10 σκέψεις που κάναμε στα 20 κι αναθεωρήσαμε στα 30

Αν κοιτάξουμε το χθες, συναντάμε ένα ταχύτατο τρένο που κινεί τις στιγμές μας στο σήμερα. Ο χρόνος είναι μια ψευδαίσθηση που μας βοηθάει να μεταφέρουμε τη ζωή μας απ’ το τότε στο τώρα κι απ’ το τώρα –με ελπίδα– στο μετά.  Έτσι, λοιπόν, περάσανε 3650 ημέρες, 87600 ώρες, 5256000 λεπτά. Λίγο πάνω-λίγο κάτω, φτάσαμε απ’ τα είκοσι στα τριάντα. Σε αυτή την υπέροχη ηλικία των τριάντα κι άνω.

Στα είκοσί μας, ήμασταν αλλιώς κι αυτό μπορούμε πλέον να το δούμε με τη βεβαιότητα που μας παρέχει η θέα των τριάντα. Πάμε να δούμε δέκα πράγματα που πιστεύαμε ακράδαντα στα είκοσι και στα τριάντα τα πήραμε πίσω. Ευζωία, ευπιστία, ευκολία, ευαισθησία, ευεξία, εντύπωση, ενθουσιασμός, εξαρτήσεις, επιλογές, εμπιστοσύνη. Ένα, ένα τα έψιλον της αλλαγής.

1.Ευζωία

Στα είκοσι ήμασταν party-animals. Δεν υπολογίζαμε τίποτα, πιστεύαμε ότι σημασία έχει να βρισκόμαστε σε μια συνεχή διασκέδαση. «Όπου γάμος και χαρά, η Βασίλω πρώτη». Αρκεί να περνάγαμε καλά κι ας πηγαίναμε κατευθείαν στη δουλειά ή στο πανεπιστήμιο. Δε μας πτοούσε τίποτα. Στα τριάντα όμως, τα πράγματα αλλάξανε. Η ζωούλα μας άρχισε να αναζητάει τις απολαύσεις και τις ανέσεις. Η αλητεία κι η έπαρσή μας στο «τα κάνω όλα λίμπα, γιατί είμαι νέος και μπορώ» δώσανε θέση στην καλοπέραση. Καλοπέραση, λοιπόν, κι άγιος ο Θεός.

2. Ευπιστία

Στα είκοσι ήμασταν μωρόπιστοι. Οτιδήποτε μας έλεγαν και δη κάποιος μεγαλύτερός μας, το καταπίναμε αμάσητο. Οτιδήποτε ήταν στη μόδα το ακολουθούσαμε με κλειστά μάτια. «Πίστευε και μη ερεύνα», ένα τέτοιο πράγμα. Μετά τα τριάντα όμως, αγοράσαμε κόσκινα. Αρχίσαμε να κοσκινίζουμε τα πάντα. Μια μπουκιά, εκατό μασήματα. Τι, έτσι απλά; Μάθαμε να μαθαίνουμε. Ξεκινήσαμε να έχουμε αμφιβολίες. Κι αυτό μας οδηγεί φυσικά σε καλύτερα μονοπάτια για το μέλλον μας.

3. Ευκολία

Στα είκοσί μας τα θεωρούσαμε όλα εύκολα. Έχοντας την ασφάλεια των δικών μας, κάναμε παιχνίδι ανενόχλητοι. Λογαριάζαμε σχεδόν πάντα χωρίς τον ξενοδόχο κι αν υπήρχε κι αντίλογος, μουτρώναμε. Κάναμε τον χαμό. Πόσο γελοία φαντάζει έπειτα από δέκα χρόνια αυτή η ευκολία που μας διακατείχε. Αυτό που νομίζαμε ότι τα ξέραμε όλα, ενώ στην ουσία δεν ξέραμε την τυφλά μας. Το βλέπουμε τώρα και βάζουμε τα γέλια. Αν κι η αλήθεια είναι ότι πρέπει να βάλουμε τα κλάματα, διότι αυτή μας η ευκολία θα μπορούσε να μας είχε μπλέξει πάρα πολύ άσχημα. Άγιο είχαμε, λοιπόν. Ας κάνουμε το σταυρό μας.

4. Ευαισθησία

Στα είκοσί μας το παίζαμε σκληροί κι ατρόμητοι. Δε θέλαμε για κανένα λόγο να δείξουμε την ευαισθησία μας. Διότι νιώθαμε ότι αν ανοίγαμε την ψυχή μας, οι υπόλοιποι θα μας χλευάζανε. Το σημερινό μπούλινγκ. Ήμασταν όλοι μαγκάκια. Κοροϊδεύαμε σχεδόν καθετί που κουβαλούσε μέσα του ευαισθησία, χωρίς να μας ενδιαφέρει το αντίκτυπο των πράξεών μας. Άρχισαν όμως να κάνουν την εμφάνισή τους οι πρώτες άσπρες τρίχες και τα μυαλά αλλάξανε. Ανοίξαμε τις πόρτες στις ευαισθησίες μας, χωρίς να φοβόμαστε αν θα μας κοροϊδέψει κάποιος. Αρχίσαμε να διαβάσουμε ποίηση, να αποκτούμε κατοικίδια. Αρχίσαμε να αγαπάμε τη φύση γύρω μας. Αποδεχτήκαμε το ευαίσθητο κομμάτι μας και ρίξαμε τις μάσκες, εκεί τουλάχιστον που νιώθουμε ασφάλεια.

