Σημ.: Σε περίπτωση που είσαι κι εσύ ένας από εκείνους τους κακούς ανθρώπους που κομματιάζουν τις πίτσες με τα μαχαιροπίρουνά τους, πάνε και ζήτα από όλα τα πιτσάδικα συγγνώμη, κάνε ένα τάμα, χόρεψε δύο φορές το χορό της βροχής, κάψε 3 τρίχες από παρθένα εικοσάχρονα αγόρια, μορφώσου, βάλε μυαλό και μετά ξαναέλα.
Ξέρω, τα polls του pillow έχουν ανεβάσει πια το επίπεδο δυσκολίας.
Το ξέρω, το καταλαβαίνω και το κατανοώ.
Αυτή η στήλη, όμως, δεν αστειεύεται. Αυτή η στήλη ασχολείται με ερωτήματα που έχουν ζορίσει κόσμο και κοσμάκη. Που σε έχουν κρατήσει ξύπνιο τις κρύες νύχτες του χειμώνα, που σου έχουν δημιουργήσει τους πιο τραγικούς σου εφιάλτες, που σου έχουν κάψει εγκεφαλικά κύτταρα από την πολλή σκέψη, και που ποτέ σου, μα ποτέ σου, δεν ήσουν αρκετά άξιος για να λύσεις.
Γι’ αυτό είμαστε εμείς εδώ, άλλωστε.
Όλα τα παραπάνω, λοιπόν, αφορούν και την ερώτηση που σου τέθηκε κι αυτή τη βδομάδα, ένα από τα αιώνια διλήμματα που ταλανίζουν την ανθρωπότητα, μια εύλογη απορία, αλλά ταυτοχρόνως μυστήρια και ύπουλη.
Πίτσα, μπέιμπιζ. Ζεστή ή κρύα;
Το poll κέρδισε η ζεστή εκδοχή της. Η βερσιόν λιωμένου κασεριού, με σέξι ντοματοσάλτσα και άλλα νόστιμα καλούδια πεταμένα από πάνω, επίσης ζεστά και βασισμένα στα γούστα του καθένα.
Αλλά πριν αναλύσουμε διεξοδικά τι σκέφτηκε ο κάθε αναγνώστης πριν δώσει τη ψήφο του στο σοβαρό αυτό ερώτημα, ας πάμε να αναρωτηθούμε όλοι μαζί.
Τι εστί πίτσα;
Πίτσα εστί ζύμη. Κλασσική, καλτσόνε, σκεπαστή και σφολιάτα.
Εστί λευκή για τα παιδιά που παίζουν εκ του ασφαλούς, ολικής για τους ξενέρωτους, κρίσπι για αυτούς που δε ζουν χωρίς «κρατς κρατς», χοντρή γιατί μετράει το μέγεθος, με φιλαδέλφια για την πουτανιά, χωρίς φιλαδέλφια για τη σεμνοτυφία, πολύσπορη για τους διαιτητικούς, αφράτη για τους γαμάτους.
Πιτσόνι καυτερό, χωριάτικο, πεπερονάτο, καρμποναροειδές, μαργαριταρένιο, εγγλέζικο, bbq, μεξικάνικο, σπεσιαλάτο και άλλα πολλά γευστικά σεξάκια.
Και φυσικά, πέραν από τα υπερπαραγωγής υλικά που μια πίτσα χρειάζεται για να γίνει απολαυστική, έχουμε και την πινελιά που δίνει στην ευχαρίστηση το τελειωτικό push για να αγγίξει, να φτάσει, να αρπάξει και να γραπώσει γερά την τελειότητα. Την κόκα-κόλα.
Αυτό εστί πίτσα. Εν ολίγοις, γευστικός οργασμός.
Όμως, δεν καταλάβατε, φίλοι μου. Για ένα φαΐ όπως η πίτσα, τα πράγματα δεν είναι τόσο εύκολα.
Έχουμε διλήμματα, επιλογές, σκέψεις, μόνιμες αλλαξοκωλιές.
Επαναλαμβάνω, λοιπόν. Πιτσόνι καυτό ή πιτσόνι παγωμένο;
Εντάξει, εντάξει, η πίτσα η ζεστή γαμάει και δέρνει. Το κατανοώ, το σέβομαι και το υποστηρίζω.
