Φαντάζομαι ότι όλοι κάποια στιγμή στη ζωή μας νιώσαμε την ανάγκη να πούμε μια συγγνώμη ή βρεθήκαμε σε σημείο να πιστεύουμε πως τη δικαιούμαστε. Σε περίπτωση που χρειάστηκε να τη ζητήσουμε εμείς, καθόλου απίθανο να κάναμε την αυτοκριτική μας, να νιώσαμε τις τύψεις μας, να πήραμε τον χρόνο μας και σε σύντομο χρονικό διάστημα να αποκαταστήσαμε την όποια αδικία είχαμε διαπράξει, λέγοντας την πολυπόθητη λέξη.
Τι γίνεται όμως όταν οι «ριγμένοι» είμαστε εμείς; Ποια τα συναισθήματα και ποια τα εμπόδια που παρουσιάζονται όταν καλούμαστε να συνεχίσουμε τη ζωή μας, μη έχοντας συγχωρέσει κάποιον για μια πράξη του που μας ενόχλησε; Γιατί για να συγχωρέσεις πραγματικά χρειάζεται πρώτα να δεις ότι ο άλλος έχει καταλάβει τι έκανε κι αυτό προϋποθέτει μια συγγνώμη ή μια έμπρακτη κίνηση μεταμέλειας. Κάτι που να δείχνει πως ο άλλος συνειδητοποίησε τα πεπραγμένα του κι αναλαμβάνει την ευθύνη τους.
Δεν είναι εγωισμός να έχεις την ανάγκη να δεις πως ο άλλος μετάνιωσε προτού συγχωρέσεις. Είναι ένας μηχανισμός αυτοάμυνας για να πας παρακάτω. Είναι το κλειδί για να ανοίξεις την πόρτα της ψυχής σου και να αποχαιρετήσεις τον θυμό, την πίκρα, τη λύπη, την απόγνωση, που σαν βαρίδια σε κρατάνε στον πάτο. Να βγει από μέσα σου ό,τι βρωμίζει τον ορίζοντά σου και να αφήσεις πίσω ό,τι προηγήθηκε. Να δεις το αύριο να φωτίζεται, δίνοντάς σου ελπίδα και κάνοντας πραγματικότητα το όνειρό σου.
Φτάνει πια να συγχωρείς, χωρίς πρώτα ο άλλος να σου έχει δώσει την ευκαιρία να το κάνεις. Γιατί κι εσύ άνθρωπος είσαι, κι όσο κι αν λες πως αντέχεις, πως σημασία έχει να τα ‘χεις καλά με σένα κι οι άλλοι ας κάνουν ό,τι θέλουν, υπάρχουν φορές που μέσα σου ο θυμός και η απογοήτευση κάνουν πάρτι χωρίς μουσική και δεν το έχεις καταλάβει. Κι αναρωτιέσαι γιατί δεν μπορείς να κοιμηθείς, γιατί συνέχεια νιώθεις κουρασμένος, γιατί δε βρίσκεις πια χαρά στα πράγματα που έκανες, γιατί δε σε γεμίζει τίποτα. Κι όλα σου φαίνονται τόσο μάταια και μαύρα, και το κλάμα έρχεται εκεί που δεν το περιμένεις, παρέα μ’ ένα παράπονο, και μια σταματάει, μια αρχίζει, χωρίς συγκεκριμένο μοτίβο. Γιατί όμως τα νεύρα σου χτυπάνε κόκκινο και θυμώνεις με το παραμικρό;
Θα σου πω γιατί! Επειδή δεν υπάρχει χώρος να μπουν στη ζωή σου τα όμορφα, μιας και έχει καταληφθεί από όλα αυτά τα «μαύρα» που νιώθεις. Κι αφού σε έχεις κουράσει, σε σημείο να μην αντέχεις τον ίδιο σου τον εαυτό, ψάχνεις να βρεις τρόπους να καταλαγιάσεις όλη αυτή την αντάρα. Αρχίζεις διαλογισμούς, ψυχοθεραπείες, προσευχές και οτιδήποτε μπορεί να γλυκάνει την ψυχή σου. Γιατί τι ζητάς; Μόνο μια λέξη, ικανή να τα αλλάξει όλα και να σε γλιτώσει από τον ίδιο σου τον εαυτό.
Κι εσύ που πρέπει να την πεις, ε πες τη τη ρημάδα! Δε φτάνει που οι πράξεις σου στην κυριολεξία πλήγωσαν έναν άνθρωπο, του στερείς και την ευκαιρία να σε συγχωρέσει για να προχωρήσει. Μπορεί να σε παιδεύουν οι τύψεις -αν νιώθεις- και να σε εμποδίζουν να εκφραστείς, αλλά η λύτρωση θα έρθει μόνο αν παραδεχτείς ότι οφείλεις μια συγγνώμη. Μην την καθυστερείς γιατί η ζωή χάνεται κάθε λεπτό που περνάς μέσα σε εσωτερικούς διαλόγους και μπερδεμένες σκέψεις. Κάνε την αυτοκριτική σου και θα καταλάβεις ότι δε θα ήθελες να βρίσκεσαι εσύ σε φάση αναμονής αυτής της μαγικής λέξης.
Ξεκόλλα, γιατί ούτε κι εσύ θα πας μακριά, μιας και η αδικία κάποια στιγμή γυρνάει πίσω. Τα ξεπληρώνει η ζωή, πάντα συνεπής στις πληρωμές της και τις υποχρεώσεις της. Έχε στον νου σου ότι πρέπει να πεις το συντομότερο δυνατό τη συγγνώμη, γιατί μετά χάνει την ουσία της. Ο άλλος κατά κάποιον τρόπο το ξεπερνάει αυτόματα, αφού μάτωσε πρώτα κι ένα μικρό κομμάτι της ψυχής του χάθηκε. Μέσα του έμεινε ένα αναπάντητο «γιατί» κι έζησε μ’ αυτό κουβαλώντας το, όπως η χελώνα το καβούκι της, με γρατζουνιές και μικρά ή μεγάλα τραύματα.
Μην το καθυστερείς, λοιπόν! Πες τη συγγνώμη τη στιγμή που πρέπει, γιατί τότε έχει αξία! Δεν κέρδισε κανείς από την κωλυσιεργία. Ζήτα τη και πάρε το δώρο της συγχώρεσης. Όλοι το αξίζουμε!
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Φρίντα Μανιάτη
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