5. Ευεξία

Στα είκοσί μας σαβουρώναμε ότι βρίσκαμε μπροστά μας. Είχαμε πλουτίσει τα φαστφουντάδικα που ήταν τότε και πολύ της μόδας και φυσικά σνομπάραμε, δίχως έλεος, το φαγητό της μανούλας. Ακούγαμε για διαιτολόγο και κλαίγαμε απ’ τα γέλια, ακούγαμε υγιεινή διατροφή και βγάζαμε φλύκταινες. Τότε, στα είκοσί μας, αν ερχόταν στα αφτιά μας οι λέξεις «ψυχολόγος» και «ψυχίατρος», κάναμε λες και μας μιλούσα για επιστήμονες που ασχολούνται με λεπρούς. Έλα μου όμως που έρχεται αυτή η πολύτιμη εποχή που πήζει ο εγκέφαλος κι αντιλαμβανόμαστε ότι η ευεξία είναι ένα πολύτιμο πετράδι που οφείλουμε να το χαρίσουμε στον εαυτό μας. Ξεκινήσαμε υγιεινή διατροφή, ξεκινήσαμε γυμναστική, ξεκινήσαμε ψυχανάλυση. Έχοντας πλέον αντιληφθεί ότι η καλή ψυχοσωματική μας κατάσταση είναι το καθημερινό μας μέλημα για ένα λαμπρό μέλλον.

6. Εντύπωση

Στα είκοσί μας είχαμε την εντύπωση, αλλά δεν είχαμε τη γνώση. Είχαμε την εντύπωση ότι όλα είναι εύκολα κι ότι μας περιμένει ένας δρόμος στρωμένος με κόκκινα χαλιά και ροδοπέταλα. Είχαμε, όμως, την πλήρη άγνοια για το τι μας περιμένει. Νομίζαμε ότι θα τελειώσουμε τις σχολές μας κι οι εργοδότες –δίχως να έχουμε μπάρμπα από την Κορώνη– θα μας περιμένουνε με ανοιχτές αγκάλες. Είχαμε την εντύπωση ότι ο σύντροφός μας θα είναι σαν τους γονείς μας κι όλα θα είναι εύκολα, για μια όμορφη κι υγιή οικογένεια. Είχαμε την εντύπωση ότι όλα θα μας δοθούν, το δίχως άλλο. Φάγαμε τις σφαλιάρες μας και τώρα η εντύπωση, έγινε βεβαίωση πως όλα πρέπει να κερδίζονται με μόχθο και τίποτα δε μας χαρίζεται, υπό φυσιολογικές συνθήκες, αν δεν κοπιάσουμε στο μέγιστο δυνατόν.

7. Ενθουσιασμός

Στα είκοσί μας μπερδεύαμε τα μπούτια μας. Περνούσαμε τον ενθουσιασμό για έρωτα και τον έρωτα του θανατά. Ενθουσιαζόμασταν κάθε εβδομάδα και με άλλον συμφοιτητή μας και νομίζαμε ότι ο κάθε συμφοιτητής ήταν ο έρωτας της ζωή μας. Όχι ότι δεν ερωτευτήκαμε πραγματικά, αλίμονο. Αλλά ένα μπέρδεμα στα συναισθηματικά μας, ένα συνονθύλευμα συναισθηματικό, το είχαμε. Τώρα ο έρωτας, δεν είναι ενθουσιασμός, είναι έρωτας. Κι ο ενθουσιασμός, είναι αυτός που είναι. Τώρα κοιτάμε τον έρωτα κατάματα και δίνουμε μάχη για ένα παιχνίδι που δεν είχε ποτέ του νικητή. Τώρα παλεύουμε για τα συναισθήματά μας, για αυτά τα ώριμα συναισθήματά μας που δεν είναι έρμαια στο πέρασμα του ανέμου.

8. Εξαρτήσεις

Στα είκοσί μας ήμασταν πάρα πολύ επιρρεπείς στις εξαρτήσεις. Στις όποιες εξαρτήσεις, καλές και κακές. Νιώθαμε ότι όντας εθισμένοι σε κάποια εξάρτηση, γινόμασταν αποδεχτοί απ’ τους υπολοίπους. Οι εξαρτήσεις μετά από δέκα χρόνια έγιναν ανεξαρτησία, έγιναν λαχτάρα για ελευθέρια κάθε είδους, έγιναν ουσία των καταστάσεων κι όχι ουσίες με αβέβαιο μέλλον.

9. Επιλογές

Στα είκοσι, οι επιλογές μας ήταν βασισμένες στην τότε νοημοσύνη μας κι είχαμε τη βαθύτατη εντύπωση ότι αυτές είναι και δε θα αλλάξουν, η Γη να γυρίσει ανάποδα. Ξεροκέφαλα πλάσματα! Το θέμα δεν είναι ότι ήταν λάθος οι τότε επιλογές μας, το θέμα είναι ότι επιμέναμε ότι δε θα αλλάξουμε. Έτσι είναι, είχαμε βαθιά άγνοια ότι με την πάροδο του χρόνου αλλάζουν οι ανάγκες μας, συνεπώς αλλάζουνε κι οι επιθυμίες, άρα κι επιλογές μας. Ο καλύτερος τρόπος για να μεγαλώνουμε είναι να ακούμε τις ανάγκες μας και να ωριμάζουμε από τις μεταβολές των επιλογών μας.

10. Εμπιστοσύνη

Στα είκοσί μας νιώθαμε ότι εκτιμάμε τον εαυτό μας, νιώθαμε ότι μας αγαπάμε, αλλά οι πράξεις μας δεν ήταν πράξεις εμπιστοσύνης προς εμάς. Έχοντας πατήσει τα τριάντα νιώσαμε ότι δεν μπορούμε να έχουμε εμπιστοσύνη σε κάτι που δεν εκτιμάμε. Έτσι, κάναμε μεταβολή 180 μοιρών και μας εκτιμήσαμε για να μπορούμε να μας εμπιστευόμαστε.