Άγχος∙ και μόνο στο άκουσμα της λέξης αυτής νιώθουμε ένα πνίξιμο, κάτι σαν σφίξιμο, ενώ σκάει κι ένας ατελείωτος καταιγισμός σκέψεων. Συναισθήματα που δημιουργούνται και κατοικούν στο μυαλό μας, κάνοντάς μας τη ζωή πιο δύσκολη. Η συγκέντρωση φαντάζει ένα μακρινό όνειρο και το σώμα μας αντιδρά στο συναίσθημα αυτό με ένταση, στρες, φόβο κι οξυθυμία.
Ο καθένας από μας έχει τη δική του ασπίδα για να προστατευτεί και να μπορέσει να το αντιμετωπίσει όσο καλύτερα πιστεύει, με τα δικά του μέσα. Την εβδομάδα που μας πέρασε, ζητήσαμε την ψήφο σας στο poll μας σχετικά με τους τρόπους που χρησιμοποιούμε για να αποβάλλουμε το άγχος μας! Πάμε να δούμε τα αποτελέσματα.
Στην τέταρτη θέση με ποσοστό 9,61% η απάντηση: «Τηλεφωνώ στη μαμά μου». Ο άνθρωπος που μας ξέρει καλύτερα απ’ τον κάθε ένα, έχει τον τρόπο να μας ηρεμεί και να μας κάνει να πιστεύουμε πως όλα θα πάνε καλά. Γνωρίζει κάθε μας αντίδραση και μέσα απ’ τη στοργή της, τίποτα δε μοιάζει τόσο τρομακτικό. Κι ας μην είμαστε πια παιδάκια, μάνα θα είναι πάντα μόνο μία και στον κόσμο αυτό άλλη καμιά. Πολλές φορές μέσα απ’ τα τρεχάματα της πιεστικής μας ρουτίνας δεν έχουμε την πολυτέλεια να βλέπουμε τους γονείς μας καθημερινά, αφού δυστυχώς μπορεί να μένουμε σε μια μεγαλούπολη μακριά απ’ το πατρικό μας. Ένα τηλεφώνημα είναι αρκετό για εκείνη τη δύσκολη ώρα.
Στην τρίτη θέση με ποσοστό 24,23% επιλέξατε την απάντηση: «Συναντάω φίλους». Οι φίλοι δεν είναι τυχαίο που προσδιορίζονται ως η συνειδητή επιλογή οικογένειάς μας. Μετά τους συγγενείς (κάποιες φορές ίσως και πριν) είναι τα πρόσωπα που στρεφόμαστε για οτιδήποτε μας βασανίζει. Μαζί τους περάσαμε το άγχος των χωρισμών μας, την κάθε μας απογοήτευση αλλά και την κάθε μας επιτυχία. Ξέρουν εκείνα τα μικρά-μικρά μυστικά που η οικογένειά μας ποτέ δεν έμαθε κι έχουν το δικό τους τρόπο να μας κάνουν να αποφορτιστούμε και να ξεχαστούμε.
Στη δεύτερη θέση με ποσοστό 30,57% βρίσκεται η απάντηση: «Με κακομαθαίνω (μουσική, γλυκά, ταινία)». Μια συνταγή πετυχημένη με μια επιβράβευση στον εαυτό μας για τις δυσκολίες που περνά. Όπλα μας; Τα γλυκά, γιατί τα αξίζουμε και δε μας νοιάζει για μια μέρα τι θα γίνει αν φάμε μέχρι σκασμού! Μια «απαγωγή» του εαυτού μας στο σπίτι δε θα μπορούσε να μη συνοδευτεί με ταινία κι αθόρυβο κινητό, αφού ανάμεσα στα κλειστά μας παντζούρια και τη ζεστή μυρωδιά του φρεσκοψημένου ποπ-κορν το άγχος δεν έχει καμιά θέση! Γιατί αν δε βάλεις και το ράδιο τέρμα μετά τραγουδώντας όσο πιο δυνατά μπορείς τα αγαπημένα σου κομμάτια, πώς αλλιώς θα εκτονωθείς; Κι οι γείτονες; Για μια μέρα ας κάνουν τα στραβά μάτια. Δεν μπορούμε να αγχωθούμε και για αυτούς!
Στην πρώτη μας θέση, συναντάμε με ποσοστό 35,58% την απάντηση: «Παίρνω τους δρόμους (με το αμάξι ή τα πόδια)». Ο χρόνος που αφιερώνουμε στον εαυτό μας ειδικότερα σε καταστάσεις άγχους και πίεσης, δεν πάει ποτέ χαμένος. Κι η πλειοψηφία το αναγνωρίζει. Η συνειδητή επιλογή να απομακρυνθούμε έστω και για λίγο απ’ την κατάσταση και το χώρο που μας προκάλεσε όλα τα αρνητικά συναισθήματα, μας βρίσκει πίσω απ’ το τιμόνι για τον αγαπημένο μας προορισμό με σκοπό να καθαρίσει το μυαλό μας. Να αναπνεύσουμε. Να αναλογιστούμε και να δούμε τα πράγματα με μια πιο ξεκάθαρη ματιά. Τα βήματά μας πολλές φορές μέσα στις σκέψεις μας μοιάζουν να μην μπορούν να σταματήσουν και να μας οδηγούν σε σημεία αγαπημένα κι ουδέτερα. Τι καλύτερο μπορεί να υπάρξει από μια βόλτα στη θάλασσα ή ένα παγκάκι με θέα κοιτάζοντας το ηλιοβασίλεμα, συντροφιά με την αγαπημένη μας μουσική στα ακουστικά; Αξίες ανεκτίμητες.
Το άγχος, δυστυχώς, μεγαλώνοντας θα μεγαλώνει κι αυτό στο πλάι μας. Ό,τι όμως κι αν μας απασχολεί, με τέτοια όπλα βρίσκουμε τρόπους να το καταπολεμάμε! Γιατί δεν μπορεί να μας κάνει ό,τι θέλει και δε θα σκάσουμε γι’ αυτό!
Συντάκτης: Χριστιάνα Παν
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
