Βαριέμαι εύκολα.
Και αυτό είναι κάτι που ξεχωρίζει τους ανθρώπους σε γενική εικόνα. Μόλις δούμε το μέγεθος που μπορεί να μας χαρίσει κάποιος, πάντα θέλουμε κάτι μεγαλύτερο κάτι ανώτερο. Δεν είμαι ο μονός και ούτε πρόκειται να είμαι ο μοναδικός άνθρωπος που θέλει κάτι καινούργιο στη ζωή του. Από έρωτες, χόμπι και διασκέδαση μέχρι επάγγελμα και σπίτι.
Γι’ αυτό φταίει το γεγονός ότι έχω ζήσει τη λάσπη στην οποία πέφτουν οι άνθρωποι όταν σταματάνε να κινούνται. Όταν σταματάνε να ψάχνουν όσα θέλουν απ’ τη ζωή τους.
Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο επιλέγω να αντιμετωπίσω ακόμα και τις σχέσεις μου. Και ειδικά την αρχή τους πλέον.
Από τη στιγμή που δεν είμαι δεσμευμένος έχω κάθε δικαίωμα να γυρνώ και να βγαίνω με την κάθε τύπισσα που μου προκαλεί ενδιαφέρον. Δεν υποβιβάζει τη δύναμη ή το βάθος των σχέσεων που θέλω να δοκιμάσω, που μπορεί να φέρει το μέλλον και το χάος σαν μια τάξη που δεν αντιλαμβάνομαι ακόμα. Είναι απλώς θέμα δοκιμής. Όπως επέλεξα να δοκιμάσω και το μεταξύ μας, θυμάσαι;
Δε θα βγω με τον καθένα, ακόμα και αν πω το κλισέ «θα κανονίσουμε καφεδάκι» και δεν σηκώσω ποτέ το τηλέφωνο να πάρω. Ξεσκαρτάρω όσους δεν είναι κοντά στο μυαλό και τις διαθέσεις μου. Δε θα αναλωθώ στα ανούσια, μεγάλωσα γι’ αυτά. Δεν έχω χρόνο ούτε την υπομονή για τους πάντες.
Άρα μείνε ήσυχη πως δε χάνομαι σε τετριμμένα και τυπικά ευχαριστώ, πρέπει να σου πω. Αν και δε με πείθεις πια.
Την επιφάνεια που μου καταλογίζεις τη βαφτίζω ποικιλία. Και μ’ εμας αυτό έγινε στην τελική.
Ακόμα και αν μου έκανες εντύπωση στην αρχή και μες τις πρώτες εβδομάδες κολλήσαμε σε έναν σταθερό ρυθμό κους κους-σεξ-ποτού, όταν χάθηκε η ποικιλία μεταξύ μας, τότε περίπου βαρέθηκα εσένα και τη φάση μας. Απλώς πρόλαβες να το πεις εσύ πρώτη και να ζητήσεις οξυγόνο. Και πολύ καλά έκανες στο κάτω-κάτω της γραφής.
Έτσι κι αλλιώς δεν έχω ιδέα για το πού θα καταλήγαμε και αν θα τραβούσε παραπάνω, καταλαβαίνεις; Δεν μπορούσε κανείς να μου υποσχεθεί ότι θα παρέμενες ενδιαφέρουσα. Ούτε να προβλέψει το γεγονός ότι ήθελες να γυρνάς με φίλους και επίδοξους μνηστήρες.
Όμως είχες δίκιο ρε γαμώτο. Αφέλειά μου που δεν είχα καταλάβει την ουσία του να βγαίνω και να γνωρίζω κάθε καρυδιάς καρύδι. Πού ξέρεις αν βρίσκεται εκεί έξω η κατάλληλη; Η πιο συμβατή απ’ όλες. Αυτό ακριβώς το σκεπτικό είναι που με κρατάει και δεν την πέφτω μες το σπίτι με φτηνά μεθύσια και χωρίς μπάσα στο φουλ που τόσο σου αρέσουν κι εγώ απ’ την άλλη τα απεχθάνομαι.
Είναι που βαριέμαι εύκολα.
Κι όμως μου έδειξες έναν καλύτερο τρόπο για να περνώ τα βράδια μου. Και έτσι ακριβώς έχω αποφασίσει να ζω τις μέρες μου. Τουλάχιστον μέχρι να σκάσει μύτη κάτι αξιόλογο. Κάποια που να καταλαβαίνει το πώς σκέφτομαι, το πώς φτιάχνομαι, το πότε ειρωνεύομαι και το πότε όχι. Που θα ξέρει να χειριστεί τις αντιδράσεις μου και να έχει το τσαγανό να μου σκάσει μια ανάστροφη για τις μαλακίες που της κάνω μες τη θολούρα μου. Να με ξυπνήσει και να τις πω την άλλη μέρα «ευχαριστώ» που δε με παράτησε έτσι απλά για κάτι άλλο.
Τέτοια γυναίκα αξίζω να έχω δίπλα μου. Τέτοια θέλω, και να σου πω και κάτι άλλο; Τέτοια θα βρω κιόλας.
Ναι στεναχωρήθηκα γιατί δεν καταλάβαινα όσα μου είπες, και είχες δίκιο. Αυτό έφταιγε και το βλέπω καθαρά τώρα. Γι’ αυτό δε χρειάζεται να μου επιτίθεσαι. Ούτε απόψε, ούτε ποτέ. Πίστεψέ με έκανες την πιο σωστή επιλογή με το να μας απομακρύνεις. Μας έσωσες από περαιτέρω μπλεξίματα και κλάψες. Απ’ αυτά που κι οι δυο μας μισούμε.
Είναι εύκολο να καταλογίζεις τις επιλογές μου. Ειδικά αν σου θυμίζουν τις δίκες σου και πόσο άδικες ήταν στο τέλος της ημέρας. Δε σου ανήκουν οι επιλογές μου και τίποτε απ’ όσα κάνω. Ένα μάθημα που μου έδωσες εσύ και έπρεπε να πνίξω ένα άλλο μέσα μου για να το καταλάβω.
Και στην τελική γιατί ν’ ασχολείσαι με μένα πλέον; Μην ξεχνάς ότι βαριέμαι εύκολα. Δουλείες, ξενύχτια και καλοπέραση, όλα.
Και πολύ πιο εύκολα, βαρέθηκα εσένα με τους φόβους σου. Άντε γεια λοιπόν και μη μας γράφεις.
Συντάκτης: Γιάννης Κατάκης
