Έτος 2019, έχουν έρθει ξανά στη μόδα τα Πικάπ, κι ό,τι είναι της μοδός σου δελεάζει το μυαλό. Ένας δίσκος βινυλίου σου αφήνει τους ήχους του. «Και που λες, Ευτυχία, ευτυχία δε βρήκαμε » σιγοτραγουδάς, στην προσπάθειά σου να ετοιμαστείς όσο πιο γοργά γίνεται για να πας στη δουλειά σου.
Ο σύντροφός σου απουσιάζει, λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων κι εσύ, απολαμβάνεις στο έπακρον την αποκλειστικότητα του χώρου. Πρωινό ξύπνημα, άνευ συντρόφου, μουσική σε όποια ένταση επιθυμείς, το μπάνιο όλο δικό σου, και καλημέρα. «Και που λες, Ευτυχία, ευτυχία δε βρήκαμε», ξανά και ξανά.
Να κι ο καθρέφτης. Εντάξει, δεν είσαι ωραιοπαθής, όμως, όπως και να το κάνεις, ο καθρέφτης πάντα κλέβει λίγο απ’ τον χρόνο σου. Κι η ευτυχία, δώστου, να συνεχίζει από μέσα, κι εσύ κοιτώντας το ίνδαλμά σου αναρωτιέσαι, την βρήκες την ευτυχία ή όχι;
Όλα γύρω σου παίρνουν μια λάμψη και ξαφνικά ακούς και βλέπεις τη φάτσα σου στον καθρέφτη να σου μιλάει.
«Λοιπόν;» -κι ενώ έχεις μείνει άναυδος κι αυτοχαστουκίζεσαι, συνεχίζει. «Λοιπόν;»
«Ορίστε;»
«Τι “ορίστε”;»
«Τι “λοιπόν”;»
«Την βρήκες την ευτυχία ή όχι; (Τσιμπιέσαι, δε νιώθεις και πολύ καλά). «Τόσο πολύ φοβάσαι τον εαυτό σου;» (Δε γίνεται, κάποιος σου κάνει πλάκα). «Την βρήκες, άνθρωπέ μου, ή όχι;» (Κουνιέσαι, μπρος, πίσω, δεξιά κι αριστερά, κι αυτός εκεί, περιμένει μία απάντηση).
«Δεν ξέρω.»
«Δεν ξέρεις;»
«Ναι, δεν ξέρω.»
«Θες να μάθεις.»
«Θα με βοηθήσεις;»
«Φυσικά, αγαπητέ εαυτέ μου.» «Μίλησέ μου για το συντροφικό σου κομμάτι, για το επαγγελματικό σου κομμάτι, για τη σχέση σου με τον εαυτό σου -με μένα, δηλαδή. Εδώ σε θέλω κάβουρα, να περπατάς στα κάρβουνα».
«Πο, πρωινιάτικα!»
«Εσύ άρχισες να μιλάς για ευτυχία. Λοιπόν, σε ακούω.»
«Ασκώ ένα επάγγελμα, κατ’ εμέ το σωστό επάγγελμα, δεν είμαι ερασιτέχνης. Δεν είναι μόνο η ανάγκη του να βιοπορίζομαι που με κάνει καλό επαγγελματία, αλλά η αγάπη μου για την επιλογή που έκανα. Έτσι και στη σχέση μου, δεν είναι μόνο η ανάγκη για τη συντροφικότητα, ούτε η ανάγκη του να αγαπάω. Αγαπάω την επιλογή του ανθρώπου που έχω δίπλα μου, γι’ αυτό που είναι και γι’ αυτό που είμαι κι εγώ μαζί του.
»Δεν τον κοροϊδεύω, αν το έκανα, θα κορόιδευα εσένα –τον εαυτό μου, δηλαδή–, το ίδιο ισχύει και στα επαγγελματικά μου, δεν είμαι απατεώνας, ούτε τεμπέλης. Είμαι τακτικός, επικοινωνιακός, φιλότιμος, εργατικός και πάνω από όλα ευσυνείδητος. Δεν είμαι τέλειος, ούτε καν μέτριος, θα έλεγα. Σαφώς και κάνω λάθη, τόσο στην επαγγελματική μου ζωή, όσο και στη συντροφική ζωή μου. Ακόμη και μαζί σου κάνω πολλά λάθη, εαυτέ μου. Το θέμα δεν είναι να μη γίνονται λάθη, αυτά είναι αναπόφευκτα. Το θέμα είναι να τολμάμε, να προσπαθούμε να βρίσκουμε τρόπους ώστε να αλλάξουμε κάτι που γίνεται λάθος.
»Αυτό έχει να κάνει αμιγώς με εμένα, εμένα κι εσένα. Όταν μας στεναχωρούν, μας πληγώνουν, εγώ μας χαϊδεύω, μας αγκαλιάζω. Περιποιούμαι την πληγή και συνεχίζω. Όλα σχετίζονται μεταξύ τους, αν λειτουργώ με σύνεση, τότε σαν μια αλυσίδα παρασύρει το ένα το άλλο προς την ευτυχία.
»Τον άνθρωπό μου τον σέβομαι, και τη δουλειά μου, το ίδιο κι εσένα. Δεν πιστεύω να έχεις παράπονο! Προσπαθώ να κάνω το σωστό σε όλους το τομείς. Οφείλουμε να ξεχωρίζουμε, στον έρωτα, στην αγάπη, στην εργασία, σε όλα. Επαναλαμβάνω, όλα συσχετίζονται μεταξύ τους και μας δίνουν το αποτέλεσμα.
»Δεν επιλέγω την πλειοψηφία, προτιμώ τη μειοψηφία. Να ‘μαι η μύγα μέσα στο γάλα κι όχι το γάλα. Όχι όμως σαν μύγα αλλά ως εξαίρεση. Όταν παιδεύεσαι, γίνεσαι αποδέκτης των κόπων σου. Όταν δεν κάνεις τίποτα, γίνεσαι αποδέκτης του τίποτα.
»Σε αγαπάω, εαυτέ μου, όχι εγωκεντρικά, σε αγαπάω για το σύνολο. Έτσι αγαπώντας σε, αγαπάω και τον άνθρωπό μου, αγαπάω το επάγγελμά μου, αγαπάω τη ζωή γενικότερα.
»Δεν είμαι ερασιτέχνης προς εσένα, είμαι δημιουργός σου. Όταν είσαι ένας σωστός τεχνίτης του εαυτού σου, μακροπρόθεσμα γίνεσαι πλουσιότερος από ευτυχισμένες στιγμές. Την ευτυχία την βρίσκεις μέσα σου και την μοιράζεσαι με τους άλλους.»
«Καλημέρα σου είπα;»
«Όχι, αλλά κι εγώ ήμουν αγενής με την απουσία της καλημέρας μου.»
«Σε τρόμαξα, γι’ αυτό. Την καλημέρα μου.»
«Καλημέρα, εαυτέ μου.»
Η βελόνα του Πικάπ κολλάει. «Και που λες, Ευτυχία, ευτυχία… ευτυχία… ευτυχία». Χτυπάει το κινητό. Η οθόνη γραφεί «αγάπη μου». Το σηκώνεις.
«Που είσαι, ευτυχία μου, και κάθομαι και μιλάω με τον εαυτό μου;».
Συντάκτης: Βασιλική Μελισσουργού
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
