Πιστοί υπάρχουνε πολλοί, όμως σαν τους Ταλιμπάν της Eurovision δεν έχει.
Κι αν για κάποιους ξεκινά σήμερα η εβδομάδα των οικονομικών παθών, για κάποιους άλλους τύφλα να ‘χει το Eurogroup μπροστά στο μουσικό πανηγύρι της Ευρώπης· εκεί που ο καψερός νότιος ονειρεύεται να πάρει εκδίκηση από τον δανειστή του επί πίστας.
Νότιοι εναντίον βόρειων, λοιπόν, από αύριο με τον πρώτο ημιτελικό και στο pillowfights μάς έτρωγε η περιέργεια εάν εσείς, οι αναγνώστες μας, θα απολαύσετε το πατροπαράδοτο «πίτσα-μπίρα-χαβαλές» ξέγνοιαστοι ή νοσταλγώντας τη γυναίκα-σύμβολο, τη γυναίκα «μια ζωή Eurovision», τη Δάφνη Μπόκοτα.
Δυστυχώς, για την πάλαι ποτέ φωνή του μουσικού πανηγυρακίου, αλλά και για τους αληθινά καλτ φίλους του καρακάλτ διαγωνισμού, τα αποτελέσματα έδειξαν πως όχι μόνο οι εν Ελλάδι eurofan δεν τη θέλουν πίσω στα μικρόφωνα, αλλά ρωτούν και με υφάκι «πού τη θυμηθήκατε αυτή».
Το 68% των φίλων μας στο pillowfights απάντησε χωρίς περιστροφές πως προτιμά τη Eurovision χωρίς την Μπόκοτα. Κι όσο κι αν έχω φόβο ότι το αποτέλεσμα θα φουντώσει αυτόν τον δεκαετή καημό της που καίει με τηλεοπτικές εξάρσεις κάθε χρόνο τέτοιες χρονιάρες μέρες, έχω ξεκάθαρη λαϊκή εντολή κι είναι τα χέρια μου δεμένα. «I hate Daphne» λοιπόν – και να σας πω και τους λόγους.
Κάτι που ήσαστε παιδιά όταν εκείνη μεγαλουργούσε, κάτι που είχε το Σάκη αγκαζέ στην Κωνσταντινούπολη και δε μοιράστηκε ποτέ με καμιά Ρουβίτσα τα δεκάδες ποτισμένα από τον τίμιο ιδρώτα του μπλουζάκια με τη γαλανόλευκη, και κάτι ακόμη που με την αποπομπή της έσπασαν τα μάγια και η πολυπόθητη πρωτιά ήρθε με τη λύρα της Παπαρίζου – δε θέλει πολύ.
Σαράντα χρόνια φούρναρης η κυρία Μπόκοτα, κι όσο κι αν προσπαθούσε να μας πείσει πως μόνο εμείς αξίζαμε τη νίκη σε κάθε διοργάνωση με απαξιωτικές ατάκες για όλες (μα όλες) τις υπόλοιπες συμμετοχές, με το ντουζ πουάν της Κύπρου στο χέρι μέναμε. Άντε και με κανένα των κοντοχωριανών μας Βούλγαρων.
Ήρθε όμως το 2005 και παρότι ποτέ δε μάθαμε «τι συνέβη μεταξύ της κυρίας ΕΡΤ και της κυρίας Μπόκοτας» όπως είπε χαρακτηριστικά και η εθνική μας Έλενα και η νίκη ήρθε. Κι έτσι, στα όσα της καταλόγισε η κυρία ΕΡΤ που της πήρε το μικρόφωνο, προστέθηκε κι αυτό της κατσικοπόδαρης που της απέδωσαν οι Eurofans.
Φυσικά, μέσα στο 68% των φίλων μας που απάντησαν πως προτιμούν μια Eurovision «αΜπόκοτη» υπάρχουν κι οι κρυφο-Χατζηστεφανικοί.
Έλα τώρα που σας έπιασε η κουλτούρα και κάνετε πως δε θυμάστε τον αγαπημένο τηλε-καβγά με τον Παναγιώτη Χατζηστεφάνου ντυμένο λαμπατέρ να χαρακτηρίζει την Μπόκοτα «βλάχα, βλαχάρα, αμόρφωτη, τελευταία» και να την επικρίνει γιατί δε διάβαζε τους New York Times.
Ναι, σίγουρα, το 68% έχει τους λόγους του που δεν επιθυμεί με την επιστροφή της ΕΡΤ από το μαύρο, να επιστρέψει μαζί κι η Δάφνη «Μια ζωή Eurovision» Μπόκοτα. Κι είναι κατανοητοί.
Όμως και το 32% που τη νοσταλγεί, ψυχή έχει. Και δη νοσταλγική, τρυφερή αλλά κι επαναστατική.
Ποιος από εμάς θα ήθελε, άλλωστε, «να παλεύει μόνος του με τα θεριά», όπως έκανε επί χρόνια η Μπόκοτα και σύμφωνα με την αναλυτικότατη αυτοβιογραφία της (!), κι όταν τα πράγματα μπουν στον ίδιο το δρόμο, αντί να δρέψει τις συνονόματες δάφνες, να πεταχτεί σαν στυμμένη λεμονόκουπα;
Έπειτα είναι και το θέμα των αντι-Μπόκοτων. Από το 2005 και μετά, όχι μονάχα δε στέριωσε παρουσιαστής της Eurovision αλλά τα λεφτά πετιούνταν για να πονέσουν τα αυτιά (κι ενίοτε τα μυαλά) των τηλεθεατών.
Τι να πρωτοθυμηθούμε; Τη Σουηδέζα Αλεξάνδρα Πασχαλίδου να παρατάει το μικρόφωνο για να τρέξει από το booth στη σκηνή του Κιέβου για να πανηγυρίσει ή την Μπακοδήμου να πατάει τον κάλο πατριωτών κι εθνολάγνων ευχόμενη «καλή επιτυχία Μακεδονία» στη συμμετοχή των Σκοπίων;
Τη Μαρία Κοζάκου να κοιμίζει Σαββατόβραδο του Μάη τους τηλεθεατές ή την Μαγγίρα να ρωτά την Αζέρα τραγουδίστρια αν «εσείς οι Αζερμπαϊτζάν άνθρωποι έχετε καλή γνώμη για την Ελλάδα»;
Με φωτεινή εξαίρεση τον Γιώργο Καπουτζίδη στη Eurovision της Αθήνας, η «κατάρα της Μπόκοτα» μεταφέρθηκε στις επιλογές των διαδόχων της, που ήταν ο ένας απογοητευτικότερος του προηγούμενου, αφού και προσωπικό στίγμα απέτυχαν να δώσουν, και την καλτ περιγραφή της Δάφνης στέρησαν απ’ όσους την απολάμβαναν.
Όποια κι αν είναι τα επιχειρήματα των Μποκοτομάχων, η πραγματικότητα δεν αλλάζει.
Η Δάφνη Μπόκοτα μπήκε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας κι εσείς, οι αναγνώστες μας, κάθε άλλο παρά πρόθυμοι είστε να τινάξετε τις ναφθαλίνες και να τη στείλετε στην πατρίδα του Μότσαρτ που έχει την τιμή (;) να φιλοξενεί το επόμενο πανηγυράκι.
Καλή Eurovision σε όλους.
Συντάκτης: Δήμητρα Τσαμποδήμου
