Όσοι με αγαπούν είναι εδώ

Άλλη μια εβδομάδα τελείωσε. Κουραστική εβδομάδα, τόσες υποχρεώσεις και μια ρουτίνα που δε μου ταιριάζει καθόλου. Συνήθισα, όμως. Μετά από καιρό επιτέλους συνήθισα. Για πρώτη φορά μετά από τόσες μέρες νιώθω μια ηρεμία, που μου έλειπε. Νόμιζα πως αυτή η ηρεμία θα ερχόταν με την άφιξή σου. Έκανα λάθος, όμως, ποτέ δεν ήρθες κι εγώ ηρέμησα τελικά και χωρίς εσένα.

Έχω πιάσει συζήτηση με το ταβάνι μου απόψε, άπειρες φορές με έχει κοιτάξει αυτή τη βραδιά. Έξω ακούγονται φωνές φίλων που έχουν μαζευτεί για ένα ακόμη βράδυ στο σπίτι. Εγώ βρίσκομαι ακόμα στο δωμάτιό μου. Πάντα χαίρομαι όταν έχω τους ανθρώπους μου μαζεμένους για μια ήσυχη βραδιά στο σπίτι. Απόψε, όμως, θέλω πέντε λεπτά μόνο για μένα. Άλλα πέντε λεπτά συντροφιά με το ταβάνι μου. Δεν είμαι ακόμη έτοιμη να βγω να τους δω και να χαρώ μαζί τους.

Σε σκέφτομαι, κάπως διαφορετικά απόψε. Δεν περιμένω πια, αλλά κι ούτε θέλω να έρθεις. Δε χρειάζομαι να δω το πρόσωπό σου για να χαρώ. Κουράστηκα να αμφισβητώ τον εαυτό μου και την αξία μου. Δεν έχει νόημα να σε αναζητάω, να διερωτώμαι πού να είσαι και πώς να περνάς. Ξέρω ότι έχω ανθρώπους έξω να με περιμένουν. Εκείνους ποτέ δε χρειάστηκε να τους παρακαλέσω για να έρθουν. Όποιος θέλει απόψε και κάθε απόψε θα είναι εδώ.

Δεν πονάω που δε θα έρθεις, για την ακρίβεια δε νιώθω τίποτα. Αστείο δεν είναι; Για έναν άνθρωπο που ένιωσες όλη την γκάμα των συναισθημάτων που υπάρχουν, τώρα πια να μη νιώθεις τίποτα. Χαίρομαι, όμως, που βρήκε αυτόν τον μηχανισμό άμυνας το μυαλό μου για να μπορέσει να επιζήσει απ’ την απουσία σου.

Τις εξηγήσεις σου δεν τις ζητάω ούτε τις περιμένω πια. Κακία δε σου κρατάω, την εκδίκηση που ήθελα να σου δώσω την έχω αφήσει πίσω μου, μαζί με τα αισθήματα που ένιωθα για σένα. Ούτε πόνος ούτε θυμός έχει μείνει πια. Όλα έχουν μπει σε μια σειρά.

Κατάλαβα πως δε χρειάζομαι κανέναν, πόσο μάλλον εσένα που δε θέλεις να βρίσκεσαι εδώ. Κι αν τύχει και ξαναβρεθούμε κάποια στιγμή, να ξέρεις καμιά επίδραση δε θα έχεις πάνω μου. Είναι η τελευταία φορά που κοιτάω το ταβάνι μου και σκέφτομαι εσένα. Είναι η τελευταία φορά, γενικότερα, που επιτρέπω στον εαυτό μου να σε σκεφτεί.

Νομίζω αρχίζω δειλά-δειλά να σε αφήνω πίσω μου. Οι αναμνήσεις μου μαζί σου έχουν θαφτεί στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Αρχίζω να το παίρνω απόφαση. Έπαθα από σένα κι έμαθα, ευτυχώς! Δε θα ανατρέξω ξανά στις στιγμές μας, θα τις διώξω μόλις τολμήσουν να προβάλουν. Ξέρω τώρα πια πως τίποτα δεν αλλάζει και τίποτα δε διορθώνεται. Δε με πειράζει, όμως, γιατί μπορώ να πω πως βρήκα ξανά τον εαυτό μου και την ηρεμία μου.

Ναι! Τώρα είμαι έτοιμη να βγω και να υποδεχτώ τους ανθρώπους που με αγαπάνε. Σε ξεπέρασα επιτέλους κι ηρέμησα!