Τα ωραιότερα στοιχήματα κερδήθηκαν σε μια παρτίδα τάβλι

Ποιος θα φανταζόταν όταν ήμασταν μικροί ότι αυτό το περίπλοκο παιχνίδι με τα ζάρια και τα χρωματιστά πούλια που έπαιζαν οι «μεγάλοι» θα γινόταν αναντικατάστατο συμπλήρωμα των φοιτητικών αλλά και των μετέπειτα χρόνων μας. «Παίρνω τα άσπρα» και το παιχνίδι άρχιζε.

Μπορεί τα χρώματα να άλλαζαν κάθε φορά, αυτό όμως που πάντοτε ίσχυε και νοηματοδοτούσε όλο το παιχνίδι ήταν το στοίχημα που έβαζαν οι –για την ώρα– αντίπαλοι. Όσο πιο κοντά (φιλικά ή ερωτικά) είσαι με τον ανταγωνιστή σου στο παιχνίδι, τόσο πιο περίπλοκο, ντροπιαστικό κι αστείο ήταν και το στοίχημα που θα βάζατε -όλοι το ξέρουν αυτό.

Θυμάσαι ποιος σου έμαθε να παίζεις τάβλι για πρώτη φορά; Ήταν συγγενής, φίλος ή μήπως κάποιος που πλέον δεν έχεις και τις καλύτερες σχέσεις; Όποιος κι αν ήταν, πάντως, πρέπει να είχε μεγάλα αποθέματα υπομονής και επιμονής γιατί μέχρι να το μάθεις, το άτιμο, παίρνει πολύ χρόνο.

Τα στοιχήματα με τα φιλαράκια μας ήταν ποικίλα ανάλογα με τα κέφια σου, από ερωτικές εξομολογήσεις και μηνύματα που θα έστελνε εκείνος που θα έχανε, μέχρι την απόλυτη γελοιοποίηση στην καφετέρια που είχε για ‘κείνη τη στιγμή μετατραπεί στην αρένα σας. Τα πρώτα φυσικά ήταν και τα αγαπημένα μας, ίσως βέβαια και του ηττημένου, γιατί όλοι χρειαζόμαστε λίγη παραπάνω παρότρυνση και μια πρόκληση για να στείλουμε σε ένα μήνυμα όλα τα ανείπωτά μας. Το μόνο σίγουρο ήταν ότι θα έβγαινε κάτι καλό από αυτό, ή τουλάχιστον, θα ξεκαθάριζε την κατάσταση -κι ή χυλόπιτα όταν τρώγεται με φίλους νόστιμη είναι.

Ας μιλήσουμε λίγο για τον μεγάλο νικητή τώρα, έτσι σε έβαζε να τον αποκαλείς τουλάχιστον για όλη την υπόλοιπη μέρα -ενώ μπορεί να τον χαρακτήριζες και με άλλους επιθετικούς προσδιορισμούς, ας πούμε, ακατάλληλους για μικρά παιδιά. Το πόσο πωρωμένος ήταν με το παιχνίδι σας φαινόταν πάντα στο τέλος, απ’ την αντίδρασή του όταν κέρδιζε -καθώς αν έχανε θα ήταν πολύ άνετος και θα υποστήριζε πως δεν έγινε και κάτι, «ένα παιχνίδι ήταν μόνο». Το θέμα δεν είναι πως κέρδισε ένα ίσως πολύ ενδιαφέρον στοίχημα αλλά και το όλο γόητρο. Ο νικητής κλείνει στόματα, κοκορεύεται κι αποδεικνύει σε όλους την αξία του. Για τον ηττημένο, πάντως, είναι απλώς κωλόφαρδος.

Υπάρχει βέβαια και μια κατηγορία ανθρώπων που δεν είναι απλά πολύ τυχεροί, αλλά το έχουν πάει πια σε άλλο επίπεδο. Οι «φέρνω συνεχώς διπλές», έτσι λέγονται, σε σημείο που δεν καταντάν απλώς ενοχλητικοί, αλλά είσαι πια σίγουρος πως κάποιο κόλπο κάνουν και χωρίς να τους καταλαβαίνεις σε κλέβουν, πειράζοντας τα ζάρια. Τουλάχιστον με αυτούς είσαι προετοιμασμένος απ’ την αρχή για την επικείμενη ήττα σου και ξέρεις τι στοιχήματα βάζεις.

Όταν, λοιπόν, θα βαριέσαι κάποια μέρα και δε θα ξέρεις τι να κάνεις για να ξοδέψεις ευχάριστα το χρόνο σου, θυμήσου ότι δε χρειάζεσαι πολλά-πολλά για να περάσεις ωραία με την παρέα σου. Ένας φίλος (και μερικοί ακόμα για να κάνουν κερκίδα) κι ένα ταβλάκι αρκούν για να σε κάνουν να ξεχαστείς απ’ την καθημερινότητα που τόσο σε ταλαιπωρεί κάποιες φορές. Και φυσικά μην ξεχάσεις το στοίχημα! Είναι η ευκαιρία σου να ρισκάρεις κι αν σε θέλει η τύχη να κερδίσεις και κάτι ακόμη πέρα απ’ την παρτίδα.

Τι να τα κάνεις, λοιπόν, τα τζόκερ και τα άλλα τυχερά παιχνίδια, όταν ξέρεις πως τα καλύτερα στοιχήματα κερδίζονται σε μια παρτίδα τάβλι!