκείνες οι στενοχώριες κι οι ταλαιπωρίες σε έκαναν καλύτερο, σοφότερο και πιο δυνατό.

Άσε, λοιπόν, την γκρίνια κι επένδυε σε αυτά που έχουν πραγματικά σημασία.  Στον εαυτό σου και στους ανθρώπους σου. Στην ηρεμία σου και την εξέλιξή σου. Όλα τα υπόλοιπα γίνονται για κάποιο λόγο κι όλα βρίσκουν, στο τέλος, το δρόμο τους. Το ίδιο κι εσύ.

 

Συντάκτης: Κωνσταντίνα Αποστολάκη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη