Έφτασε κι αυτή η Δευτέρα κι όπως γίνεται πάντα, η Δευτέρα είναι η μέρα που παίρνουμε βαθιές ανάσες για ν’ αντέξουμε αυτά που φέρνει η εβδομάδα που είναι μπροστά μας. Την έχουμε συνδέσει με ένα περίεργο mood καθώς ξεκινάνε όλες μας οι υποχρεώσεις και φυσικά, είναι η μέρα που όλα τα άπλυτα βγαίνουν στη φόρα.
Δεν την αγαπάμε τη Δευτέρα και τόσο και απ’ ό,τι φαίνεται δε μας αγαπάει κι αυτή γι’ αυτό και μάλλον, τις Δευτέρες μας πιάνουν στα πράσα για τις βλακείες που έχουμε κάνει όλο το προηγούμενο Σαββατοκύριακο. Κι ιδού το άβολο ερώτημα που τέθηκε γι’ αυτήν την εβδομάδα στο αγαπημένο I love polls. Τι κάνουμε, λοιπόν, όταν μας πιάνουν στα πράσα να κάνουμε βλακεία;
Πολλοί θαρραλέοι απάντησαν και τα αποτελέσματα είναι τα εξής και μάλιστα, άξια προς συζήτηση! Το μεγαλύτερο ποσοστό, αυτό που ανέρχεται στο 45%, είναι αυτοί που ό,τι μα ό,τι και να γίνει δεν αφήνουν το πρόσωπό τους να πέσει στα πατώματα και να παραδεχτούν πως έκαναν μια βλακεία της στιγμής. Πουλάνε τρέλα λοιπόν και με το ίδιο θάρρος και μαγκιά που έκαναν τη βλακεία, συνεχίζουν να υπερασπίζονται τον εαυτό τους.
Δύο όψεις όμως έχει αυτή η κατηγορία ανθρώπων. Χωρίζονται σε αυτούς που πουλάνε τρέλα για να βγουν από πάνω και με αλαζονικό ύφος δεν παραδέχονται τα λαθάκια της στιγμής. Κι απ’ την άλλη, αυτούς που μπορεί να πουλάνε τρέλα έτσι ώστε να ηρεμήσουν τα πνεύματα και να σπάσουν τον πάγο απ’ τα εξαγριωμένα πλήθη. Ελπίζω να ισχύει η δεύτερη κατηγορία στο μεγαλύτερο μέρος του ποσοστού καθώς το να παραδεχόμαστε τις βλακείες μας, ειδικότερα αν μας έχουν πιάσει κιόλας, δηλώνει εξέλιξη.
Δεύτερο ποσοστό σε σειρά –με αρκετά μεγάλη διαφορά απ’ το πρώτο, οφείλω να δηλώσω– με 25% είναι αυτοί που σηκώνουν το ανάστημα κι απολογούνται με σοβαρότητα. Πολλά χειροκροτήματα ακούω απ’ το βάθος. Μπράβο παιδιά. Όλοι οι άνθρωποι έχουμε ευαίσθητες στιγμές κι είμαστε ευάλωτοι με αποτέλεσμα να τις κάνουμε τις βλακείες μας, βρε αδερφέ.
Do not worry όμως, ακόμα και να μας πιάσουν, εμείς με σοβαρότητα θα εξηγήσουμε τους λόγους που μας έφεραν σ’ αυτήν την κατάσταση και πολύ πιθανόν να κερδίσουμε και την εύνοια των ανθρώπων που απολογούμαστε. Μεγάλο χάρισμα να μπορείς να αντιλαμβάνεσαι τις συνέπειες των πράξεών σου και να μην εθελοτυφλείς. Εμείς τα πληρώνουμε τα σπασμένα μας. Ζητάμε συγγνώμη αν χρειαστεί κι είμαστε έτοιμοι να μην επαναλάβουμε τη βλακεία μας. Με άλλα λόγια εξελισσόμαστε.
