Πάντα οι νυν θα σχολιάζουν τους πρώην και το αντίστροφο

Οι ερωτικές σχέσεις είναι ένας φαύλος κύκλος πάνω στον οποίο δε σταματάμε ποτέ να κινούμαστε. Και σε αυτή την κίνηση υπάρχουν κανόνες κυκλοφορίας. Υπάρχει κάτι σαν άγραφος κανόνας στα σχεσιακά, ένας κανόνας που κανείς δεν παραδέχεται πως ισχύει, όλοι όμως εφαρμόζουν. Οι νυν πάντα θα ζηλεύουν τους πρώην και οι πρώην τους νυν.

Πρόκειται για δυο αιώνιους αντιπάλους στην αρένα του έρωτα. Ακόμη κι ας μην ομολογείται ευθέως το αίσθημα της ζήλιας, είναι εκεί και καραδοκεί σε κάθε εμφάνιση του εχθρού. Καμιά φορά εμείς οι γυναίκες γινόμαστε λίγο υπερβολικές σε αυτά τα θέματα. Φυσικά θα δεις και άντρες να έχουν παρόμοιες συμπεριφορές, αλλά εμείς το παρακάνουμε. Ίσως είναι στη φύση μας, δεν ξέρω. Ίσως είναι τρόπος της γυναίκας να αμυνθεί και να καλύψει τον πόνο. Πάντως, κανένα θηλυκό δε γλυτώνει απ’ το στόχαστρο.

Αν έχεις αποτελέσει ρόλο συντρόφου, σίγουρα έχεις αποτελέσει και ρόλο πρώην. Να είσαι σε κάθε περίπτωση έτοιμη να κρίνεις και να κριθείς. Μαζεύονται εκεί οι φίλες κι ωσάν εναλλακτικοί ένορκοι, δικάζουν μαζί με σένα. Γιατί ναι, ήταν μαλάκας ο πρώην, αλλά κοίτα πώς είναι η καινούργια του σχέση. Γιατί όντως, το αγόρι σου είναι πολύ καλό και σωστό, αλλά η άλλη του φέρθηκε πολύ άσχημα και σκάρτα και δεν του άξιζε.

Αντικειμενικότητα καμία και για κανένα λόγο. Παραμερίζεται η λογική κι η παρατηρητικότητα αγγίζει το έπακρο και σπάει νεύρα. Γιατί είτε είσαι νυν, είτε πρώην, θα βρεθείς στο στόχαστρο της κριτικής και θα σχολιαστούν ακόμη και λεπτομέρειες τις οποίες θέλει πολύ βαρύ στομάχι για να αντέξεις, πολύ μεγάλη κακία για να παρατηρήσεις.

Είναι και το καημένο το αγόρι στη μέση που πρέπει να αντιμετωπίσει τη θηλυκή αυτή έξαρση. Απ’ τη μια να ακούει τα παράπονα της νυν για την πρώην, τις ζήλιες και τις ανασφάλειες μήπως και τη θέλει ακόμα κι απ’ την άλλη να έχει να αδιαφορήσει αξιοπρεπώς στα κακεντρεχή σχόλια της πρώην.

Η νυν απ’ τη μια βλέπει την πρώην και τη ζηλεύει. Ανεξήγητο μπορώ να πω. Ίσως γίνεται γιατί εκείνη κατάφερε πρώτη να μπει στην καρδιά του καλού της. Αισθήματα ανασφάλειας διαχέονται στην ατμόσφαιρα, αφού στο πίσω μέρος του μυαλού υπάρχουν σκέψεις για υπολειπόμενα αισθήματα για εκείνη. Κάτι τέτοιο όμως, κορίτσι μου, δεν ισχύει. Αν ήταν έτσι θα ήταν μαζί της, όχι δίπλα σου να σου κρατάει το χέρι όταν περνάτε από δίπλα της.

Η πρώην απ’ την άλλη βλέπει τη νυν και ζηλεύει. Ανεξήγητο επίσης μπορώ να πω. Ίσως γίνεται γιατί δεν καταλαβαίνει τι λιγότερη έχει εκείνη απ’ την καινούργια. Κάθεται και σκέφτεται τι μπορεί να του έλειψε και να προχώρησε, νιώθει τσιμπήματα μιας αυτοπεποίθησης που μειώνεται λίγο-λίγο. Είσαι πρώην όμως, κορίτσι μου, γιατί τα σκέφτεσαι αυτά; Δε θα έπρεπε να σε νοιάζει καθόλου, αλλιώς θα έπρεπε να είστε ακόμη μαζί.

Κι έτσι, με όλα αυτά να συμβαίνουν στο μυαλό της καθεμιάς, χωρίς να δικαιολογεί η μία την άλλη, ενώ κι οι δυο έχουν βρεθεί ξανά σε θέσεις ανάστροφες, δημιουργείται ένας χαμός. Κυριολεκτικά χαμός, αφού χάνεται κι η παραμικρή ιδέα αξιοπρέπειας.

Πόσο κακό κι άσχημο είναι να αναθεματίζουμε ένα πρόσωπο, μόνο και μόνο επειδή έτυχε κι αγαπήσαμε το ίδιο άτομο; Είμαστε οι επιλογές μας, είμαστε τα διλήμματα μέσα απ’ τα οποία βγήκαμε. Δεν υπάρχει λόγος για σχόλια και κακίες. Κάθε επιλογή πρέπει να γίνεται σεβαστή, η επιλογή της δέσμευσης, η επιλογή της ελευθερίας. Επειδή έγινες πρώτη επιλογή κάποιου, αυτό δε σου δίνει το δικαίωμα να καταπατάς όλες του τις προηγούμενες. Κι επειδή κάποτε είχες την τιμή να είσαι η πρώτη επιλογή, δε σημαίνει πως αυτό σου δίνει την εξουσία τώρα που είσαι δεύτερη να κατακρίνεις μανιωδώς.

Λείπει η αξιοπρέπεια στις σχέσεις σε σημείο εξευτελισμού. Δε μένουν έτσι οι άνθρωποι μαζί. Θέλει αγάπη, θέλει σεβασμό, θέλει ανωτερότητα. Πρώτα στον εαυτό σου, μετά για το σύντροφό σου, ύστερα για τους υπόλοιπους. Είπαμε, είναι κύκλος που αναπαράγεται κάθε φορά που βγάζεις τον αρνητισμό σου προς τα έξω. Πρώην ή νυν, νυν ή πρώην, δεν έχει σημασία. Πρώτα απ’ όλα είσαι άνθρωπος κι αυτό τον τίτλο πρέπει να υπερασπίζεσαι πιο πολύ απ΄όλους.