Tελικά εμείς οι μαξιλαρομάχοι είμαστε πολύ ρομαντικά παιδιά. Στο I <3 Polls της περασμένης εβδομάδας, σας ρωτήσαμε αν πιστεύετε στις καρμικές σχέσεις κι εσείς μας απαντήσατε ένα μεγάλο «ναι»
Από την πρώτη στιγμή μας δείξατε τις προθέσεις σας και ενώ οι σκεπτικιστές έβαλαν τα δυνατά τους, κλείσαμε με τη συντριπτική πλειοψηφία του 78% να ψηφίζει υπέρ, έχοντας απέναντι ένα 22% να προσπαθεί να μας μεταπείσει.
Τι είναι όμως η καρμική σχέση; Και, το κυριότερο, πώς την αναγνωρίζουμε;
Ο όρος προέρχεται από την Ανατολή και είναι κάτι ανάλογο με το δικό μας «πεπρωμένο» και το «κισμέτ» των Ισλαμιστών. Στηρίζεται στο νόμο του αίτιου και του αιτιατού, της δράσης και της αντίδρασης. Με λίγα λόγια ό,τι δίνεις, παίρνεις.
Οι αρχαίοι Έλληνες, αλλά και τα πρώτα χριστιανικά κείμενα, αναφέρουν ότι η ψυχή μας έρχεται σε αυτόν τον κόσμο πολλές φορές και με διαφορετικά σώματα μέχρι να τελειοποιηθεί, κρατώντας όλες τις εμπειρίες και τα συναισθήματα στην ασυνείδητη μνήμη. Άρα, η ψυχή αναγνωρίζει τους ανθρώπους που την επηρέασαν ακόμα και όταν εμείς δεν μπορούμε.
Κινδυνεύοντας να φτάσω σε μονοπάτια ονειροβασίας αλλά και να βασίσω μια άποψη σε δήθεν επιστημονικούς ισχυρισμούς, θα σας πω πώς εγώ ξεχωρίζω μια σχέση όχι καρμική, αν δε σας κάνει ο όρος, αλλά αλλιώτικη.
Είναι η σχέση με τον άνθρωπο εκείνο που δε φοβάσαι να δείξεις τον εαυτό σου. Όχι μια ωραιοποιημένη εκδοχή σου με «φυσικές» μπούκλες και βλεφαρίδα-κάγκελο, αλλά αυτή με τις δύο διαφορετικές κάλτσες και το τρύπιο φούτερ που φοράς απ’το γυμνάσιο γιατί είναι μαλακό και ζεστό.
Οι σχέσεις αυτές δεν είναι φαινομενικά τέλειες, με το ζευγάρι να κάθεται αρμονικά στο ίδιο τραπέζι, τρώγοντας και βλέποντας τηλεόραση. Όχι. Τέλεια δεν είναι τα ζευγάρια που δε διαφωνούν ποτέ, είναι αυτά που το τέλος του καυγά τους βρίσκει αγκαλιασμένους ανάμεσα σε σπασμένα πιάτα και διαλυμένους εγωισμούς.
Ξέρουν ο ένας τα ελαττώματα του άλλου και δεν τα ανέχονται, τα ερωτεύονται κάθε μέρα και πιο πολύ. Δεν κάνουν έρωτα χλιαρό υπό το φως των κεριών, αλλά πηδιούνται με όλα τα φώτα αναμμένα. Κλείνουν τα τηλέφωνα σαν πεισματάρικα σχολιαρόπαιδα, για να τα ανοίξουν δευτερόλεπτα αργότερα μετανιωμένοι. Σκίζουν φωτογραφίες και τις ξανακολλάνε. Δε ζητάνε συγνώμη, δε χρειάζεται να το κάνουν γιατί ξέρουν.
Συμπληρώνουν διαρκώς ο ένας τη φράση του άλλου, επικοινωνούν με τα μάτια, υπάρχει αυτή η διαρκής αίσθηση στην ατμόσφαιρα, οτι γνωρίζονται από παλιά.
Και, όχι, όχι δεν τα έχουν όλα στα πόδια τους κατά παραγγελία. Είναι σχέσεις άτυχες, χάνουν αεροπλάνα, τρένα και λεωφορεία. Τα αυτοκίνητα μένουν από βενζίνη και τα κινητά από μπαταρία. Πέφτουν σε κίνηση όταν βιάζονται και τους πιάνει βροχή χωρίς ομπρέλα.
Ο Μέρφυ νικάει τον Κοέλιο στα πέναλτι και ο Δίας εκτελεί πάντα τα συζυγικά του καθήκοντα-ναι, γαμιέται.
Τα «καρμικά» ζευγάρια είναι μαζί γιατί γουστάρουν τις στιγμές, όχι την ήρεμη ρουτίνα. Δεν πιστεύουν στο «για πάντα», αλλά δουλεύουν γι’αυτό. Αγαπιούνται απόλυτα και κτητικά. Πέφτουν σε κατάθλιψη με κάθε αναποδιά που θα τύχει στον άλλο και απαιτούν τις μεγαλύτερες χαρές να τις προσφέρουν μόνο μεταξύ τους. Δε ζηλεύουν πιθανούς ερωτικούς πειρασμούς, αλλά το χρόνο που περνάνε χώρια.
Τέλος, η αλληλεπίδραση μεταξύ «κάρμα» και σχέσης δεν είναι μοιρολατρική.
Τα ζευγάρια δε μένουν μαζί επειδή πρέπει, επειδή σέβονται την κοινή τους πορεία και της δίνουν ευκαιρίες ξανά και ξανά.
Δε φοβούνται να χωρίσουν τους δρόμους τους αν καταλάβουν ότι ήρθε η ώρα.
Άλλωστε, αν τελικά ισχύει κάτι απ’την εισαγωγή, κάπου, κάποτε θα ξαναβρεθούνε…
Συντάκτης: Ιρρόη Καρυπίδου
