Γκρινιάζουμε πολύ συχνά πως πλέον ο κόσμος δε φλερτάρει, δεν επιδίδεται σε αυτό το σπορ όπως παλιά. Είτε είναι γυναίκες είτε άντρες. Όταν όμως κάποιος τολμάει να κάνει αυτήν την κίνηση, τι γίνεται; Η απάντηση είναι φυσικά απλή κι απαντάει με ερώτηση, «Μου αρέσει ο τύπος ή η τύπισσα που μου κάνει καμάκι;» Αν ναι, όλοι φυσικά ξέρουμε τι να κάνουμε, δείχνουμε το πιο γλυκό μας χαμόγελο, το πιο σαγηνευτικό μας βλέμμα, παίρνουμε το ύφος ενός απ’ τους Θεούς το Ολύμπου και ξεκινάμε παιχνίδι. Όταν όμως ο άλλος ή η άλλη απέναντι δεν είναι του γούστου μας, τότε τι;
Το εβδομαδιαίο μας poll, είναι εδώ λοιπόν για να μας απαντήσει στο ερώτημά μας αυτό. Τι κάνετε φίλοι μου όταν σας την πέφτουν και δε γουστάρετε;
Οι μισοί και παραπάνω από εσάς που απαντήσατε –το 51% δηλαδή– λέει πως δε γουστάρει τα πολλά-πολλά. Κι ομολογώ πως μέσα σε αυτό, πιθανό να είμαι κι εγώ. Ε ναι λοιπόν, ας το παραδεχτούμε όλοι μαζί, όταν κάποιος δε μας αρέσει, δε γουστάρουμε να δώσουμε συνέχεια. Είτε αυτό που δε μας αρέσει είναι η εξωτερική εμφάνιση είτε ο χαρακτήρας του άλλου, ή ακόμη και το καμάκι, δεν μπορούμε να ενδώσουμε απλώς από ευγένεια. Για να είμαστε και ειλικρινείς όσον αφορά το καμάκι, παίζει πολύ σημαντικό ρόλο να είναι καλό. Αν το πέσιμο δεν είναι έξυπνο γιατί να συνεχίσεις ν’ ακούς;
Δυστυχώς για όλους αυτούς, ο κόσμος πλέον είναι αρκετά έξυπνος για να διακρίνει ένα καλό καμάκι που δείχνει ότι αξίζει από ένα καμάκι τύπου Βουτσά, «έχω και κότερο, πάμε μια βόλτα;» Οι εποχές αυτές περάσανε κι οι ατάκες δεν πρέπει να είναι κλισέ κι αναμενόμενες. Δύσκολοι καιροί που απαιτούν δύσκολες αποφάσεις, ή στην περίπτωσή μας, έξυπνες ατάκες. Ή κι αληθινές, ακόμη καλύτερα.
Ένα πραγματικό κομπλιμέντο ξεχωρίζει. Και φυσικά το να κεράσεις ένα πότο, ξεχάστε το, πέθανε. Με ένα ποτό δεν κερδίζεις τίποτα, απλά αδειάζεις το πορτοφόλι σου. Ενώ ο άλλος αλά γαλλικά την έχει κάνει πριν να πεις κύμινο.
Υπάρχει όμως φυσικά και το 23%, που είναι παιχνιδιάρικο κι έχει ορεξούλες. Εσείς λοιπόν απαντήσατε πως βέβαια και θα κάνετε λίγο παιχνίδι, αλλά όταν βαρεθείτε, τότε είστε κι εσείς από αυτούς που στρίβουν ως δια μαγείας. Ένα άμπρα κατάμπρα κι έχετε φύγει.
Δεν είναι άσχημη βέβαια και λίγη μαγεία. Αν θεωρήσουμε το φλερτ και το παιχνίδι μαγεία. Στην τελική αναζωογονείσαι, γελάς, περνάς όμορφα το χρόνο σου. Και φυσικά μας αρέσει να γνωρίζουμε και νέους ανθρώπους. Έχει την πλάκα του να γνωρίζεις τα ενδιαφέροντα κάποιοι άλλου, να δεις τη ζωή απ’ τη δική του πλευρά μέσα από τα λεγόμενά του.
