Σιγά, δεν ήταν και τίποτα

Μην πιστέψεις πως κάθομαι και σκέφτομαι τις στιγμές μας. Πως καταναλώνω χρόνο κι ενέργεια να ταλανίζομαι για κάτι που δεν έγινε. Μην πιστέψεις πως σήμαινε και πολλά η ιστορία μας. Τίποτα δε ζήσαμε από αυτά που θα ‘θελα, οπότε μη νομίζεις πως κλαίω στο βωμό των ανεκπλήρωτων. Δεν έγινε και τίποτα σημαντικό.

Μη νομίζεις πως είσαι μόνιμο θέμα συζήτησης, ανάλυσης κι υπερανάλυσης. Πως προσπαθώ κι άκρη δε βγάζω ούτε μαζί σου ούτε με ό,τι έγινε. Τυχαία ήταν όλα. Ένα μικρό διάλειμμα κι ένα –αν το καλοσκεφτείς– χάσιμο χρόνου που δεν έχει πλέον σημασία.  Δεν είναι, εξάλλου, πως πίστευα πως θα κρατήσει και πολύ. Όσο για σχέδια, ας γελάσω! Αυτά ούτε στιγμιαία δεν πέρασαν απ’ το μυαλό μου.

Οπότε μη σου περνάνε ιδέες πως στεναχωριέμαι και πως σε σκέφτομαι. Μην ξεγελάς τον εαυτό σου. Αυτά τα κάνουν εκείνοι που τους στοιχειώνει το παρελθόν. Κι εγώ έμαθα να προχωράω μπροστά.

Μη φανταστείς πως έβαλες ψηλά τον πήχη για οποιονδήποτε ακολουθήσει ούτε πως μου ταίριαξες και τόσο τρομερά. Και σίγουρα μην περιμένεις να ακούσεις τίποτα από αυτά να βγαίνουν απ’ το στόμα μου. Καλύτερα να φύγεις τώρα και να μην κοιτάξεις πίσω σου.

Ελπίζω να μη φαντάστηκες πως είμαι εκείνο που θες. Πως μπορώ να σου δώσω παραπάνω. Δεν είμαι κάτι παραπάνω από μια καταστροφή. Ό,τι αγγίζω γίνεται κομμάτια, μια ωρολογιακή βόμβα με μάτια. Γι’ αυτό κι εσύ ζορίστηκες μαζί μου. Οπότε μην αυταπατάσαι πως έγινε και κάτι.

Μη φοβηθείς πως δεν εγώ ήμουν σαν τις άλλες και μ’ άφησες να φύγω, ούτε πως δύσκολα θα βρεις κάποια σαν εμένα. Συνηθισμένος άνθρωπος είμαι κι εγώ από ‘κείνους που ξεχνάνε την επόμενη στιγμή. Μη σε πειράξει που δε θα με βλέπεις πια, εδώ είναι όλα καλά, όπως τα άφησες.

Δεν ήμουν ντε και καμία ξηγημένη, σιγά! Πόσο σπάνιο είναι να το βρεις αυτό τώρα πια; Τι πειράζει που δεν κατάφερες να καταλάβεις και να με διαχειριστείς; Ούτε εγώ κατάφερα τίποτα με σένα, προφανώς.

Μη μου μιλήσεις για συναισθήματα γιατί θα γελάσω. Τι ξέρω εγώ από αυτά; Σαν τις άλλες δεν είπαμε πως είμαι; Ελπίζω να μη με σκέφτεσαι, γιατί μόνο κακό θα σου κάνω. Κι εύχομαι ακόμα να με ξεχάσεις γρήγορα, να μη θυμάσαι στιγμή από αυτά που περάσαμε. Να ξεχάσεις εύκολα το άγγιγμά μου, όπως το έκανα κι εγώ τόσο απλά και αβίαστα.

Κάποια στιγμή θα κοιτάξουμε πίσω μας και θα γελάμε με το πόσο ανόητοι φανήκαμε να μπλέξουμε κι οι δύο σε μια ιστορία καταδικασμένη απ’ την αρχή. Οπότε συνέχισε τον δρόμο σου, σαν να μην άλλαξε τίποτα.

Ήμουν καλά και πριν εμφανιστείς εσύ. Θα είμαι και μετά που θα εξαφανιστείς. Μην υποθέσεις, λοιπόν, πως μου λείπει το γέλιο σου ούτε πως από όλα τα λάθη μου το καλύτερο ήσουν εσύ. Σκέψεις ενός τρελού είναι κι αυτές που σαν χαράξει θα έχουν ξεχαστεί. Φταίει η νύχτα.

Εντάξει σταμάτα να διαβάζεις τώρα, άσ’ τα και μην πιστέψεις τίποτα από αυτά. Άσε ό,τι κι αν κάνεις κι έλα απόψε να με βρεις, για ένα ακόμα λάθος.