Η τούρτα ήταν επάνω στο τραπέζι, στολισμένη με τ’ απαραίτητα κεράκια για την περίσταση. Ένας αριθμός μ’ ένα ερωτηματικό μπροστά. Οι φίλοι είχαν συγκεντρωθεί από νωρίς, είχαν γυρίσει όλοι από τις καλοκαιρινές διακοπές και τα πηγαδάκια είχαν πάρει φωτιά. Το τιμώμενο πρόσωπο, μοίραζε χαμόγελα και ποτά κι αισθανόταν όμορφα που με στενούς φίλους θα γιόρταζε αυτή την περίσταση.
Τα φετινά γενέθλια, σηματοδοτούσαν την έναρξη μιας νέας ζωής, ενός νέου παρουσιαστικού, ενός νέου εαυτού, ενός νέου κύκλου. Έδειχνε να κατακλύζεται από ευτυχία κι όντως συνέβαινε, όμως για να φτάσει ως εκεί, είχε διανύσει μεγάλο δρόμο. Ένα διαζύγιο, αλλαγή πόλης, μια μετάθεση κι όλ’ αυτά ταυτόχρονα. Ήταν από εκείνες τις περιόδους στη ζωή του ανθρώπου που τον βρίσκουν όλα μαζί, λες και χάθηκε ο κόσμος οι αλλαγές να έρχονταν μία μία. Ευσεβής πόθος!
Έτσι γίνεται πάντα. Όλα μαζί! Είναι μια συνηθισμένη ιστορία που όλοι έχουμε ζήσει λίγο ή πολύ κι ο καθένας ξεχωριστά με τον δικό του ρυθμιστή ανατροπής. Μαζεμένος ο πόνος, μαζεμένα τα δάκρυα, μαζεμένη η μοναξιά, μαζεμένο το άγνωστο. Άγρυπνες νύχτες και βασανιστικά ερωτήματα για όλα, για τα πάντα. Αναθεωρήσεις, επισημάνσεις, αντιμετώπιση μιας νέας πραγματικότητας, μιας αλλαγής. Προσπαθείς να κατευθύνεις τον νου σε σκέψεις που θα σε κάνουν ν’ αποδεχθείς την ανατροπή, να ξεκινήσεις να τη διαχειρίζεσαι προκειμένου ν’ ανταπεξέλθεις στην καθημερινότητα. Ο καιρός περνάει και δεν οδηγείσαι πουθενά. Σωματική κόπωση, λίγη χαρά, ρουτίνα.
Κάτι πρέπει ν’ αλλάξεις και μάλιστα άμεσα. Συνειδητοποιείς ότι οι εξωτερικοί παράγοντες είναι συγκεκριμένοι κι αμετακίνητοι και το μόνο που μένει είναι ν’ αλλάξεις τον εαυτό σου. Προσπαθείς για μεταμόρφωση κι εξέλιξη, αφήνοντας τη θεωρία του Δαρβινισμού να λειτουργήσει μέσα σου. Ό,τι δεν εξελίσσεται, εξαφανίζεται.
Αυτή η μετάβαση δεν είναι καθόλου εύκολη. Χρειάζεται ισχυρή θέληση και κατανόηση της ανάγκης για την πραγμάτωσή της. Κρύβει ψυχοσωματικό πόνο, άρνηση κι αντίσταση. Δεν είναι απλό από τη μια στιγμή στην άλλη ν’ αλλάζεις συνήθειες, περιβάλλον, ανθρώπους γύρω σου κι όλες σου τις «σταθερές» και να εξακολουθείς να είσαι ο ίδιος άνθρωπος. Δεν είναι κουμπί να το πατήσεις κι όλα να είναι όπως τα θες και να είσαι χαρούμενος. Η διεργασία συμβαίνει αθόρυβα, κάθε μέρα που περνάει, κάθε λεπτό, φτάνει να το έχεις συνειδητοποιήσει και να τ’ αφήσεις να συμβεί, να σε παρασύρει, να σε πάει με τη ροή του.
Ν’ αφουγκραστείς τον ήχο που κάνει το κουκούλι όταν σκίζεται για να βγει από μέσα του μια πολύχρωμη πεταλούδα, που θα είσαι εσύ. Να ομορφύνεις τον κόσμο με το πέταγμα και τα χρώματά σου και να εξερευνήσεις νέους κόσμους. Να συμπορευτείς με νέους ανθρώπους που θα τους επιτρέψεις ν’ αλλάξουν την καθημερινότητά σου, να εξερευνήσεις νέα μέρη που δεν είχες επισκεφτεί έως τώρα και ν’ απολαύσεις σαν να είναι η πρώτη μέρα της ζωής σου κάθε ομορφιά, κάθε μυρωδιά.
Δε σου υπόσχεται κανείς ότι δε θα ξανακλάψεις, αντίθετα είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα συμβεί. Θα είναι όμως ένα κλάμα λυτρωτικό γιατί η συνειδητοποίηση πάντοτε πονάει, αλλά είναι ένας γλυκός πόνος. Η μεταμόρφωση πονάει· τι φαντάζεσαι, ότι δεν πονάει το κουκούλι όταν σχίζεται; Μην αντιστέκεσαι στη ροή της εξέλιξης, η δουλειά της είναι να σ’ εξαφανίσει, αν το κάνεις. Άσε τα δάκρυα να κυλήσουν, αν το αισθάνεσαι, δεν πρόκειται να σε παρεξηγήσει κανείς, άλλωστε οι υπόλοιποι δεν πονάνε; Κι έτσι, μ’ ανοιχτά χέρια, υποδέξου τον νέο σου εαυτό μέσα σε μια νέα, πια, ζωή.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Φρίντα Μανιάτη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
