Το «σ’ αγαπώ» είναι ευθύνη

Δε μάθαμε ακόμα και δεν ξέρω αν θα μάθουμε και ποτέ. Μεγαλώνουμε και κάνουμε λάθη. Μπερδεύουμε και μπερδευόμαστε. Έχουμε πληγωθεί και σίγουρα έχουμε πληγώσει κι εμείς με τον τρόπο μας. Δεν ξέρουμε ακόμα πόσες μορφές μπορεί να πάρει η αγάπη. Τι μεγέθη φτάνει και πόσους νόμους αψηφά.

Μα σίγουρα κάποιοι από εμάς δεν μπορούν να καταλάβουν πώς γίνεται να ξε-αγαπάς, πώς γίνεται να ξε-νοιάζεσαι. Υφίσταται καν τέτοιο πράγμα στη φύση; Θα θέλαμε κάποιος να μας πει αν τα έχει καταφέρει. Πώς μπορεί ένας δικός σου άνθρωπος να γίνει ξαφνικά ξένος. Έχουν on-off τα συναισθήματα; Πώς μπορείς να πάρεις πίσω αγάπη; Όχι ως αντάλλαγμα, αλλά πώς είναι δυνατόν να τη δώσεις και μετά να την επιστρέψεις, όπως κάνουμε ας πούμε με τα δανεικά;

Δεν περνάει η αγάπη. Όχι. Αυτό δεν μπορεί να είναι σωστό. Η αληθινή αγάπη δε φεύγει. Μετουσιώνεται, αλλάζει μορφή. Ίσως να μην είναι πια τόσο έκδηλη και να μη συνοδεύεται με έρωτα και πάθος. Όμως η αγάπη υπάρχει πάντα εκεί. Άνθρωποι που νοιάστηκαν δε θα γίνουν ποτέ απλά ξένοι και κάποιος που μοιράστηκες στιγμές μαζί του δε θα είναι απλά μια ανάμνηση για σένα, αλλά ένα κομμάτι σου που θες-δε θες το κουβαλάς. Γιατί αν πιστεύεις ότι η αγάπη χάνεται και κάποιος ξε-αγαπά, τότε δεν το ένιωσες πραγματικά. Κάτι άλλο θα ήταν.

Γι’ αυτό να το προσέχετε το «σ’ αγαπώ», πότε και σε ποιον το λέτε. Να είναι αληθινό. Να είναι ικανό να σας πνίξει αν δεν είναι ειπωθεί και να σκορπάει πληρότητα στην εξομολόγησή του. Μόνο τότε να το λέτε. Να κοιτάτε στα μάτια τον άλλο κι οι λέξεις να μη βγαίνουν απ’ το στόμα σας, αλλά απ’ την ψυχή σας. Αν έχετε δεύτερες σκέψεις, καλύτερα να παρατήσετε την ιδέα μια ώρα αρχύτερα. Μπορεί να έχετε μπερδευτεί, να είναι κάτι άλλο που μοιάζει λίγο με αγάπη. Κρίμα δεν είναι για ένα μπέρδεμα να προκαλείτε ανεπανόρθωτη ζημιά;

Μην το πετάς έτσι το «σ’ αγαπώ». Είναι ιερό. Μην το πετάς επειδή ένιωσες ένα νοιάξιμο ή μια παροδική ευφορία. Μην το λες αν δεν το εννοείς. Να το σκεφτείς καλά, γιατί θέλει κότσια για να μπορέσεις να το υποστηρίξεις. Θέλει θάρρος και θράσος για να το εκδηλώσεις όπως του αξίζει. Θα κληθείς να το αποδείξεις. Γιατί είναι ευθύνη το «σ’ αγαπώ». Δεν τελειώνει με μια λέξη ούτε με μια σκέτη δήλωση. Θέλει δουλειά κι υπομονή.

Μονάχα έτσι δε θα βγεις ψεύτης αργότερα, δε θα χρειαστεί να αναιρέσεις αυτά που είπες ούτε να κρυφτείς. Γιατί το «σ’ αγαπώ» όταν το πεις δε θα έχει γυρισμό. Δεν μπορείς να το πάρεις πίσω, ούτε αυτό ούτε τα συναισθήματα που δημιούργησε. Όπως ακριβώς δε γίνεται να ξε-αγαπήσεις.

Αν δεν μπορείς να το υποστηρίξεις μην το πεις απλώς για να το πεις, γιατί κάτι ένιωσες κι εσύ. Άσ’ το.

Χειρότερο απ’ το κενό «σ’ αγαπώ» δεν υπάρχει και μεγαλύτερο κακό δεν μπορείς να κάνεις, πρώτα σε σένα και μετά στους άλλους. Μην παίρνεις στην πλάκα τα συναισθήματα, είναι ιεροσυλία.