Πώς μπορείς να κάνεις κάποιον που αγαπάς να δει μέσα απ' τα μάτια σου;

Ζώντας σ’ έναν κόσμο που μας δημιουργεί καθημερινά ανασφάλειες, η σχέση δύο ανθρώπων είναι το καταφύγιο που θα μας ενδυναμώσει και θα μας προστατεύσει απ’ όλα όσα αυτός μας προκαλεί. Μέσα από εκεί προσπαθούμε να αντλήσουμε την επιβεβαίωση  ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε όλα, γιατί αξίζουμε κι είμαστε αυτοί που είμαστε. Ότι έχουμε νόηση, εσωτερική κι εξωτερική ομορφιά, τη δυναμική σαν προσωπικότητες κι έχουμε εκτιμηθεί πραγματικά για όλα μας αυτά τα χαρίσματα.  Η επιβεβαίωση λειτουργεί ως απαραίτητος αυτοματισμός  μέσα στη συνύπαρξη, γι’ αυτό που είναι δύο άνθρωποι κι είναι αυτό που τους καθιστά ικανούς να κρατούν πάντα ζωντανό το ενδιαφέρον ο ένας του άλλου. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη τόνωση της αυτοπεποίθησης όταν κάποιος θαυμάζει το μυαλό σου και βρίσκει πάντα τον τρόπο να στο δηλώνει. Όταν η εμφάνισή σου ανταποκρίνεται απόλυτα στην αισθητική του κι είναι χαρά για τα μάτια του. Δεν είναι τίποτα άλλο από μικρές καθημερινές νίκες που σε ενδυναμώνουν και τονώνουν τη δυναμική σου. Δεν υπάρχει τίποτα πιο αφροδισιακό από ένα κομπλιμέντο από το σύντροφό σου την κατάλληλη στιγμή γι’ αυτό που πραγματικά θαυμάζει σε σένα.

Ακόμα κι η εξομολόγηση του συναισθήματος είναι απαραίτητη για την επιβεβαίωση που ζητάει κανείς, προκειμένου να αισθανθεί τη σιγουριά και την κατοχύρωση του ρόλου του μέσα στη σχέση. Είναι η επιβεβαίωση ότι εξακολουθείτε να βρίσκεστε τοποθετημένοι στο βάθρο που έχει βάλει ο ένας τον άλλον, απόλυτα σημαντική συνθήκη για τη διατήρηση της σχέσης. Η επιβεβαίωση είναι αυτή που μας ξεμπλοκάρει από πιθανές ανασφάλειές που μας δημιουργούνται κι ενισχύει την προσωπικότητά μας, δυναμώνει τις άμυνές μας και ξορκίζει τις φοβίες μας, όταν αυτή εκδηλώνεται από τον σημαντικό άνθρωπο της ζωής μας.

Λίγο ή πολύ όλοι την έχουμε ανάγκη την επιβεβαίωση, όχι γιατί δε γνωρίζουμε ποιοι ή τι είμαστε, όμως το καθρέφτισμά μας στα μάτια του άλλου είναι εξίσου σημαντικό κι όπως την αποζητάμε, έτσι και θα πρέπει να την προσφέρουμε, χωρίς να μας ζητηθεί. Κι όταν η ανάγκη του άλλου ξεπερνάει την προσφορά μας, τότε υπάρχουν ζητήματα που αξίζει ν’ ασχοληθεί κανείς. Πιθανόν η προσφορά να είναι ανύπαρκτη, λόγω προσωπικών ή επαγγελματικών ζητημάτων του συντρόφου. Όλοι διανύουμε περιόδους που το ενδιαφέρον μας είναι στραμμένο σε θέματα εκτός της σχέσης ή του συντρόφου κι είναι κατανοητό να υπάρξει κι η σχετική απόσταση μεταξύ μας. Άλλωστε, θα ήταν άκρως εγωιστικό να σκεφτεί κανείς ότι όλος ο κόσμος περιστρέφεται γύρω μας και θα πρέπει να υπάρχει κι η ορθή κρίση που να κατανοεί τη σημαντικότητα των στιγμών. Υπάρχει όμως κι ο αντίποδας αυτού, που λέει «δε θ’ ασχολείσαι με τίποτα άλλο εκτός από μένα» κι ό,τι αυτό σημαίνει.  Η απαίτηση για προσοχή κι επιβεβαίωση μπορεί να γίνεται με τρόπους που ποικίλουν ανάλογα με τον χαρακτήρα του κάθε προσώπου και μπορεί να είναι απλά, μικρά πραγματάκια, άλλοτε πολύ χαριτωμένα, που μπορούν να φτάσουν ως την πρόκληση «δράματος» από μεριάς του, όπου εκεί η κατάσταση κάθε άλλο παρά χαριτωμένη μπορεί να χαρακτηριστεί.

