Πέρασε κιόλας ένας χρόνος που ετοίμαζα τελευταία φορά σάκο των διακοπών. Πόση ανυπομονησία έφαγα φέτος να το σκέφτομαι;
Δυο βδομάδες σε νησί, μακριά από άγχη και πρωινά ξυπνήματα. Όνειρο. Και ψέματα μη λέω: το ενδεχόμενο μιας γνωριμίας δε θα με χαλούσε.
Έτσι και έγινε. Εγώ ήρθα να ξεσκάσω από δουλειά και σκοτούρες με τους κάφρους που έχω για φίλους.
Εσύ ήρθες να περάσεις καλά με τις δικές σου, όπως κανονίζατε εδώ και μήνες για μετά την εξεταστική.
Φτάσαμε και είμαι σίγουρος ότι κάπου σε είδα στο καράβι. Ο ήλιος βαρούσε κατακούτελα, η παραλία γεμάτη κλαρίνα να πασαλείβονται με λάδια κι εσύ να κοιτάς τον κοιλιακό μου. Σε είχα δει που με χαλβάδιαζες, μην το αρνείσαι.
Κάτσαμε κι εμείς τυχαία το ίδιο βράδυ στο διπλανό, από εσάς, σταντάκι. «Το μόνο μαγαζί με ωραίο κόσμο» είπα καμιά κατοσταριά φορές για να τους πείσω. Και όταν τριτώνει το κακό, κάτι πρέπει να κάνεις.
Δυο ποτά αργότερα, ήρθα και σου μίλησα, παρότι δεν πάω μία τα φλοράλ φορέματα. Και ας σ’ έδειχνε σχεδόν χαριτωμένη το συγκεκριμένο.
Τα είπαμε, ταιριάξαμε, κάναμε μια βόλτα μόνοι, κι όταν είπες κρίμα που δεν φοράς μαγιό, για να έριχνες μια βουτιά τέτοια ωραία νύχτα, εκεί πάνω έριξα τη ζαριά μου και σε φίλησα.
Φάγαμε μια βδομάδα τώρα να με τραβάς για βόλτες και ρομάντζα. Να το παίζω δύσκολος εγώ, και καλά πως δε θέλω. Να σε τραβάω κι εγώ όμως σε καβάτζες για υπαίθριο σεξ.
Να λες πως δεν είναι του χαρακτήρα σου αυτά και να σπρώχνεις το κορμί σου πάνω μου κάθε φορά που έπιανα τη μέση σου. Και δώστου τα ξενύχτια. Και δώστου τα κρασιά.
Όμως έρχεσαι τώρα και ό,τι καλό περνάμε το χαλάς με τις μπηχτές σου. Την πρώτη φορά δε σχολίασα. Τη δεύτερη έβαλα τα γέλια και μέσα μου ευχήθηκα να κάνεις πλάκα. Τρίτη φορά που αναφέρεσαι σε σχέση τώρα. Τριτώνει πάλι το κακό και μάντεψε.
Κάτι πρέπει να κάνω. Είναι άδικο να φτιάχνεις μόνη σου σενάρια. Άδικο και για τους δυο μας βασικά. Με ρωτάς αν θα είμαστε μαζί και το χειμώνα λες και ξέρω να διαβάζω την μοίρα.
Ζητάς να μάθεις παραπάνω απ’ όσα λέω για τη ζωή μου και θες να ξέρεις πού πηγαίνει όλο αυτό. Χωρίς να ξέρουμε καν ο ένας τον άλλον. Μου πετάς ότι το ζώδιό μου γουστάρει μόνο τις ξεπέτες μιας και, ως γνωστόν, το ότι γεννήθηκα Απρίλη σημαίνει πως με απωθούν οι σχέσεις.
Τι να κάνω λοιπόν πέρα απ’ το ν’ αρχίσω τα γνωστά «δεν είμαι σε φάση» και «καλοκαίρι είναι, δεν σημαίνει τίποτα»; Ξέρω τι χρειάζεσαι.
Να σου πω την αλήθεια μου κι όποιον πάρει ο χάρος. Ό,τι άλλο και να έκανα θα ήταν άδικο. Ε λοιπόν φοβάμαι.
Φοβάμαι μήπως κάτι που ξεκινάει με τόσο έντονες στιγμές είναι υπερβολή. Η αλμύρα στα χείλη, οι μυρωδιές από καλοκαίρι, εκείνες οι αγκαλιές που ακουμπάς απευθείας δέρμα μήπως και είναι τελικά μια καύλα μασκαρεμένη σ’ έρωτα.
Μια καλοπέραση κρυμμένη πίσω από βιασύνη και παρόρμηση. Θέλω το χρόνο μου και δεν κλέβω ατάκες των γυναικών. Θέλω να δείχνω όσα νιώθω.
Δεν ξέρω αν είναι έρωτας ή όχι και δεν με νοιάζει να το σκεφτώ, ακόμα τουλάχιστον. Άλλο θέλω. Να ζήσω μαζί σου τις στιγμές που έρχονται. Είναι εύκολο να λες πως προτιμάω την ξεπέτα. Την περιμένω την ατάκα γιατί είναι το κλισέ που πετάτε οι περισσότερες.
Όμως λίγες θα σκεφτούν πως είναι υποχρέωσή μου να είμαι σίγουρος για μας πριν κάνω κίνηση για κάτι ουσιαστικό.
Ακόμα λιγότερες θα το εκτιμήσουν αν δεν τρέξω να τις γεμίσω με υποσχέσεις που δε σκοπεύω να τηρήσω. Καλό είναι το παραμύθι και το θέλουμε όλοι.
Αλλά κάπου να μη χανόμαστε εκεί μέσα.
Αν και φοβητσιάρης είμαι ειλικρινής. Και δεν το μετανιώνω. Και αν δε βλέπεις την ειλικρίνειά μου μέσα από τα λόγια, τότε πάρε τις πράξεις μου. Όπως το ότι επέλεξα να περνάω τώρα δυο βδομάδες μαζί σου, σ’ ένα νησί γεμάτο παρτάκηδες που ψάχνουν τα εφήμερα και εύκολα.
Το ότι δεν το έβαλα στα πόδια μετά την πρώτη μας νύχτα και μετά μην τον είδατε τον Παναή. Το ότι μιλάω για αυτά που νιώθω, όπως ακριβώς τα νιώθω, και το προτιμώ απ’ το να χωθώ ή να βολευτώ με αναστολές.
Γι’ αυτό σου λέω. Άστο να ωριμάσει και μην το πνίγεις. Και αν έρθει η στιγμή και καταλάβω πως σε θέλω δίπλα μου αληθινά, να γίνεις μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής μου και να είμαι κοντά σου στα δύσκολα τότε σου υπόσχομαι ότι θα παραμείνω ειλικρινής και φοβητσιάρης.
Να φοβάμαι μήπως μέχρι τότε το έχεις μετανιώσει εσύ.
Ειλικρινής γιατί βρήκα αυτό που θέλω και το ζητάω χωρίς να με νοιάζουν οι συνέπειες.
Συντάκτης: Γιάννης Κατάκης
