Μια σχέση χωρίς έρωτα δε θα 'πρεπε να υπάρχει

Γεννιόμαστε μοναδικοί και είμαστε ελεύθεροι να διατηρήσουμε αυτή μας τη μοναδικότητα κάνοντας ο καθένας τις δικές του επιλογές από τα απλούστερα έως τα πιο σύνθετα ζητήματα. Ο καθένας έχει ξεχωριστή προσωπικότητα, image και γούστα εν ολίγοις. Άλλος συνηθίζει να ‘ναι πιο ρεαλιστής κι άλλος να βλέπει τα πράγματα πιο ρομαντικά. Κάποιος φαίνεται ανοιχτό βιβλίο και κάποιος άλλος προτιμά να διατηρεί το μυστήριο. Ένας θέλει τον καφέ του σκέτο, ενώ άλλος με πολλή ζάχαρη και γάλα. Κάποιος παραγγέλνει το κρέας του με γλυκόξινη σάλτσα και κάποιος άλλος με πικάντικη.

Κι αν σε ρωτήσω πώς ζητάς τις σχέσεις σου τι θα πεις; Γιατί είναι δεδομένο πως κι εκεί καθείς από μας έχει τις προτιμήσεις του. Έρωτα να βάλω; Ή την προτιμάς σκέτη, λιτή κι απέριττη; Ή, μήπως, με αγάπη σ’ αρέσει ακόμα καλύτερα; Ε, λοιπόν, οι pillowfighters ρωτήσαμε τι ρόλο παίζει ο έρωτας σε μια σχέση κι είτε πρόλαβες είτε όχι να δώσεις τη δική σου απάντηση (εγώ κακία δεν κρατώ), παρακάτω μπορείς να δεις πώς διαμορφώθηκαν τα αποτελέσματα.

Ξεκινώντας από τη λιγότερο συνηθισμένη επιλογή -γιατί μ’ αρέσει να κρατώ και λίγο την αγωνία- θα σου πω πως μια μικρή μερίδα ανθρώπων, της τάξεως του 9%, πιστεύει πως ίσως μια σχέση δίχως έρωτα να ‘ναι και καλύτερη. Ίσως κάποιοι από αυτούς να ανήκουν σε εκείνους που προασπίζονται τους γάμους από προξενιό που συνέβαιναν τις προηγούμενες δεκαετίες και που θεωρούν αυτό το στοιχείο το κλειδί της επιτυχίας τους. Ελπίζω να μη θέλουν να επαναφέρουμε και το θεσμό της προίκας, βέβαια. Ή ίσως να πρόλαβε, δυστυχώς, να καεί η δική τους η γούνα ή η γούνα κάποιου δικού τους ανθρώπου από την ένταση του έρωτα, ώστε να ‘χουν καταλήξει σε αυτό το συμπέρασμα περί απουσίας του. Διότι σε μια τέτοια σχέση ξεκάθαρα πρυτανεύει η λογική κι είναι σχεδόν απίθανο να χάσεις τον εαυτό σου μέσα σε αυτή. Εδώ όλα μπορούν να συμβαίνουν τόσο-όσο και βάσει προγράμματος, με αποτέλεσμα να στενεύουν τα περιθώρια να χαθεί ο έλεγχος και να καταλήξεις σε τοξικές αλληλεπιδράσεις. Σε μια αποστειρωμένη από έρωτα σχέση, δεν υπάρχει κάτι να φοβάσαι μη σε μολύνει και σε εξοντώσει. Ίσως, λοιπόν, να είναι πράγματι μια καλή λύση μια σχέση δίχως έρωτα για όλους εκείνους που θέλουν τη ζωή τους σε ησυχία, τάξη και ασφάλεια.

