Τριήμερο ανέμελο, πολύχρωμο και μυρωδάτο αυτό που μόλις αφήσαμε πίσω και πίστεψέ με σε νιώθω. Μαύρη σου φαίνεται η σημερινή Δευτέρα και έχεις τα δίκια σου.
Λύση για να αποφύγεις τη δουλειά δε σου ‘χω, αλλά σου ‘χω ουχί τα θλιβερά μα τα ευχάριστα μαντάτα του poll που όπως κάθε εβδομάδα ως πιστός αναγνώστης του pillowfights συνεισέφερες τον οβολό σου.
Kαι τι poll! Μελωδικό και άκρως αποκαλυπτικό.
Σύμφωνα, λοιπόν, με τα νεότερα αποτελέσματα, εσείς οι φίλοι ημών των μαξιλαροπολεμιστών είστε αηδόνια μεγάλα. Σε συντριπτικό ποσοστό 73% πετάτε τα ρούχα σας, μπαίνετε στο ντους και μόλις φτάσει το νερό στη σωστή θερμοκρασία (μη μας πουντιάσετε κιόλας) λέτε κι ένα ή περισσότερα τραγούδια.
Μη μου πείτε πως πέσατε απ’ τα σύννεφα. Στη χώρα των ατέλειωτων ριάλιτι για την ανάδειξη της επόμενης Καλομοίρας, στη χώρα που ο Sakis έφτασε απ’ τα «Μακαρόνια με κιμά» να ερμηνεύει Ελύτη, το παράξενο θα ήταν να μην εκμεταλλεύεται κάποιος την απομόνωση του ντους για να εξασκήσει τις φωνητικές του χορδές.
Είτε χαρούμενος είτε λυπημένος ο Έλληνας αρπάζει το τηλέφωνο του ντους και του δίνει και καταλαβαίνει. Με τη μουσική έννοια.
Άλλωστε πού αλλού νιώθουμε όλοι μας τόσο μόνοι αλλά και συνάμα τόσο ελεύθεροι; Το μπάνιο προσφέρει μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να βγουν από μέσα μας όλα όσα κρατάμε κρυμμένα. Η χαρά γίνεται ποπ ασματάκι, η θλίψη γίνεται μπαλάντα κι ο καημός αμανές.
Άλλωστε, τι Έλληνες θα ήμασταν αν δεν το ρίχναμε στο τραγούδι;
Οι τραγουδιστές του μπάνιου, βέβαια, δεν είναι όλοι ίδιοι.
Άλλοι οραματίζονται εν μέσω σαπουνίσματος πάλκο, ντέφια και γαρύφαλλα και το ρίχνουν στον Παντελίδη, άλλοι είναι πιο κουλτουριάρηδες και εναλλάσσουν Μάλαμα με Θανάση Παπακωνσταντίνου κι άλλοι ως γνήσια τέκνα της εποχής μας δεν αρκούνται μόνο στο να το… λαλάνε. Θέλουν και σόου μαζί.
Και τρεις ώρες, βέβαια, φασίνα μετά αφού το σαμπουάν απ’ το πολύ το κοπάνημα έχει φτάσει στο καζανάκι.
Υπάρχει, βέβαια και μια άλλη κατηγορία. Εκείνων που πολλές φορές μπήκαν στον πειρασμό για μια αίτηση στα «Fame story» και στα «Voice» αλλά, λίγο η μάνα που ήθελε να τους καμαρώσει επιστήμονες, λίγο η οπισθοδρομική η κοινωνία μας, δεν το έπραξαν ποτέ. Ε αυτοί οι τελευταίοι, όχι, δεν τσιρίζουν Beyonce για να τους φύγει το άχτι αλλά με την ελπίδα κάποιος να τους ακούσει (η μάνα μάλλον), να κουφαθεί απ’ το ταλέντο τους και να τους παρακαλέσει να κυνηγήσουν το όνειρο.
Κι αν είναι τόσο φυσικό κι επόμενο να τραγουδάμε στο ντους, τότε τι συμβαίνει με το 27% που απάντησε πως δεν το κάνει;
Ούτε απ’ το ίδιο καλούπι βγήκαμε, ούτε είχε άδικο όποιος είπε πως οι εξαιρέσεις είναι εκείνες που επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Όπως όλοι μας δεν αντιμετωπίζουμε τη ζωή με τον ίδιο τρόπο, έτσι κι όλοι μας δε τρελαινόμαστε με τη μοναδική αίσθηση ελευθερίας που δίνει το ντους για να ξελαρυγγιαστούμε. Άσε που υπάρχουν κι αυτοί –και δυστυχώς είναι πολλοί– που τρέχουν και δε φτάνουν κι ο χρόνος τους στο ντους φτάνει για τα βασικά. Πού να έχει μυαλό ο άνθρωπος που έτρεχε όλη μέρα να θυμηθεί τους πολύπλοκους στίχους του «Ερωτόκριτου» και να τους ταιριάξει στη μελωδία;
Είτε στη μοναξιά του ντους, είτε στο σαλόνι είτε στο ταβερνάκι ζαλισμένος απ’ τα κρασιά, η μουσική είναι ο καλύτερος σύντροφος και κακά τα ψέματα όλοι μας θα θέλαμε να ανοίγουμε το στόμα και να πιάνουμε τις ψηλές και να μην τις αφήνουμε να πέσουν.
Ακόμη κι αν δε γεννηθήκαμε καλλίφωνοι, η προσπάθεια είναι αυτή που μετράει. Τραγουδάτε, λοιπόν, γιατί χανόμαστε αλλά λίγη προσοχή.
Το τραγούδι φέρνει χορό, ο χορός γλίστρα και κάπως έτσι οι ατέλειωτες βάρδιες των ΕΚΑΒιτών είναι γεμάτες ιστορίες με ξεβράκωτους που χρειάστηκε να σώσουν.
Συντάκτης: Δήμητρα Τσαμποδήμου
