Η παρέα κάνει το μέρος

Με το «καλημέρα σας» το χαμόγελό του φώτισε ολάκερο το χώρο, λες και δε συναντηθήκαμε στο παραδοσιακό καφενείο, στο στέκι μας δηλαδή, λες κι ένα χέρι μας τράβηξε απαλά από ‘κεί και πλέον βρισκόμασταν στο πιο εντυπωσιακό μέρος του πλανήτη.

«Τι έγινε, βρε φιλαράκι, κέρδισες τον πρώτο αριθμό στο λαχείο κι η ευτυχία σου έχει πλημμυρίσει το σύμπαν;».  Ένα πλατύ χαμόγελο ζωγραφίζεται ξανά στο πρόσωπό του. «Λέγε, βρε άνθρωπε, χαρτί και καλαμάρι. Πες τα όλα».

«Χθες βράδυ, ερωτεύτηκα την Αθήνα, λες και πρώτη φόρα τα βήματά μου βρέθηκαν στο κέντρο, σαν τουρίστας στον τόπο μου, σαν να έβλεπα πρώτη φορά την Ερμού και το εκκλησάκι της Καπνικαρέας. Λες και δεν είχα σηκώσει ξανά το βλέμμα μου ποτέ να αντικρίσω τον ιερό βράχο της Ακρόπολης. Όλα ήταν διαφορετικά, όλα απέκτησαν μια άλλη ομορφιά, ξαφνικά όλα έγιναν μοναδικά κι ιδιαίτερα».

Είναι απίστευτο πώς ένας άνθρωπος σε κάνει να βλέπεις με διαφορετικό μάτι ένα μέρος. Είναι φανταστικό πώς η ύπαρξη των γύρω μας δίνει μια άλλη διάσταση στον κάθε τόπο. Είναι πραγματικά ασύλληπτο πώς ένα μέρος παραμένει απαρατήρητο, αν δεν έχεις την κατάλληλη παρέα να σου φωτίσει την ομορφιά του.

Είναι η φύση του κάθε ανθρώπου που έχει τη δύναμη να σου δείχνει μια άλλη προοπτική της πραγματικότητας, μια άλλη διάστασή της. Είκοσι τοις εκατό το μέρος κι ογδόντα τοις εκατό η διάθεση. Όχι αμιγώς η δική μας διάθεση, αλλά η διάθεση που μας προσφέρει ή μας κλέβει ο άνθρωπος ή οι άνθρωποι που συντροφεύουν τις στιγμές μας.

Αν δεν μπορείς να ανοίξεις μόνος σου τα μάτια για να δεις την ομορφιά του κόσμου, μπορείς να επιτρέψεις στους υπολοίπους, που τους αφήνεις να συνυπάρχουν στη ζωή σου, να σου δείξουνε τη μαγεία που υπάρχει γύρω σου. Απ’ την άλλη, μπορείς να ‘σαι εσύ ο ίδιος η ευλογιά που ομορφαίνει τον παράδεισο. Γιατί ο παράδεισος είχε πάντα διαφορετική γεύση κι εξαρτάται απ’ το αν τον περπατάς μόνος σου ή αν σουλατσάρεις με ψυχές που έχουν τον τρόπο να γονιμοποιούν τη γύρη του. Η ομορφιά είναι επιλογή, είναι ο τρόπος που εισπράττεις την ενέργεια που σου προσφέρουν οι γύρω σου.

Όταν επιτρέπεις να συσσωρεύεται ενέργεια από θετικούς ανθρώπους, τότε και στην πιο απόμερη και βρόμικη αποθήκη του κόσμου θα βρεις κάτι όμορφο, κάτι θετικό να δίνει χρώματα στο ασπρόμαυρο της πραγματικότητας. Αν όμως, οι επιλογές σου πλαισιώνονται από μίζερους κι αρνητικούς ανθρώπους, τότε οποιαδήποτε όαση θα φαντάζει στο μυαλό σου σαν βούρκος έτοιμος να σε λερώσει με το σκοτάδι του. Η ομορφιά είναι το αλατοπίπερο απ’ το καθετί που παίρνει υπόσταση γύρω μας κι έχει να κάνει με τις επιλογές μας.

Χθες το βράδυ η επιλογή του δίπλα μου ήταν η αφορμή για να νιώσω την ομορφιά της πόλης μας. Οι άνθρωποι είναι οι αφορμές για τα ωραία και για τα άσχημα. Οι άνθρωποι έχουν την ιδιότητα να δημιουργούν χημικές ενώσεις μεταξύ τους και να μετατρέπουν το απλό σε ιδιαίτερο και το ιδιαίτερο σε κάτι αδιάφορο.

Ο κόσμος είναι ατέλειωτος σε πλούτο, οι φλέβες του αιματώνονται ανάλογα με το ρυθμό που του δίνουμε εμείς κι οι επιλογές μας. Τίποτα δεν ντύνεται από μόνο του άσχημο, οι προτιμήσεις μας είναι οι ενδυματολόγοι των στιγμών μας. Τα μέρη, οι τόποι είναι όλα ανάλογα των δικών μας επιλογών. Άσχημο κι όμορφο, καλό και κακό, εξαρτάται παντελώς από εμάς, απ’ τα πινέλα που αφήνουμε να ζωγραφίζουν πάνω μας.

Ήρθαμε να πιούμε ένα καφεδάκι στον καφενέ της γειτονιάς μας κι η χαρά, που είναι σαν ενεργό ηφαίστειο μέσα σου, έχει μετατρέψει το καφενείο του κυρ Ανέστη σε ανεκτίμητο μουσείο ομορφιάς. Δεν είναι το μέρος που μας κάνει ευτυχισμένους, είμαστε εμείς που προσφέρουμε ευτυχία στα μέρη κι αυτά με τη σειρά τους θέλουνε να μας δείξουν τις δικές τους ομορφιές.