Νέα Στήλη, I Love <3 Polls.
Σε αυτή τη στήλη, μία συντάκτριά μας, θα αναλύει το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας της προηγούμενης.
Το αποτέλεσμα που εσείς καθορίσατε.
Το σημερινό, έχει να κάνει με το ερώτημα, αν θα προχωρούσατε στη γέννηση εκτός γάμου.
Ένα σημαντικό 82% απάντησε «ναι», έναντι 18% που είπε «όχι».
Μεγάλη έκπληξη στο αρχηγείο του Pillowfights, μιας και μια τόσο φιλελεύθερη Ελληνική άποψη δεν την περιμέναμε.
Μία δεκαετία πριν, σίγουρα θα ήταν συντριπτικά διαφορετική.
Γι’αυτό και η γενιά των γονέων μας, είναι ακόμη επιφυλακτική αν όχι κάθετη σε τέτοιου είδους αποφάσεις.
Θα θέλαμε λοιπόν να δούμε με λεπτομέρεια, ποια θα είναι τα πιθανά προβλήματα για ένα παιδί του οποίου οι γονείς, δεν είναι παντρεμένοι.
Θα αντιμετωπίζεται με λιγότερα προνόμια από την κοινωνία;
Πώς θα νιώθει το ίδιο στο σχολείο όπου οι περισσότεροι συμμαθητές του θα είναι παιδιά παντρεμένων γονέων;
Κατά την άποψή μας, αυτά τα προβλήματα είναι καθαρά προβλήματα της δακτυλοδεικτούμενης Ελληνικής κοινωνίας και της έλλειψης προστασίας των προσωπικών δεδομένων των παιδιών στην εκπαίδευση.
Εάν όντως μία κοινωνία οδεύει στο να γίνει πιο φιλελεύθερη, πολλά πράγματα αλληλεπιδρούν μεταξύ τους και πρέπει να μεταρρυθμιστούν.
Βασικό θα ήταν να σκεφτούμε το ποια θα ήταν η επίδραση πάνω στο παιδί.
Μπορεί όντως να νιώθει μειονεκτικά; Το πιο σημαντικό για ένα παιδί, είναι να μεγαλώνει σε ένα γαλήνιο περιβάλλον με αλληλεπίδραση αγάπης από τους γύρω του.
Πολλά παιδιά παντρεμένων γονέων, μεγαλώνουν σε αντίξοες συνθήκες και νανουρίζονται με κλάματα, φωνές, βρισιές και ήχους από γυαλικά που σπάζουν.
Γονείς που ζουν μαζί αλλά επί της ουσίας, έχουν χωρίσει προ πολλού.
Δύο γονείς που συζούν χωρίς να είναι παντρεμένοι, μπορούν κάλλιστα να προσφέρουν ένα υγιές περιβάλλον για να μεγαλώσουν ένα παιδί και να του δώσουν απλόχερα όσα χρειάζεται για την ομαλή του ανάπτυξη.
Μπορούν επίσης, να χωρίσουν ίσως πιο ήσυχα μιας και δεν θα τους ενώνει το χαρτί του γάμου.
Αδιαμφισβήτητα όμως, αυτό που κρατάει ένα ζευγάρι μαζί, δεν είναι κανένα χαρτί, καμία υπογραφή.
Καθώς σας γράφω, απ΄την Βρετανία, μια χώρα στην οποία η τεκνοποίηση εκτός γάμου είναι αποδεκτή εδώ και τριάντα χρόνια, δε γίνεται να μην εστιάσω και στον κλονισμό του γάμου ως θεσμό.
Με τα διαζύγια να ξεπερνούν το 50% και τις διαλυμένες οικογένειες να διαφεύγουν στον νόμο για διακανονισμούς για τα παιδιά, καταλήγουμε σε δύο διαφορετικά ερωτήματα.
Πρώτον, είναι όντως επιτακτική ανάγκη, οι γονείς να ενώνονται με το χαρτί του γάμου, ούτως ώστε να διασφαλίζονται τα δικαιώματα του παιδιού;
Ή μήπως, οι γονείς που δεν είναι παντρεμένοι, είναι πιο ευτυχισμένοι λόγω του χαμηλού πήχη δέσμευσης;
Σίγουρα καταλήγουμε στο ότι έχουμε ένα πολύ θετικό αποτέλεσμα από νέο κόσμο στην Ελλάδα.
Η συνειδητοποίηση ότι οι αμοιβαίες και γερές σχέσεις δεν χρειάζονται κανένα συμβόλαιο είναι ένα σημαντικό βήμα για την νέα γενιά.
Το πιο ουσιαστικό, είναι η προθυμία και η εσωτερική ανάγκη δύο ανθρώπων που αγαπιούνται, να ενωθούν και να κάνουν ένα παιδί στο οποίο θα δώσουν όσα περισσότερα μπορούν.
Κλείνοντας όμως, επιστρέφω στον πρόλογο του κειμένου και αναρωτιέμαι.
Οι Έλληνες, έγιναν όντως τόσο φιλελεύθεροι;
Είναι πλέον κοινωνικά αποδεκτά τα εξωγαμιαία παιδιά;
Ή μήπως ο Έλληνας θέλει να δηλώνει φιλελεύθερος αλλά όταν έρθει η ώρα μένει στα λόγια;
Συντάκτης: Χαρά Αναξαγόρα
