Σου τάξανε κάτι και τους πίστεψες. Τους πίστεψες με όλο σου το είναι. Γιατί αυτό ήταν που ήθελες να ακούσεις, μια υπόσχεση η οποία η οποία είχε σκοπό να τηρηθεί, μια ευχή που περίμενες να πραγματοποιηθεί. Γιατί από παιδί σε μάθανε ότι μια από τις σημαντικότερες αξίες της ζωής, είναι η τήρηση του λόγου. Η δέσμευση στα ίδια σου τα λόγια όταν ξεστομίζεις μια υπόσχεση, η δέσμευση στον ίδιο σου τον εαυτό, η οποία λέγεται αξιοπιστία
Όλα ξεκινάνε με ένα «θα». Όταν είσαι παιδί, αυτό το «θα» γράφεται με μικρά γράμματα μέσα σου, γίνεται όλος σου ο κόσμος, μια υπόσχεση χαράς για έναν περίπατο στο πάρκο, για πάρτι γενεθλίων, βόλτες με τους γονείς και φίλους. Το θέμα είναι ότι πριν απ’ αυτό το «θα» συνήθως είχε προηγηθεί ένα «αν». «Αν είσαι καλό παιδί, τότε θα…». Και προσπαθούσες εσύ να είσαι καλό παιδί για να λάβεις το δώρο και να δώσεις την ευκαιρία να τηρηθεί η υπόσχεση που σου δόθηκε. Υπήρχαν όμως και φορές που ενώ ήσουν καλό παιδί η υπόσχεση δεν τηρήθηκε. Τι κι αν χτυπήθηκες, τι κι αν είπες χίλιες φορές κλαίγοντας «μα μου είπες πως…», ο λόγος δεν κρατήθηκε. Μάλλον οι συνθήκες δεν ευνόησαν την κατάσταση κι όλα κατέληξαν στην απογοήτευση. Και την πρώτη φορά που δεν τηρήθηκε ο λόγος που σου έδωσαν, έμαθες κι ένιωσες για πρώτη φορά τι είναι αναξιοπιστία. Μα και στην εφηβεία φυσικά συνεχίστηκε το ίδιο μάθημα, «Φέρε καλούς βαθμούς και τότε θα…», «Μπες στο πανεπιστήμιο και τότε θα…», και μετά απ’ όλα αυτά τα «θα» πάντα ακολουθούσαν κι άλλα, τα οποία όλα μαζί γινόντουσαν «ποτέ».
Κι όταν πλέον έφτασες να είσαι ενήλικος τα γράμματα του «θα» άρχισαν να γίνονται κεφαλαία και μαζί μ’ αυτά άρχισες να καταλαβαίνεις ότι τελικά η αξιοπιστία σαν έννοια, είναι μεγάλη παγίδα. Κρύβει ένα μεγάλο αλισβερίσι δούναι και λαβείν και καντάρια απογοήτευσης. Στον εργασιακό βίο, τα ίδια. Δούλεψε σκληρά και η προαγωγή θα σε περιμένει. Πιάσε το στόχο και θα αμειφτείς παραπάνω. Τήρησε τα χρονοδιαγράμματα και θα ωφεληθείς.
Πολλές φορές τα κατάφερες και οι υποσχέσεις τηρήθηκαν με κάποιο τρόπο, φτάνει να ευνοούσαν οι συνθήκες. Άλλες πάλι δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ, αλλά η κρίση σου και τα μαθήματα που είχες πάρει ήταν αυτά που σε βοήθησαν να κατανοήσεις. Ωστόσο μέσα σου εξακολουθούσες να απογοητεύεσαι κάθε φορά που ένιωθες πως χάνεις ένα κομμάτι της εμπιστοσύνης σου στον λόγο των ανθρώπων.
Όμως «θα» και στον έρωτα; Γιατί;
Πόσες φορές ένα «σου δίνω το λόγο μου» καταπατήθηκε;
Πόσες φορές ένα «θα κάνω τα πάντα για εμάς» κατέληξε σε μια τρύπα στο νερό;
Πόσες φορές ένα «θα σε θέλω για πάντα στη ζωή μου» έγινε «είμαστε πια δυο άγνωστοι»;
Πόσες φορές ένα «θα έρθω» έφτασες να σιχαίνεσαι να το ακούς;
Πόσες φορές ένα «θα κάνω αυτό» έγινε ένα «μετάνιωσα», «άλλαξα γνώμη» «δεν ξέρω αν θέλω».
Πόσες φορές; Πόσα λόγια; Πόσα «θα»; Πόσες ανεκπλήρωτες υποσχέσεις; Πόσες συνθήκες που δεν ήταν ευνοϊκές δήθεν επηρέασαν λόγια ερώτων; Πόσα ψέματα; Και αν μετράς τις απογοητεύσεις σου με το τσουβάλι, τη μία πίσω από την άλλη, είναι γιατί εσύ ήσουν καλό παιδί, ήσουν καλός μαθητής, ήσουν καλός εργαζόμενος, ήσουν καλός σύντροφος, ήσουν βασικά ένας αξιόπιστος άνθρωπος -αλλά εκείνοι δεν ήταν.
Ένας άνθρωπος που κρατούσε το λόγο του και πραγματοποιούσε ό,τι του είχε ζητηθεί περιμένοντας και ο άλλος να κάνει το ίδιο για εκείνον. Γιατί δεν ήθελες να απογοητεύσεις, δεν ήθελες να κριθείς ως αναξιόπιστος. Επειδή ξέρεις πώς είναι να σε αδειάζουν.
Δεν ήθελες να πέσεις στην παγίδα που σου στήσανε από παιδί, πως για να πάρεις πρέπει πρώτα να δώσεις.
Ήθελες να δεσμευτείς με τις υποσχέσεις που έδωσες, ήθελες να δώσεις αξία στις «αξίες» σου.
Να σταθείς αξιοπρεπώς απέναντι στον καθρέφτη σου και να μην του επιτρέψεις να σε κρίνει αυστηρά. Γιατί έτσι έμαθες, έτσι σε μάθανε.
Ίσως πάλι, γιατί η αναξιοπιστία πληγώνει και δε θέλησες ποτέ να πληγώσεις, μόνο να δώσεις χωρίς πρώτα να πάρεις. Γιατί η αξιοπιστία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη συνέπεια του ποιος είσαι και πώς φέρεσαι.
Εσύ είσαι αυτός που τάζει και πραγματοποιεί ή αυτός που τάζει και παίρνει πίσω;
Είσαι ο γονιός που θα δώσει το καλό παράδειγμα;
Ο εργοδότης που θα ανταμείψει όπως υποσχέθηκε;
Ο σύντροφος που υποσχέθηκε και κράτησε το λόγο του;
Ο άνθρωπος που ο λόγος του είναι συμβόλαιο;
Κι αν κάτι πρέπει να είσαι, ας είσαι τουλάχιστον αυτό.
Γιατί είναι προτιμότερο να μην τάζεις στον Άγιο κερί και στο παιδί κουλούρι!
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Φρίντα Μανιάτη
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
