05.45 – «Μου λείπεις και θέλω να σε δω, πάρε με τηλέφωνο αύριο σε παρακαλώ.»
05.50 – «Μάλλον κοιμάσαι, αγνόησε το παραπάνω μήνυμά μου, έχουμε χωρίσει.»
06.00 – «Ρε γαμώτο σ’ αγαπάω, δε με νοιάζει τίποτα άλλο, θέλω μόνο να είμαι μαζί σου.»
Αν σας θυμίζει κάτι ο παραπάνω παραλογισμός, μάλλον έχετε υπάρξει θύμα του καταστροφικού συνδυασμού καψούρας και κατανάλωσης τεράστιας ποσότητας αλκοόλ. Κάπου ανάμεσα στο πέμπτο και το έκτο ποτό που πίνεις για να ξεχάσεις τον έρωτά σου τον αγιάτρευτο, εκεί ακριβώς είναι που τον σκέφτεσαι παραπάνω – τι ειρωνεία– και πιάνει αυτόματα το χέρι σου το κινητό.
Στο poll της προηγούμενης εβδομάδας σας ρωτήσαμε λοιπόν για αυτά τα μηνύματα. Τα μηνύματα τα μεθυσμένα, τα παρακλητικά ή τα πρόστυχα, τα εξομολογητικά ή τα θυμωμένα, όσα δεν τολμάτε να πείτε νηφάλιοι.
Όταν πίνουμε παίρνει τα ηνία ο αληθινός μας εαυτός, εκείνος που δεν κρύβεται πίσω από ψεύτικες δικαιολογίες, εκείνος που είναι θαρραλέος, πολυλογάς κι ειλικρινής. Οπλίζεται λοιπόν με το κινητό και πυροβολεί μέσω των μηνυμάτων τους αποδέκτες του. Εξομολογείται την κρυφή του αγάπη ή την αγανάκτησή του, αποπειράται με πάθος και χωρίς φόβο την πολυπόθητη επανασύνδεση, περιγράφει λάγνες σκέψεις που μόνο η περασμένη ώρα και το ποτό επιτρέπουν, λέει όσα ο άλλος μας εαυτός δεν έχει τη δύναμη να παραδεχτεί.
Ωστόσο, όπως άλλωστε αποδείχτηκε κι από τις απαντήσεις σας, τις περισσότερες φορές εκείνος ο μεθυσμένος εαυτός μας οδηγεί σε λόγια που αργότερα μετανιώνουμε. 75% από εσάς απάντησε ότι το επόμενο πρωινό στη θέα των εξερχόμενων μηνυμάτων σας, ψάχνετε τρύπα να κρυφτείτε.
Οικείο το συναίσθημα, συνοδευόμενο απ’ τη θολούρα που σκεπάζει βαριά το χθεσινό βράδυ. Επακολουθούν δικαιολογίες τύπου «δεν ήξερα τι έλεγα, είχα μεθύσει» ή «δε θυμάμαι να έστειλα αυτό το μήνυμα». Ειδάλλως περιμένετε υπομονετικά να ανοίξει η Γη να σας καταπιεί.
Ο αποδέκτης των μεταμεσονύχτιων εξομολογήσεών σας κατά πάσα πιθανότητα αγνοεί όσα ειπώθηκαν, ή σε χειρότερη περίπτωση αντικρούει τα λεγόμενά σας αποκλείοντας κάθε περιθώριο περαιτέρω επικοινωνίας. Οι μεθυσμένες απόπειρες ειλικρίνειας έπεσαν στο κενό, μαζί τους κι η αυτοπεποίθηση κι η ελπίδα. Τσαλακώσατε τον εγωισμό σας, τον κάνατε χίλια κομμάτια χωρίς αποτέλεσμα. Ακόμα και μέσα στο μεθύσι σας γνωρίζατε πως δεν είχε νόημα, δεν την ακούσατε όμως εκείνη τη φωνή και τώρα ψάχνετε ακόμα πιο βαθιά τρύπα να κρυφτείτε.
Από την άλλη, υπάρχει κι αυτό το 25%, εσείς οι γενναίοι που υπερασπίζεστε μέχρι τέλους τις πράξεις και τα λεγόμενά σας. Δε μετανιώνετε, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, δε σας ενοχλεί που γίνατε «ανοιχτό βιβλίο». Ίσως με την ειλικρίνειά σας κερδίσατε το παιχνίδι, ίσως εκείνα τα μεθυσμένα μηνύματα ξεκλείδωσαν συμπεριφορές καλά οχυρωμένες πίσω από τείχη ανασφάλειας. Πολλές φορές εξάλλου, έχει αποδειχτεί ότι δεν ωφελεί να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Έχετε το θάρρος να παραδεχτείτε τις πιο κρυφές σκέψεις, να τις εκφράσετε γραπτώς. Κι ό,τι γίνει.
Είτε ανήκετε στο 75% των μετανιωμένων, είτε στο 25% των καμαρωτών είστε καψούρηδες και παθιάρικοι άνθρωποι. Τουλάχιστον ξαλαφρώσατε, έφυγε ένα βάρος από πάνω σας και δεν έχετε και τίποτα να κρύψετε. Εξάλλου, ό,τι και να σας πω εγώ, οι κολλητοί σας κι όλος ο κόσμος, όσο κι αν μετανιώσετε κι ελπίζετε να υπήρχε η δυνατότητα ανάκλησης αυτού του άτιμου μηνύματος, την επόμενη φορά που θα βγείτε να τα πιείτε, πάλι θα μπει ο αυτόματος πιλότος και θα υποπέσετε στο αμάρτημα.
Επιμέλεια Κειμένου Ελευθερίας Ευαγγελοπούλου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Ελευθερία Ευαγγελοπούλου
