«Σ’ όποιον αρέσουμε, για τους άλλους δε θα μπορέσουμε» λέει το γνωστό άσμα και μας καλεί να αποδεχτούμε τα ελαττώματα και τα στραβά μας σαν να είναι η γοητεία μας. Εσείς πώς βλέπετε τα ελαττώματά σας; Σαν κάτι που χρειάζεται επιδιόρθωση ή σαν ένα λόγο που σας κάνει περισσότερο ελκυστικούς; Και ποιος είναι τελικά αυτός που ορίζει τι είναι ελάττωμα; Είναι η κοινωνία, ένα στερεότυπο, ή εμείς οι ίδιοι;
Στο I love polls αυτής της εβδομάδας σας ρωτήσαμε τι κάνετε όσον αφορά τα ελαττώματά σας και παρατηρήσαμε το δίλημμά σας. Το 51% από εσάς επιθυμεί να βελτιώνει τα στραβά του, ενώ το 49% είναι περήφανο γι’ αυτά και τα θεωρεί γοητεία. Χωριστήκατε λοιπόν σε δύο ομάδες και βάλατε τα ελαττώματα στη μέση. Οι μισοί τα τραβάνε γιατί θέλουν να τα κρατήσουν και οι άλλοι μισοί γιατί θέλουν να τα ρίξουν στην πυρά.
Όσοι επιθυμείτε να τα κρατήσετε, υποθέτουμε πως μαζέψατε αυτά τα ελαττώματα με πολύ κόπο, ένα-ένα, σαν συλλογή. Είναι τα μικρά αυτά χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς σας που σας κάνουν ξεχωριστούς και μοναδικούς. Για εσάς και όσους σας αγαπούν πιθανότατα δεν είναι καν ελαττώματα. Μάλλον είναι χαριτωμένες παραξενιές που χωρίς αυτές δε θα ήσασταν ο εαυτός σας. Είναι ίσως το γεγονός ότι αν δεν πιείτε καφέ το πρωί, είστε ο πιο αγενής άνθρωπος στον κόσμο. Είναι η υπερβολική τελειομανία σας, εξαιτίας της οποίας κάνετε κριτική στα πάντα και δεν αφήνετε τίποτα να βγει εκτός ελέγχου.
Το άλλο στρατόπεδο, αυτό που μισεί τα ελαττώματά του και θέλει να τα ξεφορτωθεί μάλλον νιώθει πως κρατώντας τα, δεν είναι τέλειο. Με άλλα λόγια, πιστεύετε πως τα ελαττώματα σας καθιστούν αυτόματα ελαττωματικούς. Επομένως, χρειάζεστε επιδιόρθωση έτσι ώστε να καταφέρετε να λειτουργήσετε όπως πρέπει και να είστε τέλειοι. Το «πρέπει» είναι μια βαριά κουβέντα. Και ποιος καθορίζει τέλος πάντων το τέλειο; Αν σας έλεγα ότι το τέλειο είναι βαρετό και ξεπερασμένο, θα επιμένατε να διώξετε από πάνω σας τα μικρά μειονεκτήματά σας; Αυτά που σας κάνουν να μοιάζετε περισσότερο αληθινοί και όχι τεχνητό δημιούργημα κάποιου τρελού επιστήμονα.
Θεωρούμε πως διορθώνοντας τα στραβά του χαρακτήρα μας γινόμαστε μια καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας. Καλύτερη αλλά και διαφορετική ταυτόχρονα. Αυτό είναι που θέλουμε λοιπόν; Το διαφορετικό δεν είναι απαραίτητα καλύτερο. Το διαφορετικό είναι απλά διαφορετικό. Έχετε σκεφτεί ποτέ πως τα ελαττώματά μας είναι και το όπλο της γοητείας μας; Κάποιοι το έχουν σκεφτεί και επιμένουν να μην τα διορθώνουν. Επιμένουν να τα κρατάνε λες κι αν τα χάσουν θα χαθούν και οι ίδιοι.
Για ποια ελαττώματα μιλάμε όμως; Μιλάμε για πραγματικά άσχημες συνήθειες, όπως το ψέμα ή για μικρά μελανά σημεία στον χαρακτήρα μας; Το θέμα είναι να παραμένουμε αληθινοί στον εαυτό μας. Μην μπαίνετε λοιπόν σε καλούπια που δε χωράτε. Το να μην είμαστε τέλειοι δεν είναι ελάττωμα. Όταν αφήνουμε όμως τα ελαττώματά μας να μας χαρακτηρίζουν τότε ναι, ίσως χρειάζεται να αναθεωρήσουμε αν πρέπει να τα κρατάμε. Γιατί δεν είμαστε τα ελαττώματά μας, είμαστε πολλά παραπάνω από αυτά.
Αν όμως, έχουμε κάποια ελαττώματα τα οποία μας κάνουν να νιώθουμε άνετα και δε μας ενοχλούν, τότε δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να μπούμε σε διαδικασίες διόρθωσής τους. Οι άνθρωποι δεν είναι μηχανές προς επιδιόρθωση, ούτε σχολικές εκθέσεις εκτός θέματος που μπορούμε να γράψουμε από πάνω με κόκκινο στυλό. Αντίθετα είμαστε ελεύθεροι να επιλέγουμε ποια στοιχεία μας χρειάζονται και ποια όχι, έτσι ώστε να μπορούμε να διατηρήσουμε τη μοναδικότητά μας ακόμα κι αν αυτή βασίζεται σε χαρακτηριστικά μη αποδεκτά από τους άλλους.
Ας μην ξεχνάμε λοιπόν, πως ο καθένας από εμάς αποτελεί ένα σύνολο χαρακτηριστικών, μερικών καλών και μερικών άσχημων. Κανείς όμως δεν μπορεί να πει πως το τέλειο είναι απαραίτητα το σύνολο των καλών χαρακτηριστικών. Γιατί το τέλειο διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να βρούμε τον συνδυασμό που μας κάνει να νιώθουμε εμείς τέλεια και να επιμείνουμε σε αυτόν. Εσείς πόσο τέλειοι νιώθετε χωρίς τα ελαττώματά σας;
Επιμέλεια Κειμένου Ελίνας Ανδρεάδου: Καλπαζίδου Σοφία
Συντάκτης: Ελίνα Ανδρεάδου
