Απ' τα πάθη βγαίνουν οι καλύτερες ιστορίες

Αν μας ρωτήσουν τι καθορίζει την ανθρώπινη φύση μας, θα λάβουμε όλων των ειδών τις απαντήσεις. Άλλοι λένε η ζωή, άλλοι τα λάθη κι άλλοι τα πάθη. Εμείς, όμως, προκειμένου να φτάσουμε όσο γίνεται πιο κοντά σε μια ρεαλιστική απάντηση αυτού που αναζητούμε, κάναμε μια σούμα όλων των παραπάνω κι ιδού το μεγαλείο της φύσης μας: Ζούμε για να ποθούμε και να σφάλουμε ή αλλιώς, για τους πιο ποιητές κι αισθηματίες, κάν’το με πάθος κι ας είναι και λάθος.

Τι γίνεται, λοιπόν, όταν το πάθος είναι λάθος; Να και ένα ερώτημα που λίγο-πολύ όλοι το έχουμε θέσει στον εαυτό μας, είτε για να φτάσουμε στο ζενίθ της φιλοσοφικής μας καριέρας είτε για να δώσουμε λύση στο εκάστοτε πρόβλημα που μας ταλαιπωρεί. Σε αυτό το ερώτημα κληθήκατε να δώσετε απάντηση στο poll της περασμένης εβδομάδας, μπας κι η ανθρωπότητα καταλήξει επιτέλους σε μια ικανοποιητική απάντηση που να μας εκφράζει όλους, να ξεμπερδεύουμε μία και καλή από τις διχογνωμίες και τα «μα, δε γίνεται να είναι έτσι».

«Από τα πάθη βγαίνουν οι καλύτερες ιστορίες», αναμφίβολα είναι η απάντηση που εξέφρασε τους περισσότερους με στατιστικά να αγγίζουν το 37%. Αλήθεια, ποια ιστορία θυμάσαι εντονότερα; Ποιο μέρος του διηγήματος με συγγραφέα εσένα θα μπορούσε να γίνει best seller; Σίγουρα εκείνο που έγινε με πυλώνα το πιο προσωπικό σου θέλω, ένα πάθος που ξεχείλισε από μέσα σου κι απ’ το πουθενά σε έκανε να ξεχάσεις τι είναι λάθος και τι σωστό. Αναμφίβολα, η ιστορία που ξεκίνησε με το «Θέλω να» έχει το περισσότερο ζουμί από οποιαδήποτε άλλη.

Την αναπολείς τώρα και παρά το γεγονός πως κατά την αντικειμενική σου κρίση ήταν λάθος απ’ τα μεγαλύτερα, δε θα την άλλαζες με καμιά άλλη. Αν σου δινόταν μια δεύτερη ευκαιρία να την κάνεις διαφορετικά, πάλι τα ίδια πράγματα θα έκανες, πάλι τα ίδια λόγια θα ξεστόμιζες, πάλι τους ίδιους ανθρώπους θα επέλεγες -κι αυτό μιας και διαφορετικά δε θα είχε κανένα νόημα να την ξαναζήσεις. Ποιος ο λόγος να αναβιώσεις μνήμες που βουτήχτηκαν στα «πρέπει» και στα «μη»; Καμία καλή ιστορία δεν ξεκίνησε με το «είναι σωστό», περισσότερο μας εξιτάρει το «είναι το μεγαλύτερο λάθος, αλλά…».

«Θα το κάνω no matter what!». Ορισμένοι θα έλεγαν πως είναι η απάντηση για τους τολμηρούς, για αυτούς που βλέπουν το λάθος στο πάθος και παρ’ όλα αυτά θα πέσουν με τα μούτρα. Κι αυτοί οι τολμηροί αγγίζουν τη δεύτερη θέση με ποσοστό 33%. Θες ρίσκο, θες αφέλεια; Όπως και να το βαφτίσεις το μόνο σίγουρο είναι πως κάπου εκεί έξω υπάρχουν κι αυτοί που βάζουν το πάθος πάνω απ’ όλα χωρίς να λογαριάσουν συνέπειες, επικρίσεις και φόβους. Είναι το πάθος τους, είναι τα θέλω τους, είναι αυτό που τους καθορίζει σαν προσωπικότητες. Στο δικό τους το μυαλό δεν υπάρχει λόγος να πας κόντρα στα θέλω σου, δεν πρόκειται να υπερισχύσεις έτσι κι αλλιώς και το ξέρουν.