Αλλά για να μην ξεφεύγουμε, αυτό που κερδίζει για να παίξεις και λίγο, είναι ίσως η βαρεμάρα που έχεις εκείνη τη στιγμή. Ή ακόμη κι η αγωνία ή απορία που μπορεί να έχεις για το τι θα σου πει ο άλλος για να σε ρίξει. Ποιον τρόπο θα βρει και βέβαια γιατί όχι, αν θα τα καταφέρει, ακόμη κι αν εκ πρώτης όψεως έχεις ήδη ξενερώσει. Άσε που σε ποιον δεν αρέσει να του δείχνουν το θαυμασμό τους;
Και κάπου εδώ έρχεται και το 16%, όχι μεγάλο ποσοστό, η αλήθεια είναι, αλλά φυσικά υπάρχετε κι εσείς και δε σας ξεχνάμε. Το 16% αυτό λοιπόν, δε λέει και δεν κάνει τίποτα, απλά δέχεται με ευχαρίστηση το θαυμασμό του απέναντι ή της απέναντι, για να μην ξεχνιόμαστε
Κι η αλήθεια είναι, ότι το φλερτ είναι όμορφο, είναι σέξι, είναι αναζωογονητικό όπως προείπαμε. Είτε το κάνετε είτε το δέχεστε. Ένα βλέμμα, ένα χαμόγελο, ακόμη κι ένα γελάκι, μπορεί να αλλάξει εύκολα τη διάθεσή μας. Σε όλους αρέσει να ξέρουμε πως περνάει ακόμη η μπογιά μας. Έχουμε-δεν έχουμε σχέση, μικροί και μεγάλοι, ένα κομπλιμέντο, ακόμη και μικρό κάνει ξεχωριστή δουλειά.
Και στην τελική, γιατί να τη χαλάσουμε στον άλλο που βρήκε το θάρρος να μας την πέσει; Γιατί να του χαλάσουμε τη διάθεση του ανθρώπου; Σίγουρα κάποια στιγμή θα καταλάβει ότι δεν ενδιαφερόμαστε και θα βρει νέο θήραμα. Στο μεταξύ εμείς θα έχουμε απολαύσει δυο ζευγάρια μάτια να μας θαυμάζουν κι η θεά Αφροδίτη θα αισθάνεται ένα τίποτα μπροστά μας.
Και μετά την Αφροδίτη καταλήγουμε στον Κουασιμόδο. Γιατί σίγουρα ανάλογος του Κουασιμόδου θα πρέπει να αισθάνεται κάποιος για να μη δέχεται ποτέ ούτε ένα βλέμμα θαυμασμού. Το 9% απάντησε ότι δεν του την πέφτουν ποτέ.
Γεγονός περίεργο, γιατί όλοι έχουμε τα χαρίσματά μας. Εξωτερικά ή εσωτερικά. Άλλοι πολλοί κι άλλοι λίγο. Τα έχουμε όμως και πάντα θα υπάρχει κάποιος να τα αναγνωρίσει και να μας τα υπενθυμίσει. Δε γίνεται να μη μας πέφτει κάνεις. Ίσως απλά να μην το παρατηρούμε εμείς, να μη δίνουμε την απαραίτητη προσοχή που χρειάζεται. Δεν έχουμε όλοι γατίσια μάτια να βλέπουν τα πάντα ακόμη και μέσα στο σκοτάδι.
Ακόμη όμως κι αν δεχτούμε πως δεν υπάρχει κανείς να μας την πέσει, ακόμη κι αν είμαστε τόσο απαισιόδοξοι, τότε μπορούμε να κάνουμε εμείς το πρώτο βήμα. Δε χάλασε κι ο κόσμος. Ακόμα κι αν βρούμε αυτόν που δε γουστάρει τα πολλά-πολλά, η αυτοπεποίθησή μας θα έχει ανέβει. Θα είμαστε έτοιμοι για ένα δεύτερο. Κάποια στιγμή, θα βρούμε κάποιον θα δεχτεί το θαυμασμό μας. Και πού ξέρεις, ίσως να μας γουστάρει!
Επιμέλεα Κειμένου Στέλλας Τσομόρα: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Στέλλα Τσομόρα
