Να ζει κανείς ή να μη ζει; Να διαγράψεις τους πρώην έρωτες από τα μέσα που δικτυώνεσαι ή όχι; Ιδού μια καλή απορία της σημερινής εποχής και του εβδομαδιαίου μας Poll.

Οι απόψεις διίστανται με τη ζυγαριά να γέρνει υπέρ αυτών που διατηρούν τις πρώην σχέσεις στα social media με 62% του πληθυσμού να το παίρνει χαλαρά, ενάντια σε αυτούς που ρητά και κατηγορηματικά πατάνε το κουμπί της «διαγραφής φίλου» με 38%.  

Πάμε όμως να το πιάσουμε βήμα βήμα για να δούμε και τις δύο πλευρές.

Στο 62% λογικά έχουμε αυτούς που έπαιξαν και πέρασαν την ώρα τους με κάποιον. Και όπως παλαιότερα δεν θα έψαχναν στις καφετέριες και τις ντίσκο έτσι και τώρα δεν θα έμπαιναν στον κόπο να κοιτάζουν προφίλ, οπότε τι τον έχουν, τι δεν τον έχουν το ένα και το αυτό είναι. Καρδιά αγκινάρα, τα κουβαδάκια τους και σε άλλη παραλία.

Έχουμε επίσης τους δήθεν αξιοπρεπείς που ενώ έφαγαν τα μούτρα τους και μπορεί και να ξεκατινιάστηκαν με το υποτιθέμενο έτερον ήμισυ, όμως θα διατηρήσουν την επαφή στο facebook μόνο και μόνο για να μην σε αφήσουν να πεις το πόσο μικροπρεπείς είναι. 

Η αλήθεια είναι ότι στον διαδικτυακό κόσμο προβάλουμε μόλις το 5% άντε το πολύ το 10% των σκέψεων μας και της ζωής μας. Συνήθως στιγμές ευχάριστες.  Δείχνουμε το τι μας απασχολεί αυτόν τον καιρό, την καλλιτεχνική μας πλευρά άντε και μερικές πιο φιλτραρισμένες σκέψεις που βγαίνουν προς τα έξω σε μορφή στάτους.

Κανείς δε βγήκε να βροντοφωνάξει «Χθες το βράδυ έσκισα τη γειτόνισσα». 

Οπότε και να βλέπεις το τι δείχνει ο πρώην δεν είναι απόλυτα και η πραγματική εικόνα. Δεν υπάρχει λόγος να προβείς σε delete και block. Τον αφήνεις εκεί να περιφέρεται. «Καλά να είναι» εύχεσαι σαν ανώτερη κατασταλαγμένη ύπαρξη που είσαι και όλα βαίνουν καλώς. Εξάλλου έχεις και πιο σημαντικά πράγματα να ασχοληθείς.

Δεν είμαστε όλοι τόσο συνειδητοποιημένοι σαν οντότητες. Ακόμα και οι πιο εγκρατείς και αδιάφοροι έχουν υποπέσει έστω μια φορά σε αυτήν τη ριμάδα την περιέργεια. Απλά για να δούνε τι κάνει ο χαμένος εραστής. Δυο κλικ απόσταση είναι εξάλλου.

Από την άλλη με 38% είναι αυτοί οι πονεμένοι εραστές που θα σε μπλοκάρουν από παντού, θα αλλάξουν τηλέφωνο κατοικίας , κινητού ίσως και την κατοικία τους την ίδια. Αλλά θα σε παίρνουν με απόκρυψη χωρίς να μιλούν και θα φτιάξουν ψεύτικο προφίλ για να ξεψαχνίζουν τα like που σου έχουν κάνει. 

Μέσα σε αυτό το ποσοστό είναι όμως και αυτοί που δε θέλουν επαφές με τα παλιά κοιτώντας μόνο μπροστά χωρίς τίποτα να τους σκιάζει.

Κυβερνήσεις ολόκληρες έχουν ιδρύσει υπηρεσίες κατασκοπίας και παρακολουθούν μέχρι και τη γιαγιάκα στο τηλέφωνο που μιλάει για σουτζουκάκια και ντολμάδες με τη γειτόνισσα.

Δε θα μπούμε εμείς στο τριπάκι να ρίξουμε μια ματιά;

Φαντάσου που μπορεί να φτάσει ο πληγωμένος πρώην εραστής. Από το να ανεβάζει καταθλιπτικά τραγούδια μέχρι να γεμίσει όλη την αρχική με Λειβαδίτη. Το ζει, το νιώθει και θέλει να το δείξει. Η διαγραφή είναι αναπόφευκτη κάποια στιγμή. Είτε θα το κάνεις εσύ που βαρέθηκες να τον βλέπεις να κλαίει τη μοίρα του, είτε θα το κάνει αυτός για να σου μπει στο μάτι και μετά θα σε ψάχνει από το google για να δει έστω την φωτογραφία εξωφύλλου σου.

Όλα έχουν να κάνουν με το πόσο ερωτευμένος ήσουν πραγματικά και όχι με το πόση αξιοπρέπεια και εγωισμό κουβαλάς όμως. Λένε ότι στο συναίσθημα δεν υπάρχει λογική.  Η λογική καταπίνει το πάθος και στο πάθος δεν υπάρχουν προβαρισμένες πράξεις, ούτε καλοστημένες φράσεις. Και αυτό καμιά φορά βγαίνει και στον κυβερνοχώρο.

Κατά τη δική μου άποψη όταν κάτι τελειώνει πρέπει να τελειώνει οριστικά. Ούτε φίλοι θα μείνουμε, ούτε ευχές θα ανταλλάζουμε. Αφού για καφέ δε θα πάμε και δε θα ξαναβρεθούμε. Δε βρίσκω και το λόγο να βλέπω το μακρύ σου και το κοντό σου εκεί που δικτυώνομαι. Ασχέτως αν σε ήθελα στη ζωή μου ή όχι.

Τραβάμε τους δρόμους μας και δεν αφήνουμε επουδενί το παρελθόν να μπλέκεται στα πόδια ούτε στο παρόν ούτε και στο μέλλον.

Αν δεν είσαι ενεργό κομμάτι της ζωής του άλλου, ποιος ο λόγος να τον έχεις στην οθόνη σου κάθε τόσο; Είναι σα να μου λες ότι είχες τρεις σχέσεις και οι φωτογραφίες τους ακόμα φιγουράρουν στο σαλόνι.

Έτσι όπως το θέτω βγάζει νόημα; Όχι. Οπότε διαγραφή και καλό δρόμο. Τα δήθεν αλλού.

 

Συντάκτης: Γιάννης Καλαμπούκας