Τρίτο σε σειρά ποσοστό, με 20% είναι αυτοί που ύπουλα θα προσπαθήσουν να βγουν από πάνω. Έχουν ένα βαθμό συγγένειας με αυτούς της πρώτης κατηγορίας που πουλάνε τρέλα. Έχουν το ταλέντο να πείθουν ακόμα και τις πέτρες και να τα γυρνάνε όλα με το μέρος τους. Η δύναμη της πειθώ, άλλωστε, είναι καταλύτης. Σκληροί αντίπαλοι και με γερά νεύρα. Βέβαια είναι τρίτοι σε σειρά άρα βλέπουμε ότι σπανίζουν. Καλό για τους υπόλοιπους που δεν έχουν αυτό το χάρισμα. Εσείς λοιπόν ατίθασα πλάσματα, που δε σας χαλιναγωγεί τίποτα, καλά κάνετε εφόσον μπορείτε. Προσοχή μόνο στους ανθρώπους που σας ενδιαφέρουν. Μην τους εκνευρίσετε πολύ και τους χάσετε.
Τέταρτη έρχεται η ομάδα των αλάνθαστων ανθρώπων. Σε 7% ποσοστό, βρίσκονται οι Μr and Mrs perfect. Αυτοί που προσέχουν την κάθε τους κίνηση και πριν μιλήσουν βουτάνε τη γλώσσα στον εγκέφαλο και φιλτράρουν τα πάντα με αποτέλεσμα να μην κάνουν βλακείες. Είστε ωραίο,ι βρε παιδιά, αλλά εδώ τίθεται ένα άλλο ερώτημα. Δεν κουράζεστε να είστε τόσο τέλειοι;
Οι βλακείες και τα λάθη μας είναι το αλάτι της ζωής μας. Από αυτά μαθαίνουμε κι από αυτά αποκτάμε εμπειρίες. Σ’ έναν κόσμο με τόσα λάθη τα οποία φέρνουν τις περισσότερες φορές ωραία κι ασυνήθιστα αποτελέσματα, δε νιώθετε περιορισμένοι; Αφήστε για μία φορά τον εαυτό σας ελεύθερο και ζήστε μέσα απ’ τα λάθη σας. Οι αναμνήσεις κι οι εμπειρίες που θα αποκομίσετε θα είναι στο μέλλον ιστορίες που ο χρόνος δε θα τις αγγίζει και πάντα θα σας γυρνάνε στο χτες. Ατόφιες και καλά φυλαγμένες στην καρδιά και στο μυαλό σας.
Τέλος, με 3% ποσοστό είναι αυτοί που το βάζουν πάντα μα πάντα στα πόδια. Όλοι έχουμε συναντήσει τέτοιους ανθρώπους στη ζωή μας και πάντα θα ξετρυπώνουν από κάπου. Άκρη δε βγαίνει γιατί ό,τι και να γίνει η ευθυνοφοβία τους θα είναι πάντα πιο πάνω από οτιδήποτε. Τρέχουν μακριά και κρύβονται χωρίς να τους νοιάζει τίποτα και κανένας άλλος παρά μόνο ο εαυτός τους. Συμφέρον; Φόβος; Κανείς δεν ξέρει τι υπάρχει μέσα στο μυαλό τους εκείνη την ώρα της θείας δίκης. Το θέμα είναι, εφόσον μπορείτε να κάνετε τη βλακεία, γιατί δεν μπορείτε να την υπερασπιστείτε και με ελαφρά πηδηματάκια εξαφανίζεστε;
Όλοι πάντα θα κάνουμε τις βλακείες μας. Είναι κομμάτι του εαυτού μας και μέσα από αυτές τον γνωρίζουμε καλύτερα. Το θέμα είναι ότι όταν μας πιάσουν στα πράσα κι όταν αντιληφθούμε ότι έχουμε αποκαλυφθεί, έχουμε τη διάθεση να τις υπερασπιστούμε ή διαλέγουμε την εύκολη λύση;
Σκέψου καλά τι πρέπει να κάνεις όταν σε πιάσουν. Γιατί κάποια στιγμή μπορεί εσύ να είσαι αυτός που θα πιάσεις κάποιον να κάνει βλακεία κι η αντίδρασή του να μη σου αρέσει. Ό,τι δε μας αρέσει να μας κάνουν, δεν το κάνουμε, έτσι δε λένε;
Επιμέλεια Κειμένου Στέλλας Σεπέρα: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Στέλλα Σεπέρα
