Μια ταινία είναι η καλύτερη διαφυγή

Ταινίες· σε όλους αρέσουν, για άλλους αποτελούν καθημερινότητα, για άλλους διασκέδαση και για άλλους ένα μέσo διαφυγής. Τα είδη των ταινιών ποικίλλουν, καλύπτουν όλες τις ηλικίες και εξυπηρετούν ακόμη και τον πιο απαιτητικό θεατή.

Κάτι η πρόοδος της τεχνολογίας που έχει βοηθήσει στο να εισέλθει η μικρή, αλλά και η μεγάλη οθόνη για τα καλά στη ζωή μας, κάτι τα τηλεοπτικά κανάλια που έχουν εντάξει στο ημερήσιο πρόγραμμά τους τις ταινίες, κάτι τα σινεμά που αυξάνονται και πληθαίνουν διαρκώς. Όλα αυτά έχουν συμβάλει, λίγο ή πολύ, στην εξοικείωσή μας μ’ αυτό το μέσο. Υπάρχει άλλωστε τίποτα πιο εύκολο από μια ταινία για να μάθεις, να διασκεδάσεις, να χαλαρώσεις και να ξεχαστείς απ’ τα προβλήματά σου;

Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εμένα η σχέση μου με τις ταινίες είναι μια σχέση αγάπης και μίσους, ενδιάμεσο δεν έχει. Υπάρχουν δηλαδή διαστήματα που βαριέμαι αφόρητα να κάτσω να δω μια ταινία, γιατί το θεωρώ χάσιμο χρόνου, ενώ άλλες φορές μπορεί να κάθομαι μέρες ολόκληρες μπροστά από μια οθόνη και να μην μπορώ να πάρω τα μάτια μου από πάνω της.

Διανύοντας λοιπόν μια τέτοια φάση —θα με χαρακτήριζες κι αντικοινωνική—  και μετά από ατέλειωτες ταινίες κάθε είδους, κατέληξα στο εξής συμπέρασμα. Δεν έχει σημασία η ταινία που θα επιλέξεις τυχαία να παρακολουθήσεις, αλλά η ταινία που θα ξαναέβλεπες άνετα αν χρειαζόταν. Η ταινία που θα πρότεινες και στους φίλους σου να δουν, η ταινία που θα έπρηζες το σύντροφό σου να ξαναδείτε γιατί την λάτρεψες.

Αν με ρωτάτε, αυτή αποκαλώ εγώ επιτυχημένη ταινία, την ταινία δηλαδή που παρόλο που ξέρεις το τέλος της, εσύ το περιμένεις με την ίδια ανυπομονησία κάθε φορά. Αυτές οι ταινίες διαφοροποιούνται για τον κάθε άνθρωπο, καθώς τα γούστα του καθενός από εμάς διαφέρουν. Το μόνο σίγουρο είναι ότι μπορούμε να ταυτιστούμε μ’ αυτές, είτε γιατί βρίσκουμε κοινά σημεία στη ζωή των πρωταγωνιστών με τη δική μας ζωή είτε απλώς γιατί προβάλλουν καταστάσεις που θέλουμε και εμείς να ζήσουμε στο μέλλον.

Γιατί μπορεί να δείχνει μια γαμάτη φιλία ή έναν επικό έρωτα, που ζηλεύουμε. Γιατί δενόμαστε με τις ατέλειες των πρωταγωνιστών, με τους λάθος χειρισμούς, με τα ζόρια τους και το πώς μεγαλοποιούν μια φαινομενικά απλή κατάσταση. Μας θυμίζουν βλέπετε τα δικά μας χάλια και μας βοηθούν να ξεπεράσουμε μαζί με τους ηθοποιούς και τις δικές μας δυσκολίες.

Μας επιτρέπουν να μοιραστούμε τις χαρές ή τις λύπες μας, τους έρωτες ή τους χωρισμούς μας, μας χαλαρώνουν από μια κοπιαστική μέρα, αλλά και γεμίζουν μια άδεια. Ο καλύτερος τρόπος για να γνωρίσεις τον εαυτό σου, το σύντροφό σου, ακόμη και τους φίλους σου, είναι μέσα από μια ταινία. Τι ταινία θα επιλέξουν, αν θα δεθούν με τους πρωταγωνιστές και με λίγα λόγια αν θα επηρεαστούν συναισθηματικά και σε τι βαθμό.

Ταυτιζόμαστε λοιπόν τόσο έντονα με τη ζωή κάποιου άγνωστου, ακόμη κι αν αυτός είναι φανταστικός ήρωας, αφενός διότι οι άνθρωποι έχουν την έμφυτη τάση να προσπαθούν να συνδέσουν δικές τους προσωπικές καταστάσεις με άλλων ανθρώπων, έτσι ώστε να ζουν ξανά και ξανά την ίδια κατάσταση, αρνητική ή θετική δεν έχει καμιά απολύτως σημασία. Κι αφετέρου, μ’ αυτόν τον τρόπο δημιουργούν μια αίσθηση οικειότητας με τα πρόσωπα αυτά και βοηθούν τους απλούς θεατές να ζήσουν βαθύτερα το δράμα, την ευτυχία ή την περιπέτεια των ηθοποιών.

Το να μπαίνεις στη θέση ενός άλλου ανθρώπου, κάποιου φανταστικού ήρωα στην προκειμένη, είναι δείγμα ικανότητας. Έτσι όχι μόνο ανακουφιζόμαστε, έστω και για μιάμιση ώρα απ’ τα προβλήματά μας, αλλά ανακαλύπτουμε ξένες ζωές για τις οποίες δε φέρουμε καμία απολύτως ευθύνη και συγχρόνως απελευθερωνόμαστε. Την επόμενη φορά, λοιπόν, που θα νιώσεις τη δική σου ζωή φορτική και λιγάκι άνοστη, ρε παιδί μου, προσπάθησε να εισβάλλεις στη ζωή ενός σχιζοφρενή δολοφόνου, μιας επιστήμονα ή ενός εκατομμυριούχου.

Και να θυμάσαι οι καλύτερες περιπέτειες ξεκινάνε μέσα σε μια κινηματογραφική αίθουσα ή σ’ ένα θερινό σινεμά, μιας που είναι και καλοκαίρι. Χάρισε ένα μεγάλο χαμόγελο και λίγα ποπ κορν στο διπλανό σου, ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί ν’ ακολουθήσει. Καλή διασκέδαση.