Όταν δε συμπαθούμε κάποιον είμαστε τυπικοί κι ευγενικοί

Τελικά η ζωή μας μοιάζει σαν το καφενέ του χωριού. Εμείς είμαστε οι καφετζήδες κι υποδεχόμαστε τους πελάτες άλλοτε προσφέροντάς τους το γλυκύ βραστό, άλλοτε τον μέτριο, άλλοτε το σκέτο κι άλλοτε βάζουμε και συνοδευτικό γλυκό του κουταλιού, ή λουκουμάκι. Το αν μας κάνει του άλλου η καλημέρα κι αν θα συνεχίσουμε να τον δεχόμαστε στο μαγαζάκι μας, εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και φυσικά απ’ τα κέφια μας. Άπαξ όμως και στραβώσουμε με κάποιον κι εκείνος εξακολουθεί να είναι στη ζωή μας για διάφορους λόγους τι κάνουμε; Σύμφωνα με το δικό μας polls, έχουμε τέσσερις επιλογές.

Η μία περίπτωση είναι σαν έμπειροι καφετζήδες να δείξουμε διπλωματία και να είμαστε ευχάριστοι και τυπικοί μέχρι να «ξεκουμπιστεί» και να φύγει. Να του πούμε μια καλημέρα και να κοιτάξουμε να ανταλλάξουμε μεταξύ μας τα απολύτως απαραίτητα. Μια χειραψία, μια τυπική φιλοφρόνηση, άντε και κάνα σχόλιο για τον καιρό, τα παιδιά, τα σκυλιά, την πολιτική και πολύ είναι. Ενώ πιθανόν μέσα μας θα μετράμε τα δευτερόλεπτα να μας αδειάσει τη γωνιά. Φυσικά αυτό έχει την εξής παγίδα. Ίσως ποτέ να μην αντιληφθεί την αντιπάθειά μας, οπότε θα συνεχίζει να μας επισκέπτεται και να περνάει μια χαρά, ενώ εμείς δε θα είμαστε και τόσο καλά με τον εαυτό μας.  Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό από εμάς της τάξεως του 42 %, θέλοντας να είμαστε διακριτικοί, καταφέραμε να καταπιεζόμαστε στις συναναστροφές μας.

Άλλη περίπτωση είναι να εμφανιστεί εκείνος ο «αντιπαθής πελάτης» και να μην έχουμε καθόλου όρεξη να πούμε οτιδήποτε ούτε καν τα τυπικά. Οπότε ή αφήνουμε κάποιον άλλο στη θέση μας να τον σερβίρει ή παρακαλάμε κι επιδιώκουμε να μη διασταυρωθούν ποτέ ξανά οι δρόμοι μας. Κάπως έτσι δεν μπαίνουμε στον κόπο να προσποιούμαστε και να σπαταλάμε τον χρόνο μας με ανθρώπους που δε θέλουμε στη ζωή μας και στο μαγαζάκι μας. Άλλωστε ποιος ο λόγος να βρίσκεται κανείς με ανθρώπους που δεν του είναι συμπαθείς ενώ γύρω του υπάρχουν τόσοι που πραγματικά του χαρίζουν ομορφιά και χαμόγελο; Αλλά δεν είναι και τόσο απλό να αποφεύγεις την επαφή με ανθρώπους που δε γουστάρεις, ειδικά αν είναι συγγενείς σου ή άνθρωποι απ’ το οικείο σου περιβάλλον γενικότερα. Αυτό βέβαια είναι ό,τι πραγματικά θα ήθελε να κάνει το μεγαλύτερο ποσοστό ανθρώπων, 38% σύμφωνα με το poll μας. Να αποφεύγει τους «ενοχλητικούς».

Υπάρχουν βέβαια κι εκείνες οι φορές που ο καφετζής δεν έχει καθόλου κέφια και δε μασάει τα λόγια του. Ξεκινάει τότε την απροκάλυπτη επίθεση στον αντιπαθή πελάτη, στολίζοντάς τον με ό,τι πιο προσβλητικό σχόλιο υπάρχει. Φροντίζοντας να γίνει βέβαια άμεσα αντιληπτός ώστε να μην αφήσει κανένα περιθώριο για την όποια ανάπτυξη σχέσεων. Φυσικά είναι λιγότερο το ποσοστό των «θαρραλέων» που τολμούν να πουν κατάμουτρα στον άλλον την αρνητική τους κριτική και να του εκφράσουν την αντιπάθειά τους, αλλά όμως υπάρχουν και αυτοί και καταλαμβάνουν ένα ποσοστό του 15%. Άλλος θα τους έλεγε ντόμπρους, άλλος θρασείς, άλλος θα τους έκρινε αρνητικά κι άλλος θετικά. Εκείνοι ίσως απλώς πιστεύουν πως έχουν καθαρή τη συνείδησή τους και πληρούν αυτό που χαρακτηρίζεται ως απόλυτη ελευθερία επιλογή κι έκφρασης.

Έχουμε, φυσικά κι ένα πολύ μικρό ποσοστό καφετζήδων, μόλις 5% που ξυπνούν κάθε μέρα με κέφια. Ερωτευμένοι με τη ζωή και με τον άνθρωπό τους, σε τέτοιο βαθμό που καρφάκι δεν τους καίγεται για το ποιον θα συμπαθήσουν και ποιον όχι. Αρκεί που ζει κι αναπνέει ο έρωτας της ζωής τους, οπότε όλα είναι καλά κι ωραία. Δεν υπάρχουν αντιπάθειες ούτε ξινίζουν τα μούτρα τους για κανέναν. Όποιος πάει κι όποιος έρθει το ίδιο τους κάνει. Φοράνε γαρίφαλο στο αυτί, λένε καλημέρα δυνατά και τραγουδιστά κι έχουν ένα μόνιμο χαμόγελο μέχρι τ’αυτιά. Άλλωστε αγαπούν όλο τον κόσμο μόνο και μόνο γιατί αγαπάνε κι είναι ερωτευμένοι.

Σε όποιο είδος καφετζή κι αν ανήκεις κι όσο εύκολο ή δύσκολο κι αν σου είναι να ακολουθήσεις τη μια ή την άλλη τακτική με τους ανθρώπους που αντιπαθείς, το θέμα είναι να τα βρίσκεις με τον εαυτό σου και να θυμάσαι πως κι εσύ δεν είσαι το ίδιο συμπαθής σε όλο τον κόσμο. Βάσει αυτού ίσως επιλέξεις να συμπεριφερθείς  σε κάποιον που αντιπαθείς  όπως  θα ήθελες να σου φερθεί κι εσένα κάποιος σε μια αντίστοιχη περίπτωση κι ίσως έτσι τελικά οι σχέσεις μας ν’ αρχίσουν να στηρίζονται περισσότερο στην ειλικρίνεια και λιγότερο στη διπλωματία και το ψέμα.