Αλλά έχετε φάει ρε πίτσα κρύα το πρωί;
Γεύεσαι αγάπη, ρε! Ρε, είναι η καλύτερη καλημέρα! Το leftover είναι θεσπέσιο πρωινό, ρε! Ρε, ξυπνάτε, ρε!
I see your point, φίλων που ψηφίσατε υπέρ της ζεστής αλλά η κρύα ρε παιδιά, η κρύα δεν υπάρχει, είναι ιδέα, είναι έννοια.
Αρχικά, προς εσάς της ζεστής, να σας πω ότι με τον όρο κρύα, δεν εννοώ εκείνο το μισοκρυωμένο πλαστικοποιημένο πράγμα που σας φέρνει ο ντελιβεράς καμιά ώρα μετά την παραγγελία, εκείνο που θέλετε να ονομάζετε φαΐ και κυρίως πίτσα. Ιερόσυλοι!
Όχι. Εγώ μιλάω για το ξεχασμένα κομμάτια, που βρίσκεις στο κουτί τους το επόμενο πρωί, είτε στο τραπεζάκι του σαλονιού μπροστά στο laptop ή την tv, ή μέσα στο ψυγείο.
Χαλαρά θεσπέσιο, και να πα’ να γαμηθούν τα μικροκύματα. Δεν τα χρειαζόμαστε –άσε που χειροτερεύουν την πίτσα σαν να μην υπάρχει αύριο.
Η κρύα η πίτσα έχει άλλη χάρη.
Αρχικά, έχουν στουμπωθεί όλα πάνω της, έχουν κάτσει και δε σηκώνουν κώλο. Από την άλλη πάλι, πάνω στο λιωμένο κασέρι τα υλικά αποθρασύνονται τελείως! Γλιστράνε σα να βρίσκονται σε τσουλήθρα, αδιαφορούν για τον χορό που πρέπει κάποιος να κάνει για να σώσει τα κομμάτια που πέφτουν δεξιά κι αριστερά, συν ότι πρέπει να κάψεις κάθε δάκτυλο στην προσπάθειά σου να τα μαζέψεις πριν γίνει ο κακός χαμός μαζί με τη γλώσσα σου και τον ουρανίσκο σου, μέρη τα οποία καταλήγουν κι αυτά καμένα.
Στην κρύα, όμως, δεν αντιμετωπίζεις τέτοια προβλήματα. Η κρύα σε αγαπά και κάθεται στη θέση της, δε σε καίει και δεν την κυνηγάς. Χαλαρά πράγματα, είναι και πρωί, δεν είμαστε για πολλά πολλά.
Επίσης, για πρωινό η κρύα πίτσα είναι προτιμότερη από τη ζεστή, η οποία κολλάει σε άλλη ζώνη ώρας.
Επίσης, παραδόξως, η κρύα πίτσα ταιριάζει και με τον καφέ σου, αλλά και με το γάλα σου! Οπότε, βουαλά, έχεις ένα θεσπέσιο και γαμάτο πρωινό μπροστά σου, που συνδυάζει δύο από τις δέκα χαρές της ζωής. Κάτι που δεν κάνει η ζεστή πίτσα. Οπότε βούλωνε.
Και τέλος, χωρίς να θέλω να θίξω –παραπάνω– αυτούς που ψήφισαν τη ζεστή, θα πω πως η επιστήμη μιλά από μόνη της.
Η Kentha Shelke είναι επιστήμονας φαγητών –αν θέλετε να ξέρετε. Εκπροσωπώντας το Institute of Food Technologies, δήλωσε το 2011 στο Forbes πως η κρύα πίτσα είναι από τα λίγα φαγητά που βελτιώνεται όσο περνάει η ώρα, λόγω των ιδιοτήτων που της παρέχουν υλικά όπως κρεμμύδι, σκόρδο και διάφορα βότανα. Όταν, λοιπόν, η πίτσα είναι κρύα, όπως υποστηρίζει η επιστήμονας Shelke, οι γεύσεις των υλικών της μπορούν να γίνουν πιο ξεκάθαρες στο στόμα.
Η Maureen Cooper, επίσης, είπε πως αυτό που κάνει την κρύα πίτσα να έχει καλύτερη γεύση είναι η σάλτσα ντομάτας, επειδή το νερό και το λάδι μέσα στην πίτσα δεν μπερδεύονται.
Άρα, πίτσα κρύα και άγιος ο Θεός.
Συντάκτης: Δάφνη Παπαϊωάννου
