Ένα αμφιλεγόμενο θέμα πάνω στις ανθρώπινες σχέσεις, είναι η δημιουργία ερωτικών ιστοριών με τους πρώην των φίλων μας.

Το pillowfights ρώτησε, ο κόσμος μίλησε και ιδού τα αποτελέσματα.

Το 83% ψήφισε αρνητικά στην ερώτηση «Θα κάνατε σχέση με τον/την πρώην φίλης/ου;» και το 17% θετικά.

Τι σκέφτηκε όμως το ποσοστό που προηγείται και απάντησε αρνητικά;

Ποιος είναι ο λόγος που οι πλειοψηφία απάντησε «όχι», και αντιθέτως, γιατί άλλοι απάντησαν θετικά;

Τίθεται θέμα ηθικής, ή ο έρωτας δεν χαμπαριάζει από ταμπού και θεωρίες;

Υπάρχουν, λοιπόν, πολλοί παράγοντες που πρέπει να ληφθούν υπόψιν, όσον αναφορά τέτοιου είδους ζητήματα.

Αρχικά, αν ο φίλος, είναι κολλητός ή απλά γνωστός.

Στην πρώτη περίπτωση, η λογική θα έλεγε ότι είναι λάθος να μπλεχτείς σε μια κατάσταση με τον/την πρώην φίλου/ης σου, που είναι και αρκετά φυσιολογικό να συμβεί.

Πώς θα ξεχάσεις όλα όσα ο φίλος σου έχει μοιραστεί εμπιστευτικά μαζί σου, για τον πρώην συντροφό του/της, είτε για το σεξ, είτε για τον χωρισμό τους, είτε για τα προβλήματά τους.

Αλλά το κυριότερο, είναι το πώς να διαγράψεις από τη μνήμη σου τις καλές στιγμές που ξέρεις ότι περάσανε μαζί, είτε εμπειρικά, είτε λεκτικά.

Και πώς να αναγκάσεις, τελικά τον εαυτό σου, να μην μπει στη διαδικασία να συγκρίνει τις δυο αυτές σχέσεις. 

Από την άλλη μεριά βέβαια, υπάρχουν και οι απλοί γνωστοί.

Σε αυτή την περίπτωση, συνήθως ο έρωτας ζυγίζει πιο βαριά. Ένας γνωστός μείον δεν είναι και τόσο σπουδαίο πλήγμα. 

Ένας δεύτερος παράγοντας που παίζει μείζον ρόλο, είναι οι προσδοκίες που έχει ο καθένας.

Αν, για παράδειγμα, η επιθυμία του ενός ή και των δύο ατόμων, είναι καθαρά σαρκική, τότε θα λέγαμε ότι είναι κρίμα να διακινδυνεύσεις μια φιλία για ένα καπρίτσιο ή για μια ιστορία των δύο-τριών βραδιών.

Χαλάς μια φιλία για ένα όνειρο, ή για ενός τσιγάρου δρόμο;

Όπως και να ‘χει όμως, όταν ένα συναίσθημα είναι αρκετά δυνατό, σε κάποιες περιπτώσεις θα υπερνικήσει. Ακόμη και αν η πιθανότητα να χάσουν μια φιλία υπερτερεί, δεν τους απασχολεί και ιδιαίτερα.

Ο έρωτας θέλει θυσίες. 

Αλλά, προτού σκεφτούν μόνο το βέλος της φτερωτής αυτής ύπαρξης, που έχει χτυπήσει στην πλάτη τους, καλό θα ήταν να μπουν στην αντίστροφη διαδικασία και να βάλουν τον εαυτό τους στη θέση του φίλου τους.

Και ερωτώ: πώς θα νιώθατε φίλοι μου, αν κάποιο δικό σας άτομο, ερχόταν μια ωραία πρωία και μοιραζόταν μαζί σας, αυτή τη βάναυση πληροφορία, τουτέστιν την σχέση τους με τον πρώην σύντροφό σας; 

Και απαντώ: διαφορετικά ο καθένας, αλλά δεν πιστεύω ότι θα δίνατε και την ευχή σας. 

Πολλών ειδών οι αντιδράσεις, όμως, σε όποιον ρόλο κι αν βρεθείς. Άλλοι, που ζηλεύουν λίγο περισσότερο, δε σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους ή που δεν είναι τόσο Ευρωπαίοι σε τέτοια θέματα, να αντιδρούσαν περίεργα, να έκραζαν, να μάλωναν, και στη χειρότερη των περιπτώσεων, να έκοβαν και την καλημέρα.

Άλλοι πάλι, ίσως να ήταν χαλαροί, ή να θύμωναν για αρχή, και στη συνέχεια να το ξεπερνούσαν.

Φυσικό ακόλουθο είναι, σε πρώτη φάση τουλάχιστον, να μείνει η σχέση κρυφή, με το σκεπτικό να μην πληγωθεί κανένας.

Είναι όμως σωστό να κρατηθεί μυστικό ή όχι; 

‘Οπως και αν έχει όμως και ειδικότερα αν η ιστορία αρχίσει να μετρά μέρες, ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιο. 

Κάπως έτσι οδηγούμαστε στο αναπόφευκτο ξεκαθάρισμα.

Όχι στις τύψεις, όχι στα μυστικά, ναι στην ειλικρίνεια. 

Εν ολίγοις, βάζεις κάτω τον φίλο σου, και ανοίγεις όλα σου τα χαρτιά.

Λες τι συμβαίνει, ότι δε μπορείς να το αντιμετωπίσεις και να το ελέγξεις, είναι πάνω από τις δυνάμεις σου, ότι δεν ήθελες ποτέ να του κάνεις κακό, ή να τον πληγώσεις και άλλα κλισέ τέτοια πράγματα. Και στο τέλος, κυλάει και ένα δάκρυ.

Ας όψεται η επίκληση στο συναίσθημα, μπορεί να φας κράξιμο, να σκύψεις το κεφάλι, να μαλώσεις, να σου την πουν, αλλά κάπως θα ηρεμήσει το κλίμα και μπορεί να γίνει δεκτή η συγνώμη σου.

Ειδάλλως, σήκω φύγε, δε θα βγει άκρη. Ειρήνη υμίν.

Βέβαια όπως και αν το κάνουμε, αυτή η σχέση δε θα λειτουργήσει σε κοινωνικό επίπεδο με ιδιαίτερη άνεση, όσος καιρός κι αν περάσει. Το concept, όλοι μαζί, πρώην, νυν, φίλοι παλιοί και νέοι, να πίνουν ποτό, καλύτερα να το ξεχάσετε. Τουλάχιστον για ένα διάστημα.

Επειδή όμως, μια ζωή την έχουμε και ο έρωτας είναι έρωτας, ίσως οφείλεις τις ευκαιρίες στον εαυτό σου, να νιώσει πλήρης κι ευτυχισμένος.

Ακόμα κι αν αυτός ο δρόμος, περνάει μέσα από αμήχανες διασταυρώσεις.

Στο φινάλε, κάνε ό,τι θεωρείς καλύτερο για σένα αλλά και τους άλλους.

Ζύγισε τις πιθανότητες, τις περιπτώσεις και τις συνέπειες μιας και τα συναισθήματα δύσκολα ζυγίζονται.

Κι αν τελικά πέσεις στα βαθιά, απλώς, σκάσε και κολύμπα.

Συντάκτης: Δάφνη Παπαϊωάννου