Η οικογένεια είναι όνειρο και στόχος ζωής

Λένε πως τα στερεότυπα έχουν σπάσει. Τα τσιτάτα που μεγάλωναν συντροφιά με τους γονείς μας έχουν εξαλειφθεί κι εμείς είμαστε η νέα γενιά που έχει πλήρως ανεξαρτητοποιηθεί από ερωτήματα και φοβίες του τύπου «πότε θα γίνω μάνα;», «να παντρευτείς να νοικοκυρευτείς», «θα μείνεις στο ράφι», «ένα καλό κορίτσι να σου μαγειρεύει» κι άλλα παρόμοια που θα μπορούσαν να γεμίσουν σελίδες.

Ο φόβος του να μείνεις μόνος σε μια ζωή επειδή έτσι το επέλεξες, έτσι σου προέκυψε, ή τέλος πάντων έτσι γουστάρεις, λένε ότι δεν υπάρχει πια. Είναι, όμως, έτσι; Το poll αυτής της εβδομάδα ήθελε να επιβεβαιώσει αν πραγματικά είμαστε η νέα γενιά που έχει πλήρως απελευθερωθεί ή αν όλα αυτά είναι ένας μύθος και συνεχίζουμε παραδοσιακά στις πράξεις κι απελευθερωμένοι στα λόγια. Η αλήθεια είναι ότι τα αποτελέσματα του poll σχετικά με την επιθυμία, να φτιάξουμε οικογένεια, μας άφησε άναυδους.

Μόλις το 10,6% απάντησε ότι η οικογένεια δεν είναι γι’ αυτόν κι αφέθηκε στην μποέμικη ζωή που όλοι διαλαλούμε ότι αναζητάμε, αλλά τελικά μάλλον δεν είναι έτσι. Ποτά, διασκέδαση, φίλοι, φλερτ και μια αιώνια νεότητα στην οποία δεν έχουν θέση στεφάνια, νυφικά και φωνές παιδιών είναι κάτι το οποίο θέλουμε, αλλά όχι για πάντα, όχι για εμάς. Καλή η ελευθερία, η ανεξαρτητοποίηση, αλλά με μέτρο. Το μέτρο μας το κρατάμε ακόμα, δεν το έχουμε χάσει, είναι κάτι σαν την τιμή κι αυτό ή την παρθενιά που έλεγαν κι οι παλιότεροι. Καλή η ελευθερία, αλλά μέχρι κάποια ηλικία, όχι για πάντα, άλλωστε έχουμε κι έναν σκοπό να πραγματοποιήσουμε, αλλιώς ποιος την ακούει τη μάνα μας και τους λοιπούς συγγενείς.

Βέβαια, το να φτιάξει κάποιος οικογένεια θεωρητικά είναι κάτι το οποίο προκύπτει από μεγάλο έρωτα. Από εκείνο το μεγάλο «δεν μπορώ χωρίς αυτόν τον άνθρωπο», από φλόγα, από ανάγκη να μοιράζεσαι μαζί με εκείνον τον ένα άνθρωπο τα πάντα κι από επιθυμία να είσαι ένα μαζί του. Η οικογένεια, λοιπόν, προκύπτει όταν έχουν προηγηθεί κάποια γεγονότα που δε σου δίνουν άλλη επιλογή, όταν δε θες τίποτα άλλο, όταν δεν αντέχεις. Αυτό, όμως, τελικά δεν εκπροσωπεί την πλειοψηφία, καθώς μόλις το 17,9% μας απάντησε ότι το να κάνει οικογένεια δεν είναι αυτοσκοπός.

Καλώς να μας έρθει, όμως, ο μεγάλος έρωτας, άλλωστε ό,τι έρχεται καλό είναι. Ειδικά όταν είναι κάτι συγκλονιστικό όπως ο έρωτας. Είναι η στιγμή που ο άνθρωπος τα παρατάει όλα, χάνεται, αλλάζει, κλειδώνεται, απομονώνεται. Απομονώνεται σε μια απομόνωση που έχει όμορφες έννοιες κι όχι κλεισούρα, εκείνη που κάνει ευτυχισμένο τον άνθρωπο κι όχι το αντίθετο. Η ευτυχία, λοιπόν, είναι επιθυμητή κι αν έρθει ασφαλώς είναι καλοδεχούμενη ακόμη κι αν την ακολουθούν κλάματα, πάνες, πεθερές και Κυριακές στους γονείς για το 35,6% όσων απάντησαν στο poll μας.

Το αποτέλεσμα, όμως, που μας άφησε άναυδους δεν ήταν αυτό. Αλλά το 35,7% που έθεσε τη δημιουργία οικογένειας ως όνειρο και στόχο ζωής. Ξαφνικά όλα τα όνειρα των γιαγιάδων μας κι οι γνωστές-άγνωστες φράσεις που σας ανάφερα στην αρχή αυτού του άρθρου πήραν σάρκα κι οστά. Είμαστε η εξελιγμένη γενιά. Η γενιά που έχει απαλλαχθεί από σεξισμούς, από «πρέπει», από παραδόσεις, από εθιμοτυπικές συνήθειες κι από μονογαμίες ή τουλάχιστον έτσι θέλουμε να λέμε γιατί τελικά η πραγματικότητα, όπως αποδείχτηκε απ’ τις δικές σας απαντήσεις αυτή την εβδομάδα, απέχει πολύ απ’ την αλήθεια.

Όπως και να είναι, το παν είναι να εκπληρώνουμε τις επιθυμίες μας. Να τις προχωράμε να τις εξελίσσουμε, να τις αρπάζουμε και να τις ζούμε. Με οικογένεια ή χωρίς, με παιδιά ή χωρίς, αλλά με έρωτες σίγουρα. Να φτιάχνουμε όνειρα μεγάλα και να βάζουμε σκάλες και να τα φτάνουμε. Άλλωστε τα όνειρα δεν μπαίνουν σε καλούπια, αλλά σε τεράστια θέλω. Όποια κι αν είναι αυτά, λοιπόν, να τα ακολουθούμε κι αυτό είναι ευτυχία.