Την εβδομάδα που μας πέρασε, το poll μας τόλμησε να ρωτήσει για το χειρότερο εφιάλτη των ερωτευμένων. Την απιστία. Έστω ότι βρέθηκες σ’ αυτή τη θέση που πάντα απευχόμαστε, για ‘σένα, για ‘μας, αν γίνεται για όλους. Προτιμάς να το μάθεις, κι ας σε «σκοτώσει» η αλήθεια ή μήπως ό,τι δεν είδες μοιάζει σαν να μην έγινε ποτέ;
Σε μια εποχή που δεν κάνει και κολλητή παρέα με την αλήθεια, οι περισσότεροι της ρίξατε ένα φάσκελο και ν’ αγιάσει το χεράκι σας. Το 84% από εσάς θέλει να ξέρει τι του γίνεται. Η ωραία κοιμωμένη του παραμυθιού μπορεί να έστρωσε επιδερμίδα απ’ το βαθύ ύπνο που κοιμόταν, τα παραμύθια όμως εσένα στη ζωή σου δε σε νανουρίζουν, σ’ εξοργίζουν.
Μια ευτυχία που ζει στην άγνοια και πληρώνει νοίκι στο ψέμα δεν είναι για σας και το ξέρετε. Ζητάτε την αλήθεια, μαζί και τις αποσκευές τις. Τις συνέπειες. Περιέργεια ή δύναμη; Μαγκιά. Μαγκιά που θα ‘πρεπε για όλους, να ‘ναι αυτονόητη και δεδομένη. Τι να την κάνεις μία αγάπη, που της επιτρέπεις να σου λέει μόνο παυσίπονες αλήθειες;
Έχεις δικαίωμα να ξέρεις. Και μετά μείνε ή φύγε. Συγχώρησε ή μίσησε. Αν χωρίς να ξέρεις την αλήθεια, εγκαταλείψεις, η απόφασή σου μπορεί να ‘ναι και σωστή, αν όμως μείνεις κι επενδύσεις θα είναι σίγουρα λάθος.Αυτό πιστεύετε κι οι περισσότεροι και φαντάζει τουλάχιστον παρήγορο.
Από την άλλη, κι εσάς του 16% που δε θ’ ανοίγατε ποτέ το κουτί της Πανδώρας και θα επιθυμούσατε η αλήθεια να σωπάσει για πάντα, σας καταλαβαίνω και σας πονάω. Τη στιγμή που η προδοσία στέκεται μπροστά μας σαν πραγματικότητα, τη λες και μακάβρια. Ο άνθρωπός σου, σου είπε ψέματα. Μπαμ. Σε απάτησε. Μπαμ, μπαμ. Διέλυσε την εμπιστοσύνη σου. Τρία μπαμ. Δεν υπάρχει Γη κάτω απ’ τα πόδια σου, δεν ξέρεις τι πια ισχύει και τι όχι.
Αν μπορούσε η καρδιά μας να παραλείψει ένα χτύπο, θα το έκανε την ώρα εκείνη. Να μας φυλάξει απ’ τον τόσο πόνο, να λυγίσει για να μη σπάσει. Δεν το κάνει όμως. Συνεχίζει να χτυπά κανονικά, φέρνοντάς μας αντιμέτωπους με κάθε αλήθεια. Είναι, λοιπόν, πέρα για πέρα ανθρώπινο, να θέλει η μειοψηφία αυτή να κλείσει τα μάτια της στον πόνο. Ο φόβος πως δε θ’ αντέξει είναι μεγάλος. Αν, ακόμα, πρόκειται για μία και μόνο απιστία, που πέρασε σαν ασθένεια και δεν κινδυνεύεις λόγω αντισωμάτων να την ξανακολλήσεις, τι ωφελεί να το μάθεις; Γιατί να υποφέρεις ή και να τα γκρεμίσεις όλα για ένα μόνο κρούσμα;
Δεν είναι, όμως, έτσι παιδιά μου. Μακάρι να περνούσαμε τα ζόρια σε fast forward και σε slow motion τις χαρές. Όλα τ’ αντέχουμε και περνάνε όλα. Η ειλικρίνεια δεν ήταν και δε θα γίνει ποτέ επιλεκτική, «αυτό» θέλω να το ξέρω, «εκείνο» όχι. Και μόνο για δευτερόλεπτα δικαιούμαστε να λυγίσουμε απ’ το βάρος της αλήθειας και να το πετάξουμε, αντί να το σηκώσουμε και να πορευτούμε.
Αν τρέμεις πως η αποκάλυψη της αλήθειας θα σας διαλύσει, να μάθεις τότε δυο φορές. Μία για το γαμώτο και μια για να δεις πόσο αντέχει η αγάπη σου. Εδώ είστε έτοιμοι ν’ αντέξετε ένα ψέμα, θα φοβηθείτε μήπως το χωρισμό;
Επιμέλεια Κειμένου Ιωάννας Κακούρη: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Ιωάννα Κακούρη
