Σε ένα χρόνο θα 'χει περάσει

Δεν πέρασε καιρός. Νωπές ακόμη οι πληγές. Πώς να μη θυμάσαι; Προσωρινό, όμως, είναι κι αυτό. Σε ένα χρόνο από τώρα τίποτα από αυτά δε θα σε βασανίζει. Όλα θα έχουν ξεχαστεί. Σε ένα χρόνο από τώρα μπορεί και να γελάς με την τωρινή «κατάντια» σου. Θα γελάς με το πόση σημασία έδωσες σε αυτή την ιστορία. Με το πόσο χρόνο σπατάλησες να σκέφτεσαι ξανά και ξανά τα ίδια.

Κάνε υπομονή. Ό,τι τώρα σου φαίνεται αδύνατο να ξεχαστεί και να ξεπεραστεί, σε ένα χρόνο ακριβώς, σου υπόσχομαι, θα είναι απλώς μια μακρινή ανάμνηση. Τι γεύση θα έχεις τότε από όλα αυτά, δεν ξέρω να σου πω. Μάντης δεν είμαι. Και στον καθένα οι πληγές γιατρεύονται διαφορετικά. Σου εγγυώμαι, όμως, πως θα είναι πια παρελθόν. Ένα καλά θαμμένο κομμάτι στο μυαλό σου που δε θα σου κλέβει πια τον ύπνο. Γι’ αυτό κάνε υπομονή και θα περάσει. Σε λίγο καιρό θα σταματήσει να πονάει.

Αν νιώθεις τώρα να πνίγεσαι σε μια κουταλιά νερό και να μην μπορεί κανένας να σου προσφέρει μια σανίδα σωτηρίας είναι γιατί οι αναμνήσεις είναι ακόμη πολύ πρόσφατες. Ο χρόνος όντως τα γιατρεύει όλα, όσο τετριμμένη κι αν σου ακούγεται αυτή η φράση που τόσες φορές που την έχεις ακούσει.

Ίσως τώρα βιάζεσαι να ξεφορτωθείς το βάρος, πιστεύεις πως δεν αντέχεις, δυστυχώς όμως κουμπιά στους διαδρόμους του μυαλού δεν υπάρχουν, συνεπώς δεν μπορείς απλώς να κατεβάσεις σε μία στιγμή τον διακόπτη. Όλο και κάτι θα βρει τον τρόπο να ξεπροβάλλει ξαφνικά και να σου θυμίσει εκείνο που προσπαθείς με κόπο να ξεχάσεις.

Μην προσπαθείς να το αποφύγεις. Άσ’ το να σε καταπνίξει, να σε πάει στα βαθιά, μέχρι τέρμα κάτω. Τότε ο μόνος δρόμος για την επιβίωση βρίσκεται προς την αντίθετη κατεύθυνση, μόνο προς τα επάνω πάει πια. Κάποια στιγμή θα βαρεθεί να ταλανίζει τη σκέψη σου, θα βαρεθείς κι εσύ να το ακούς. Θα σταματήσει να τρυπώνει ακάλεστο στο μυαλό σου.

Θα είναι απλά και μόνο μια εμπειρία, από αυτές που λένε όλοι πως μας κάνουν καλύτερους. Όσο και να σου φαίνονται όλα αυτά λόγια παρηγοριάς, μπορώ να σου το υποσχεθώ πως σε ένα χρόνο από τώρα, δε θα έχει σημασία τίποτα από αυτά που τώρα σου φαίνονται τραγικά. Τότε θα βγάζουν όλα νόημα, θα έχεις μάθει τον λόγο που έγιναν όλα. Θα έχεις καταλάβει, θα έχεις συγχωρήσει και θα έχεις προχωρήσει.

Τις φυλακές σου τις ορίζεις εσύ κι αν μια σκέψη αποτελεί το κλουβί που σε κλείνει αυτή τη στιγμή πίσω στα κελιά του, είναι γιατί εσύ του δίνεις τη δύναμη να το κάνει. Εσύ είσαι ο υπαίτιος για τη βαρύτητα που δίνεις σε καθετί που βιώνεις.

Αν το ποτήρι με το κρασί που κρατάς στα χέρια σου ισούται με τα βάσανά σου, δε σε κουράζει επειδή είναι πολύ βαρύ, αλλά γιατί επιμένεις να το κρατάς για πολύ περισσότερο απ’ όσο αντέχεις. Ή πιες το ή σπάσ’ το. Έτσι κ αλλιώς, σε έναν χρόνο –ή και λιγότερο– θα έχει ξεθυμάνει.