Από κολλητοί γνωστοί, κι έπειτα;

«Η φιλία είναι η πιο έντιμη εκδοχή της αγάπης» έχει γράψει η Μάρω Βαμβουνάκη. Και, ναι, αν δεν έχεις αισθανθεί την αγάπη που υπογράφει η φιλία, φοβάμαι πως σου διαφεύγει μία απ’ τις μεγαλύτερες ευλογίες στη ζωή. Απερίγραπτο συναίσθημα να νιώθεις πως δεν είσαι μόνος σ’ αυτόν τον κόσμο, να βαδίζεις στο σκοτάδι με σιγουριά, γιατί κάπου εκεί μέσα στο αβέβαιο κάποιος προσπαθεί να βρει και να κρατήσει σφιχτά το χέρι σου. Μα δεν μπορούν –δυστυχώς– όλοι οι άνθρωποι να φανούν αντάξιοι των προσδοκιών μας. Καμιά φορά το γέλιο κόβεται απότομα κι οι άνθρωποι που κάποτε αποκαλούσες «φίλους», ξαφνικά βρίσκονται στην κατηγορία των απλών και παλιών γνωστών, είτε μπήκαν στη μαύρη λίστα είτε όχι.

Υπάρχει, άραγε, γυρισμός όταν μια φιλία γράψει «τέλος»; Σχετικά με την επανασύνδεση σας ρωτήσαμε στο πρόσφατο Poll μας και τα αποτελέσματα έδωσαν έναν αέρα ελπίδας στην εβδομάδα μας!

Ας ξεκινήσουμε απ’ την τελευταία θέση, την τέταρτη. «Μπορούν να πετύχουν, σαν να μην πέρασε μία μέρα» δήλωσε το 11,34%, γεμάτο αισιοδοξία και θετική ματιά. Πολύ πιθανό να μιλάμε γι’ αυτή τη σπάνια μα υπαρκτή κατηγορία ανθρώπων που είτε την πάτησε λιγότερο είτε έκανε και ξέρει να κάνει τις πιο σωστές επιλογές στο κομμάτι της φιλίας. Ίσως η εμπιστοσύνη να χτίστηκε σε γερά και σταθερά θεμέλια, μπορεί κιόλας η αγάπη να αναπτύχθηκε τόσο ώστε καμία αναποδιά να μη φάνηκε ποτέ δυνατότερη απ’ αυτή. Δύσκολο να επιστρέψεις σε κάτι χωρίς να ‘χεις μέσα σου αγκάθια ή έστω μια μικρή δόση πικρίας. Φαίνεται, όμως, πως μια φιλία είναι τόσο σημαντική που σε καθιστά ικανό να ξεπεράσεις τα πάντα, προκειμένου να μην τη χάσεις εντελώς. Εύγε, ρε παιδιά!

Στην τρίτη θέση, με ποσοστό 22,44%, βρίσκεται το εντελώς αντίθετο άκρο που υποστηρίζει ότι οι φιλικές επανασυνδέσεις «είναι καταδικασμένες να αποτύχουν -έσπασε το γυαλί». Το γνωστό σλόγκαν, που όλοι έχουμε πει έστω και μία φορά στη ζωή μας παράλληλα με το επίσης κλασικό «Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν!». Καρδιά είναι αυτή, πόσα ν’ αντέξει πια; Όταν ο εγωισμός πληγωθεί, όταν χίλιες δύο δυσκολίες βαλθούν να καταστρέψουν τα πάντα, όταν το ψέμα τα ισοπεδώσει όλα, ε, λογικό να μοιάζει η πιθανότητα επανασύνδεσης με σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Είναι η στιγμή που βάζεις το «εγώ» σου πάνω απ’ το ψεύτικο –κατά τη γνώμη σου– «εμείς». Η προδοσία από φίλο, λένε, πονάει πιο πολύ από καθετί, γιατί σ’ αυτή τη συναισθηματική σχέση επενδύεις πολλά και μοιράζεσαι ακόμη περισσότερα. Άπαξ και δεθείς, ο κόμπος γίνεται τόσο σκληρός που η μόνη επιλογή σου είναι να χρησιμοποιήσεις κάτι κοφτερό για να καταφέρεις ν’ απομακρυνθείς. Στο τέλος πληγώνεσαι και μάλιστα πολύ. Να περνάνε καλά τα παιδιά αλλά μακριά μας!

