Κλάματα, υστερίες, πεταμένα ρούχα και σπασμένες κούπες, είναι μερικά απ’ τα πιο συνηθισμένα επακόλουθα ενός τσακωμού μέσα σε μία σχέση. Όσο μάλιστα πιο ερωτευμένος είναι κανείς τόσο πιο ευέξαπτος γίνεται και ξεκινάει καβγάδες ακόμη και με ασήμαντες δικαιολογίες. Δεν είναι όμως τόσο παράλογοι αυτοί οι τσακωμοί, μάλλον φυσιολογικοί κι ως ένα βαθμό αναμενόμενοι απ’ τη στιγμή που δυο διαφορετικοί άνθρωποι προσπαθούν να συνυπάρξουν. Το θέμα είναι τι γίνεται μετά τον καβγά και τι κάνουμε εμείς για να ηρεμήσουν τα πνεύματα.
Ξεκινώντας λοιπόν απ’ το υψηλότερο ποσοστό, ο καλύτερος τρόπος για να λήξεις έναν καβγά είναι το σεξ! Σεξ και πάλι σεξ! Μετά από έναν δυνατό καβγά , το σεξ δρα σαν ηρεμιστικό. Εκεί που έχουν ανάψει τα αίματα, ο λαιμός σου έχει πιαστεί απ’ τις φωνές –έχεις ξεμείνει μεταξύ μας κι από επιχειρήματα- κι είσαι εν ολίγοις στη φάση που θέλεις να αρπάξεις τον άλλο απ’ τα μαλλιά και να του βαράς το κεφάλι στον τοίχο, κάνεις ακριβώς την ίδια αρχή με τη διαφορά ότι καταλήγετε παρέα να κυλιέστε στα πατώματα. Είναι, θα λέγαμε, μια κίνηση ρουά ματ, καθώς κι ο καβγάς σταματάει και τα νεύρα σου εκτονώνεις και γλιτώνεις την ισόβια κάθειρξη για φόνο εν βρασμώ ψυχής. 3 σε 1!
Το σεξ όμως δεν είναι η μοναδική λύση και δεν ανήκει πάντα στις διαθέσιμες επιλογές. Συγκεκριμένα, ένα ποσοστό, ίσως οι λίγο πιο ευαίσθητοι ή και μοναχικοί, μετά από έναν τσακωμό νιώθουν να πνίγονται στο σπίτι και παίρνουν τους δρόμους. Δεν υπάρχει κάτι άλλο που να μπορεί να τους χαλαρώσει εκείνη τη στιγμή κι επιλέγουν μια βόλτα στο πάρκο ώστε να αδειάσει το μυαλό τους και να μπορέσουν να ηρεμήσουν. Αφού πάρουν λοιπόν το χρόνο τους και τα βρουν με τον εαυτό τους, είναι πλέον σε θέση να γυρίσουν στο σπίτι και να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα με το σύντροφό τους.
Ή μπορεί κι όχι. Μην ξεχνάμε πως όλοι έχουμε μέσα μας ένα πλάσμα που ακούει στο όνομα εγωισμός, άλλοι πιο εξημερωμένο κι άλλοι πιο αυταρχικό, που μπορεί ανά πάσα ώρα και στιγμή να ελέγξει τις επιλογές μας και να αλλοιώσει τις αποφάσεις μας. Έτσι ένα σημαντικό ποσοστό βάζει μπροστά τον εγωισμό του σαν φρουρό της ψυχής του και περιμένει απ’ τον σύντροφό του να κάνει την πρώτη κίνηση για να λήξει ο καβγάς. Όσο μάλιστα πιο κακομαθημένο είναι αυτό το πλάσμα, τόσο πιο πολλά απαιτεί για να φύγει απ’ τη μέση.
Τέλος υπάρχουν άλλες δυο επιλογές για τον τερματισμό ενός καβγά. Στη μια κατηγορία, με το χαμηλότερο ποσοστό, μόλις 11%, ανήκουν οι άνθρωποι που τους αγαπάμε λίγο περισσότερο, διότι είναι για το φρενοκομείο ασυζητητί. Είναι αυτοί που δεν μπορείς να βγάλεις άκρη μαζί τους, είναι ισχυρογνώμονες χωρίς να είναι εγωιστές και θα συνεχίσουν τον καβγά μέχρι εκεί που δεν πάει. Είναι ικανοί να ξεθάψουν και γεγονότα πριν τη μεγάλη έκρηξη και να ξεκινήσουν νέο καβγά πριν καν ολοκληρώσουν τον προηγούμενο. Ο λόγος που έχουν μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας είναι γιατί μέσα από όλους αυτούς τους καβγάδες και την παράνοια, δείχνουν το πόσο νοιάζονται και πονάνε. Είναι ένας δικός τους τρόπος να σου δείξουν ότι μετράνε τις κινήσεις και τα λόγια σου και δίνουν σημασία σε οτιδήποτε σχετίζεται με εσένα. Δε σε έχουν γραμμένο σε καμία περίπτωση και για την ακρίβεια μέσα απ’ τους καβγάδες βελτιώνονται οι ίδιο και δεν επαναλαμβάνουν λάθη του παρελθόντος.
Η άλλη κατηγορία, με ποσοστό 23% μάλιστα, είναι αυτοί που μισούμε περισσότερο. Εκεί λοιπόν που φωνάζεις όμορφα κι υστερικά, αυτοί έρχονται ύπουλα και γυρίζουν το παιχνίδι με χάδια και γλύκες. Δεν προλαβαίνεις ούτε τον καβγά να χαρείς άλλα ούτε και το δίκιο σου να βρεις. Κι αυτός είναι ο λόγος που είναι μισητοί. Διότι έχουν καταλάβει αφενός τη μαλακία τους αφετέρου δεν μπορούν να ρίξουν και τα μούτρα τους να το παραδεχτούν. Έτσι θεωρούν πως η καλύτερη λύση είναι τα «ρε μωρουλίνι μου αφού εγώ σ’ αγαπάω» και θέλεις απ’ τη μία να τους αστράψεις μια στα δόντια, αλλά από την άλλη κρύβεις κι έναν αγαπούλα μέσα σου, επομένως ενδίδεις μετά από λίγο κι όλα μέλι-γάλα.
Συνοψίζοντας, τρόποι για να λήξει ένα καβγάς υπάρχουν πολλοί και με διαφορετικά ποσοστά επιτυχίας ανά περίπτωση κι άτομο. Το θέμα είναι οι καβγάδες να είναι εποικοδομητικοί και να συμβάλουν στη βελτίωση της σχέσης. Δεν υπάρχει λόγος να τους φοβόμαστε ούτε και να τους παίρνουμε όλους κατάκαρδα. Μην ξεχνάμε άλλωστε πως μαλώνει κανείς όσο παλεύει να σώσει κάτι!
Επιμέλεια Κειμένου Ιωάννας Καραφώτη: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Ιωάννα Καραφώτη
