Έμαθες για την υπηρεσία ενοικίασης φίλου;

Οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι οι φίλοι μας είναι η οικογένεια που επιλέγουμε. Ακόμη και τα βουνά κάνουν φίλους, τα πάντα και οι πάντες έχουν ανάγκη από φίλους. Ο κόσμος μας είναι μια τράπεζα συναισθημάτων και οι περισσότεροι αντί να καταθέτουμε, παίρνουμε δάνεια, άνευ προϋποθέσεων.

Ας το πιάσουμε απ’ την αρχή, γεννιόμαστε κι αρχίζουμε να μεγαλώνουμε με κάθε δυνατό τρόπο, μέσα σ’ όλη αυτήν την υπέροχη διαδικασία, δεν είμαστε έρμαια. Οφείλουμε να είμαστε πρωταγωνιστές στο κτίσιμο τού εαυτού μας, να είμαστε πρωτεργάτες στο τώρα και το μέλλον που ενδέχεται να μας βρει και να το βρούμε.

Το μεγάλωμα θέλει τρόπο, θέλει όρια, υπομονή και πολύ καλή αντίληψη για να μας αποφέρει ένα άρτιο αποτέλεσμα. Ένα αποτέλεσμα εκτίμησης κι αγάπης για όλο αυτό που δημιουργήσαμε για εμάς μέσα από εμάς. Η αγάπη είναι το μυστικό της ευτυχίας, αν φυτέψουμε αγάπη μέσα μας, το χώμα μας θα είναι πάντα γόνιμο για να γεννάει και να δίνει.

Κι έρχονται οι φίλοι. Οι φίλοι δεν είναι περαστικοί εραστές που μας προσφέρουν ορισμένους οργασμούς και φεύγουν. Οι φίλοι είναι καλοκαίρια, χειμώνες, φθινόπωρα. Οι φίλοι είναι άνοιξη, είναι τα δώρα μας. Είναι οι επιλογές της παιδικότητάς μας, της εφηβείας μας, της ωριμότητάς μας. Είναι κράτος οι φίλοι, είναι γραμμένοι στις ταυτότητες των ψυχών μας. Η φιλία κλειδώνει μέσα της γιγαντιαία συναισθήματα. Είναι η πνευματική και ψυχική ανάγκη του είναι μας πέρα απ’ τα ερωτικά ένστικτά μας.

Μαζί τους καλλιεργούμε όνειρα, μοιραζόμαστε χαρές, αγκαλιάζουμε τους φόβους και τους πόνους μας. Είναι γροθιά η φιλία για να μας προστατεύει, είναι ο ακλόνητος βηματισμός μας στο Γολγοθά που ανεβαίνουμε, κουβαλώντας ο καθένας το δικό του σταυρό. Βρε, οι φίλοι είναι η ζακέτα που μας ζητούσε η μητέρα μας να πάρουμε, κάθε φορά που ξεπορτίζαμε όταν μέναμε μαζί της ή κι όταν απλώς γνώριζε ότι θα εκτεθούμε στον κόσμο. Είναι το γουνάκι που φοράει η ψυχή μας για να ζεσταίνεται απ’ την ψύχρα της ανθρωπότητας, αυτό είναι οι φίλοι μια προστασία της φύσης απ’ τα έργα της.

Να σου λοιπόν το χρήμα που πάει και χώνεται παντού. Πιο μεγάλη χώστρα απ’ το χρήμα δεν υπάρχει. Υπηρεσία ενοικίασης φίλου. Ε, ναι γέλια και μετά κλάματα. Έχουμε μπλέξει τα μπούτια μας κι έχουμε σκοντάψει στις έννοιες, δεν ξέρουμε πού να τοποθετήσουμε τα γράμματα μέσα στο αλφάβητο.

Ο φίλος προϋποθέτει ξόδεμα ουσίας, όχι ξόδεμα ύλης. Ο φίλος δεν αγοράζεται, μήτε πουλιέται. Δεν είναι μετοχή ο φίλος, δεν είναι συνάλλαγμα. Είναι ανεκτίμητη η αξία του, δεν έχει τρόπο μέτρησης. Ας ξεμπερδευτούμε λοιπόν, άλλο παρεάκι κι άλλο φιλαράκι. Άλλο λέω τον πόνο μου και με νιώθεις κι άλλο απλώς με ακούς. Άλλο σου δείχνω τη χαρά μου και γίνεται και δική σου χαρά κι άλλο απλώς σχηματίζεται ένα μειδίαμα στο πρόσωπο του αλλού.

Καλώς υπάρχουν αυτές οι υπηρεσίες στις ζωές μας, διότι κάποιοι, για κάποιους λόγους, είναι μόνοι τους. Κάποιοι αποζητούν μια παρέα, έναν άνθρωπο. Κάποιοι δεν μπορούν ν’ αποδεχτούν τη μοναξιά. Δεν μπορούν ν’ αφουγκραστούν τις σιωπές τους και θέλουν πάντα να έχουν κάποιον γύρω τους. Εμείς οφείλουμε να σεβόμαστε αυτούς τους ανθρώπους, αλλά μήπως θα έπρεπε και κάποιοι άλλοι να σέβονται τις λέξεις; Ας γράψουν υπηρεσία ενοικίασης παρέας. Γιατί κακά τα ψέματα, υπάρχουν κι οι άνθρωποι που αναζητούν απεγνωσμένα για τους χ, ψ λόγους παρεούλα. Όμως αυτοί δεν είναι φίλοι. Οι φίλοι δε νοικιάζονται, ούτε χαρίζονται ούτε δανείζονται. Οι φιλίες κτίζονται κι αντέχουν σε πολλά, μένουν άθικτες στο χρόνο.

Αν λοιπόν κάποιος ψάχνει παρεούλα επί πληρωμή δεν είναι κακό ν’ αναζητήσει στο Internet αυτές τις υπηρεσίες, άλλωστε καλύπτουν μεγάλο φάσμα αναγκών παρέας. Οι ουσιαστικοί και πραγματικοί φίλοι όμως δεν πληρώνονται. Τους συναντάς και σε συναντούν και ξεκινάει ένα αλισβερίσι συναισθημάτων, ξεκινούν οι ψυχές να σκάβουν και να βάζουν θεμέλια για κάτι που θα μείνει πιθανότατα για πάντα.