«Δεν μπορώ να πάψω να υπεραναλύω». Το τρίτο σκαλοπάτι του βάθρου διεκδικούν με 22% αυτοί που το μυαλό τους ήρθε χωρίς το κουμπί off. Πάθος, λάθος, γιατί, πώς, ποιος και πότε ίσως είναι οι πρώτες λέξεις που τους έρχονται στο μυαλό όταν βρεθούν μπροστά σε ένα τέτοιο δίλημμα. Και διόλου αδικαιολόγητα μιας και κυρίως τέτοιες αποφάσεις είναι που αξίζουν έστω και λίγο την υπερανάλυσή μας περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη. Αν δεν υπεραναλύσεις το πάθος σου, τι θα υπεραναλύσεις; Αν δεν εστιάσεις στο μέγιστο στα θέλω σου, σε τι θα εστιάσεις; Αν το πάθος συνδέεται με τα άκρα τότε και η υπερανάλυση σίγουρα είναι ένα από αυτά κι ας έρχεται πακέτο με το χάος των σκέψεων και των πιθανών επιλογών.

«Μεγαλώσαμε για ανοησίες» στην προτελευταία θέση με 7%. Εδώ μιλάμε σίγουρα για τους υποστηρικτές της θεωρίας πως αν δεν κάνεις και καμιά ανοησία δεν το ζεις. Δε μεγαλώσαμε για να ‘μαστε τα πρότυπα, ούτε για να μας έχουν παράδειγμα προς μίμηση. Δε μεγαλώσαμε για να μπούμε σε βιτρίνα και να μας θαυμάζουν για την τελειότητά μας. Εν ολίγοις δεν ήρθαμε σε αυτό τον κόσμο για να είμαστε αψεγάδιαστοι. Ήρθαμε για να μάθουμε κι ως γνωστόν μόνο όταν πάθεις, θα μάθεις, όταν το πάθημα γίνει μάθημα. Είτε το πάθος είναι λάθος είτε σωστό κάτι έχεις να κερδίσεις, δε θα φύγεις με άδεια χέρια. Μεγαλώσαμε για ανοησίες και λάθη, μεγαλώσαμε για να πούμε πως ζούμε ως πρωταγωνιστές κι όχι από τα παρασκήνια. Αν η παράσταση ξεκίνησε θέλουμε να κάνουμε το κομμάτι μας επάνω στο σανίδι κι όχι να παρακολουθούμε μένοντας αμέτοχοι, μη και χαλάσουμε την τέλεια εικόνα μας.

«Δεν κάνω ποτέ λάθη». Σχεδόν 3% των συνολικών απαντήσεων διεκδικούν οι «αγγελικά πλασμένοι» αυτού του κόσμου. Με την καρδιά βουτηγμένη στο μυαλό και τις επιθυμίες να περνάνε πρωτίστως από φίλτρο, το πάθος ή δεν μπορεί να είναι λάθος κι αν είναι δεν υπάρχει λόγος να το συζητήσουμε παραπάνω. Η απάντηση σε κάτι τέτοια ερωτήματα είναι φως φανάρι κι οι επιλογές απλές. Σίγουρα υπάρχουν και πάθη που δεν αποτελούν λάθη. Δεν είναι όλες οι επιθυμίες γέννημα θρέμμα της κόλασης, μπορεί να προέρχονται από κάπου ψηλότερα. Είτε έτσι είτε αλλιώς, όταν το πάθος είναι λάθος, υπάρχουν κι αυτοί που ενδεχομένως θα προτιμήσουν να ακολουθήσουν την ασφαλή οδό, ακόμα κι αν αυτός ο δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Ποιος είπε πως το να αγνοείς το πάθος είναι η εύκολη διαδρομή;