Η διαρκής αναζήτηση του επαίνου κρύβει μέσα της την έλλειψη αποδοχής του ίδιου μας του εαυτού και την απόρριψη που μπορεί να έχουμε δεχτεί στο παρελθόν, μαζί με τον τρόπο που έχουμε μεγαλώσει. Θα πρέπει να δεχτούμε όμως ότι, πια, είμαστε ενήλικες κι ότι η επιλογή του συντρόφου μας δεν μπορεί να συνδέεται με την απαίτηση συνεχώςνα μας επιβεβαιώνει. Δεν υπάρχει λόγος να πρέπει να υποτιμούμε τον εαυτό μας προκειμένου να ακούσουμε καλές κουβέντες που θα μας ανεβάσουν το ηθικό, ούτε και χρειάζεται να κολλάμε συνεχώς σε συγκεκριμένα σημεία του παρουσιαστικού μας τα οποία θεωρούμε ατελή για εμάς. Αν αυτό συμβαίνει, γίνεται γιατί δε μας έχουμε αποδεχτεί. Κρυμμένα συναισθήματα ζήλιας εύκολα μπορούν να ξεπηδήσουν διατηρώντας μια χαμηλή αυτοεκτίμηση, δημιουργώντας κρίσεις, μόνο και μόνο για να τραβήξουμε την προσοχή. Αλίμονο αν σε κάθε μας απόφαση έχουμε ανάγκη το χειροκρότημα και τον θαυμασμό από τη μεριά του συντρόφου μας. Σε κάθε περίπτωση, η διαρκής ανάγκη για επιβεβαίωση κάνει τη σχέση εξαρτητική, αναδεικνύει φοβίες και τελεί την εμπιστοσύνη υπό αίρεση, οδηγώντας σε αδιέξοδο τη σχέση δημιουργώντας κούραση, στην προσπάθεια τόνωσης του «εγώ» του ενός από τους δύο.

Το χτίσιμο της αυτοπεποίθησης ξεκινάει από μέσα μας, αναγνωρίζοντας ποιοι και πώς είμαστε κι όχι πώς έχουμε φανταστεί τον εαυτό μας ότι είναι. Κι αν κάτι δε μας αρέσει, στο χέρι μας είναι να το αλλάξουμε ή να το βελτιώσουμε. Για να γίνει αυτό χρειάζεται να βουτήξει κανείς βαθιά μέσα του και ν’ αναγνωρίσει από πού πηγάζει το πρόβλημα προκειμένου να το εξαλείψει, απαντώντας ειλικρινά σε ερωτήματα που θα θέσει στον εαυτό του για το πώς αισθάνεται και τι τον οδηγεί σε τέτοιες συμπεριφορές. Χρειάζεται να κατανοήσουμε ότι δεν μπορούμε ν’ αρέσουμε για τα πάντα σε όλους αλλά κυρίως στον εαυτό μας κι αν μη τι άλλο, η εικόνα μας στον εσωτερικό κι εξωτερικό μας καθρέφτη είναι αυτή που μας το μαρτυρά. Βέβαια, υπάρχει κι η πιθανότητα  τα αίτια να είναι βαθύτερα κι ίσως να χρειάζεται η γνώμη ειδικού. Αν έχουμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο σύντροφός μας μπορεί να τελέσει χρέη ψυχολόγου, αυτόματα βάζουμε ημερομηνία λήξης στη σχέση, γιατί αυτή είναι η μόνη σχέση που ξέρεις ότι όταν θα ξεκινήσει, θα τελειώσει με την αποθεραπεία.

Το κλειδί για την ισορροπία μιας σχέσης είναι να έχουμε αποδεχτεί και να έχουμε αγαπήσει τον εαυτό μας όπως είναι, με τα καλά και τα κακά του, με τα όμορφά του και τα λιγότερο όμορφα- διαδικασία που δε σταματά ποτέ. Να έχουμε θωρακίσει τον εαυτό μας με αυτοπεποίθηση στις αποφάσεις μας και την εικόνα μας, με την απόλυτη συνείδηση μιας ολοκληρωμένης προσωπικότητας κι όχι της τελειότητας. Οι ανασφάλειες πάντα θα υπάρχουν, είναι η ρίζα της ύπαρξής μας κι η αρχή της θεώρησης ενός καλύτερου εαυτού. Κι είναι αυτές που θα μας εξελίξουν ή θα μας καταστρέψουν αν δεν τις αντιμετωπίσουμε.