Οι –ένα βήμα κάτω απ’ τους περισσότερους–, με ποσοστό 26,34%, ψηφίσατε πως οι επιστροφές στη φιλία «φτιάχνουν μία νέα σχέση -ποτέ δε θα ‘ναι όπως πριν», και μάλλον βρίσκεστε κάπου στη μέση μεταξύ των δύο άκρων, της έντονης άρνησης και της υπερβολικής χαλαρότητας, έχοντας πλήρη επίγνωση της συνθήκης κι αναγνωρίζοντας πως πάντα θα υπάρχει ένα αγκάθι και το μεταξύ σας ίσως να ‘ναι άβολο, όμως είναι κρίμα να μη συντηρηθεί έστω μια επαφή, στο όνομα του παρελθόντος σας. Η δεύτερη θέση, λοιπόν, ανήκει σε ‘κείνους που είναι διατεθειμένοι να προσπαθήσουν απ’ το μηδέν, γνωρίζοντας πως αυτό που πάνε να κάνουν θα ‘ναι δύσκολο μεν, άξιο προσπάθειας δε. Κανείς δεν εγγυάται πως θα πετύχει, αλλά αν δεν προσπαθήσεις για κάτι που θες στη ζωή σου, τότε για τι άλλο; Το γυαλί μπορεί, όντως, να ραγίσει και μάλιστα ανεπανόρθωτα, αφού η προδοσία ή η ρήξη σε μια φιλική σχέση είναι πραγματικά ό,τι χειρότερο υπάρχει, μα όλοι αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία, έτσι δεν είναι;

Και ναι! Στην πρώτη θέση, με το μεγαλύτερο ποσοστό του 39,88%, βρίσκεται η αμοιβαία προσπάθεια, η υπομονή κι η επιμονή. Οι περισσότεροι είστε φουλ προσγειωμένοι και πιστεύετε πως αν δεν προσπαθήσουν από κοινού κι οι δύο πλευρές πολύ κι ειλικρινά, τότε επανασύνδεση γιοκ. Οι ανθρώπινες σχέσεις, εξάλλου, αυτά τα τρία μυστικά συστατικά χρειάζονται. Αυτά που συνήθως θεωρούμε αυτονόητα, αυτά που κατατάσσουμε στην κατηγορία των δεδομένων, που τα παραμελούμε και τα κοιτάμε αφ’ υψηλού, ξέρετε πολύ καλά πως είναι τα σημαντικότερα. Αν η αμοιβαιότητα, η υπομονή κι η επιμονή κυριαρχούν εξαρχής σε μια φιλία, τότε δε θα υπάρξει κανένας απολύτως λόγος για επανασύνδεση, αφού αυτά θα λειτουργούν για πάντα ή για όσο γουστάρετε –τέλος πάντων– σαν μια αληθινή ασπίδα προστασίας.

Θέλει θυσίες για να θεωρήσεις κάποιον άνθρωπο δικό σου, πόσο μάλλον να τον ονομάσεις φίλο σου. Όποια κι αν είναι η απάντησή σας, ένα είναι το συμπέρασμα: Η ζωή είναι μικρή για να ασχολούμαστε με ανθρώπους που στερούν το γέλιο μας. Όταν αγαπάς, μπορείς. Κι η φιλία έχει να σου δώσει πολλά αν παλέψεις γι’ αυτή, ξεκινώντας, όμως, από κοινή αφετηρία, αμοιβαία κι ανιδιοτελώς. Όλα γίνονται, αρκεί αυτά τα «όλα» να τα θες πραγματικά!