Μία άλλη ομάδα ανθρώπων, ένα ποσοστό 21% απ΄όσους απάντησαν στο poll μας, θεωρεί πως αν υπάρχει αγάπη, όλα λύνονται. Αυτός ο τρόπος αντίληψης των σχέσεων χωρίς έρωτα μοιάζει κατανοητός τουλάχιστον από δύο πλευρές. Αρχικά, δίνει μια λύση στο ερώτημα τι γίνονται οι σχέσεις όταν περνούν από το στάδιο του έρωτα, στο στάδιο της συντροφικής αγάπης. Γιατί το ότι ο έρωτας κάποια στιγμή τελειώνει είναι δεδομένο, είτε ρωτήσεις έναν θετικό επιστήμονα, είτε έναν κοινωνικό, είτε ένα χρόνια παντρεμένο άτομο που μεταξύ σοβαρού κι αστείου, θα δηλώσει ότι ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα. Όταν, λοιπόν, ο έρωτας τελειώσει και αυτό που πια σε δένει με τον άλλον είναι μόνο η βαθιά αγάπη, μπορεί η σχέση να πάψει να είναι το ίδιο καυτή, ωστόσο έχει πια μια γερή βάση κι ένα σημαντικό λόγο να συνεχίσει να υπάρχει, κι αυτός δεν είναι άλλος από την αμφίπλευρη έγνοια και αφοσίωση. Από την άλλη, αφορά και περιπτώσεις σχέσεων που από το πρώτο στάδιό τους ήδη αυτό που συνδέει το ζευγάρι είναι η αγάπη κι όχι ο έρωτας κι αυτό τους αρκεί. Εδώ που τα λέμε σχέσεις που ξεκινούν έτσι φαντάζουν πιο ουσιαστικές. Αυτή η δόση αγαθότητας και έξτρα ρομαντισμού που έχουν, τις κάνει να μοιάζουν πιο μακροπρόθεσμες και κυρίως πιο ειλικρινείς και ουσιαστικές . Γιατί καλό το να το ζεις στα κόκκινα, αλλά κι η γαλήνη κι η ασφάλεια που αποπνέει η αγάπη είναι ανεκτίμητες αξίες. Και στο κάτω-κάτω, όλα είναι θέμα του τι ζητά κάποιος σε κάθε φάση της ζωής του.

Τέλος, το συντριπτικό ποσοστό του 70% δε βρίσκει νόημα σε μια σχέση χωρίς έρωτα. Με λίγα λόγια, δηλαδή, οι περισσότεροι από μας δεν είμαστε για χλιαρά πράγματα. Γιατί πώς να το κάνουμε, ο έρωτας είναι το αλατοπίπερο, η ζάχαρη, το ξινό, είναι το «πάνω» και το «κάτω», είναι το «έντονο» σε μια σχέση. Είναι αυτό που δίνει γεύση και κίνητρο. Ποιος ο λόγος να είσαι σε μια σχέση, εξάλλου, αν δεν νιώθεις πως δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς τον άνθρωπό σου κι αν δε φαντάζεσαι τη ζωή σου μόνο πλάι σε αυτό το πρόσωπο; Κι ας το παραδεχθούμε, ακόμη κι όσοι αλλάξαμε γνώμη αργότερα, η πρώτη, η πιο αγνή, σκέψη που κάναμε για τις σχέσεις στην εφηβεία, ή και μικρότεροι, εμπεριείχε μεγάλες δόσεις έρωτα. Αυτό το σύμπλεγμα αισθημάτων θαυμασμού, λατρείας, πόθου, εξάρτησης και μανίας για έναν άνθρωπο. Αυτό που μας έλκει να γίνουμε ένα με κάποιον, χωρίς να σκεφτόμαστε τυχόν συνέπειες. Ναι, είναι αρκετά τρομακτικό όλο αυτό, αλλά σχέση δίχως έρωτα δεν έχει νοστιμάδα κι, όπως βλέπεις, σε αυτό συμφωνεί η πλειοψηφία.

Κανείς δεν μπορεί να μας ορίσει πώς θα ζήσουμε  τη ζωή μας γενικά ούτε ειδικά πώς θα βιώνουμε τις  ερωτικές σχέσεις μας. Ζήστε τις, λοιπόν, όπως σας εκφράζει καλύτερα και να θυμάστε ποτέ να μη συμβιβάζεστε με κάτι διαφορετικό από αυτό. Με αγάπη, έρωτα ή χωρίς τίποτα, ευτυχείτε!