Αυτή την εβδομάδα αναρωτηθήκαμε στη στήλη I <3 Polls αν πιστεύετε στο «για πάντα».
Ναι, σε αυτές τις δύο λεξούλες που βάζουμε συνήθως δίπλα στο «σ’ αγαπώ» ή στο «θα είμαι εκεί» για να τα κάνουμε πιο σουξεδιάρικα.
Και ήσασταν αποφασιστικοί από την πρώτη μέρα σχεδόν και η ψηφοφορία έκλεισε με 63% «όχι» και 37% «ναι».
Τι είναι «για πάντα»; Πόσο κρατάει; Γιατί το κοτσάρουμε παντού;
Το μόνο σίγουρο είναι ότι έχουμε ανάγκη να το πούμε ή να το ακούσουμε. Έχουμε ανάγκη να πιστέψουμε σε αυτή τη μικρή ψευδαίσθηση, σε αυτό το μικρό χρονικό δημιούργημα.
Το «για πάντα» είναι σχετικό. Ο καθένας μας ορίζει διαφορετικά τον χρόνο. Οι αισθήσεις των ανθρώπων διαφέρουν. Όπως διαφορετικά θα γευτούμε ένα φαγητό έτσι διαφορετικά θα αντιληφθούμε και το «πάντα». Κι αν υπάρχει, δε θα αντιληφθούμε ποτέ πως κάποιος άλλος μπορεί, ναι μεν να το νιώθει, αλλά να το χρονοτοποθετεί διαφορετικά.
Η πληθώρα τον αναγνωστών δεν πιστεύει στο «για πάντα». Αρνείται να πιστέψει σε ουτοπίες και ψευδαισθήσεις. Μπορεί να έχουν βιώσει και τις φθονερές μορφές του και να τους έγινε μισητό.
Η πιο ύπουλη μορφή του «για πάντα» είναι εκείνη που κρύβει μέσα της ένα «μέχρι να..».
Μας παραπλανεί, μπλεκόμαστε στα δίχτυα της και μας αδειάζει.
Εσένα πόσα «για πάντα» σε έχουν αδειάσει;
Πόσα «για πάντα» κράτησαν πιο λίγο και από το «για λίγο»;
Από την άλλη όχθη, εκείνοι που πατούν σε ψευδαισθήσεις για να επιβιώσουν. Που θέλουν να ονειρεύονται και να ελπίζουν πως μπορούν να κρατήσουν κάτι «για πάντα». Ένα συναίσθημα, έναν άνθρωπο, μια σχέση, μια αίσθηση, μια γνώμη.
Είναι εκείνοι οι άνθρωποι που έχουν ανάγκη να το ακούσουν και να το πουν, που μοιάζει με κινητήριος δύναμη της ζωής τους. Το «για πάντα» τους δίνει φόρα να βιώσουν αυτό το λίγο πιο πολύ.
Εκείνοι που αγαπούν το «για πάντα» είναι εκείνοι που μισούν το «για λίγο».
Το μέτριο για αυτούς μοιάζει πιο λίγο και από το λίγο κι αφήνονται στο πάντα για να προχωρήσουν.
Είναι και εκείνες οι σκέψεις ή οι αναμνήσεις που μας κρατάνε ζωντανά τα «για πάντα». Με τη δύναμη της σκέψης μας κρατάμε ζωντανά όσα θέλουμε και για όσο θέλουμε. Έχει κατηγορίες το «για πάντα» δηλαδή; Τα «για πάντα» των αναμνήσεων και αυτά της ζωής;
Μπορεί να μη μάθουμε και ποτέ.
Μεταξύ μας, το «πάντα» είναι από τις πιο αποκρουστικές λέξεις όλων των εποχών.
Από αυτές που εύχεσαι να μη τις ακούσεις, γιατί θα τρέμουν τα πόδια σου να δεις αν θα επαληθευτούν. Από εκείνες που τις ακούς και σπάνε πράγματα μέσα σου, σπάνε σχεδόν όλα και ενεργοποιείται η αναμονή και η εξαργύρωση.
Προσωπικά, τάχθηκα με τη πλειοψηφία. Θυμήθηκα όλα τα «για πάντα» που έχω ακούσει, γύρισα δίπλα μου να τα δω, γέλασα κι έριξα «όχι».
Κάπου εκεί θυμήθηκα και τη γιαγιά μου που μου έλεγε τις μεγάλες κουβέντες να τις λέω μόνο σε μεγάλους ανθρώπους. Εκείνη θα ψήφιζε «ναι». Μα εγώ θα συμφωνήσω με τους αναγνώστες μας.
Δεν υπάρχει για πάντα μωρό μου, κι αν σου αρέσει τόσο η λέξη, έλα να μιλήσουμε για τα πάντα τα ζωάκια.
Συντάκτης: Σπυριδούλα Γεωργοκίτσου
