Λόγια ή πράξεις;

Ερώτημα που ταλανίζει την ανθρωπότητα από γενέσεως κόσμου τέθηκε αυτή την εβδομάδα στο I love Polls. Λόγια ή πράξεις;

Ένδοξο δημοψήφισμα 5ης Ιουλίου έδωσε το αποτέλεσμά του, καθώς το 60% τάχθηκε υπέρ των πράξεων και το άλλο 40% δήλωσε αμετανόητο πως θέλει να τ’ ακούει να τα λες.

Ωραία τα «ψεύτικα, τα λόγια, τα μεγάλα». Σου δίνουν τροφή για όνειρα και κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί το αντίθετο. Και πώς άλλωστε θα πείσεις κάποιον στην αρχή μιας γνωριμίας, χωρίς άλλα όπλα; Το λες μέχρι και θέμα μάρκετινγκ και πλασαρίσματος προϊόντων.

Μόνο που τις περισσότερες φορές, το καρπούζι αποδεικνύεται μάπα και η έξυπνη σίτα δεν μπορεί καν να υπολογίσει την τετραγωνική ρίζα του 16. Έχοντας πιστέψει σε ωραίες υποσχέσεις και βλέποντας πως τίποτα από αυτά δεν πραγματοποιείται εν τέλει, οι «αγοραστές» απλά απογοητεύονται. Πόσο μάλλον όταν η πραγματικότητα δε θυμίζει σε τίποτα αυτά που άκουγε μήνες πριν.

Όταν το «θέλω να κάνουμε πράγματα μαζί» γίνεται «θέλω το χρόνο μου, με πνίγεις» και το «θα κάνουμε σούπερ διακοπές φέτος» συμπληρώνεται από το «ο καθένας με τους φίλους του» και αυτή η μανιέρα επαναλαμβάνεται με διαφορετικούς πρωταγωνιστές, δε θέλει και πολύ για να μπουχτίσει κανείς.

Έτσι λοιπόν, θα προτιμήσει να φορέσει ωτασπίδες την περίοδο που λέγονται τα μεγάλα λόγια. Δε θα ενθουσιαστεί –ακόμα κι αν το θέλει–, αλλά θα περιμένει τη στιγμή που οι υποσχέσεις θα αρχίσουν να υλοποιούνται. Θα αποφασίσει να θυσιάσει τη χαρά του πρώτου καιρού, ακόμη κι αν αυτό κοστίζει συναισθηματικά. Προτιμά αυτή η ευτυχία να είναι αληθινή, μακροπρόθεσμη και να υποστηρίζεται με τις κατάλληλες πράξεις.

Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν και οι αθεράπευτα ρομαντικοί. Αυτοί που παρά τις επαναλαμβανόμενες απογοητεύσεις, επιμένουν πως θέλουν να συνεχίσουν ν’ ακούν όμορφες κουβέντες.

Λίγη σημασία έχει αν δε γίνουν πράξεις τα λόγια τελικά. Κι αυτό μέσα στον έρωτα δεν είναι; Σιγά μην κάτσουν να μετρήσουν τις στιγμές και να περιορίσουν το συναίσθημα που θα δώσουν. Ούτως ή άλλως, οι πιθανότητες να πετύχει μια σχέση ποτέ δεν ήταν ιδιαίτερα με το μέρος τους. Θα ζήσουν λοιπόν τις ωραίες στιγμές και ό,τι ήθελε προκύψει. Και κερατάς και δαρμένος; Όχι αγάπη μου! #yolo

Και οι δύο πλευρές έχουν τα δίκια τους, για να κάνουμε λίγο και το δικηγόρο του διαβόλου. Δεν υφίσταται έρωτας χωρίς την παπάτζα, τη φλυαρία και την υπόσχεση. Όσο ρεαλιστής και να το παίζει –ή να είναι εκ των πραγμάτων– κανείς, στο συναισθηματικό τομέα θέλει να το ζήσει το παραμυθάκι του και να νιώσει όμορφα. Τα λόγια, καλώς ή κακώς, πλαισιώνουν αυτό το συναίσθημα.

Μη φτάνουμε όμως και στο άλλο άκρο. Πριν ανοίξει κανείς το στόμα του, ας σκεφτεί τι από όλα αυτά που θα υποσχεθεί μπορεί εν τέλει να πραγματοποιήσει. Λιγότερα θύματα απογοήτευσης θα θρηνήσουμε με τον τρόπο αυτό.

Υπάρχει και η εναλλαγή παραστάσεων. Λόγια και πράξεις, ένα βήμα τη φορά. Έτσι, τίποτα από τα δύο δε χάνει την αξία του.