Κι είμαστε σ’ αυτήν την εποχή του χρόνου που όλοι γύρω μας είναι άρρωστοι. Κι αν δεν έχουμε ήδη κολλήσει κι εμείς, καλομελετάτε κι έρχεται. Οι συνεχείς εναλλαγές του καιρού θες; Η ξαφνική εναλλαγή απ’ τη χαλαρότητα του καλοκαιριού στους καθημερινούς ρυθμούς μας; Όλοι γκούχου γκούχου κι αψού είμαστε. Σουπίτσα και τσαγάκι, λοιπόν, παιδιά και θα περάσει κι αυτό.
Στη δημοσκόπηση αυτής της εβδομάδας σας ρωτάμε σε τι φάση βρίσκεστε όταν αρρωσταίνετε. Θέλετε τη μαμά σας; Θέλετε να είστε το επίκεντρο της προσοχής; Γκρινιάζετε συνεχώς; Ή δε θέλετε κανέναν, το περνάτε μόνοι σας; Και έτσι εν τέλει βγήκε το αποτέλεσμα το οποίο δείχνει πόσο τελικά είμαστε όλοι παιδιά της μαμάς μας.
Ξεκάθαρα τη νίκη την πήρε η μαμά, η μάνα, η μανούλα μας. Το ποσοστό της τάξεως 37,93% δηλώνει ότι δεν μπορεί χωρίς τη μαμά του όταν αρρωσταίνει. Πού αλλού θα βρει κανείς, άλλωστε, τη ζεστασιά, τη θαλπωρή και τη φροντίδα της μαμάς του; Ειδικά όταν είσαι αδύναμος κι εξαντλημένος, είναι αυτή που θα σε κάνει πριγκιπόπουλο, να τα έχεις όλα στα πόδια σου μέχρι να γίνεις περδίκι. Θα σου μαγειρέψει, θα σου κάνει τα μαγικά της και θα γίνεις πιο γρήγορα καλά. Κι αν δεν την έχεις κοντά σου, θα είναι λοιπόν αυτή που θα λαχταρήσεις πρώτη, όταν βουλιάξουν τα καράβια σου κι εσύ μαζί τους στο κρεβάτι.
Ακολουθούν με ποσοστό 25,48% αυτοί που δηλώνουν ότι το πρώτο πράγμα που κάνουν όταν αρρωσταίνουν είναι να γκρινιάζουν διαρκώς. Που όλα τους φταίνε. Κι όταν είναι άρρωστοι έχουν ένα παραπάνω λόγο γι’ αυτό του δίνουν και καταλαβαίνει. Τι «φέρε μου τον φιδέ στο χέρι», τι «πόσο χάλια έκανες τον τραχανά», τι «μόνο νερό βραστό μου έφερες κι όχι χαμομήλι», ή κι όλα αυτά μαζί, συνέχεια βρίσκουν λόγους να είχαμε να λέγαμε. Ολόκληρο ρεπερτόριο, μη σας τύχει.
Στη συνέχεια, σε απόσταση αναπνοής απ’ τους δεύτερους, με ποσοστό 24,91% είναι οι ήσυχοι της παρέας. Αυτοί που δε θέλουν κανέναν και τίποτα να τους ενοχλήσει μέχρι να ιαθούν πλήρως. Είναι αυτοί που είτε το κάνουν από πρόληψη για να μην κολλήσουν κανέναν άλλο καημένο συνάνθρωπό τους, είτε αυτοί που τους παίρνει τελείως από κάτω και νομίζουν ότι δεν τους καταλαβαίνει κανείς και μαζί με την αρρώστια, τους πιάνει και μια μικρή καταθλιψάρα.
Τελευταίοι και καταϊδρωμένοι (από τον πυρετό) είναι αυτοί που δηλώνουν ότι θέλουν να είναι το επίκεντρο της προσοχής. Αχ, οι αγαπημένοι μου αυτοί άνθρωποι, που κάνουν το κρύωμα ή όποιου είδους ίωση από τόσο, τόοοοσο ώστε να αντλήσουν με αυτόν τον τρόπο προσοχή και στοργή. Αυτοί συνήθως είναι οι ίδιοι που θέλουν να το κάνουν και στην καθημερινή τους ζωή, σε πολλές περιπτώσεις, γιατί τους αρέσει να απολαμβάνουν τα φώτα που είναι πάνω τους. Και την περίπτωση της αρρώστιας, τη χρησιμοποιούν στο έπακρο.
Στο σύνολό μας, λοιπόν, βγάζουμε το συμπέρασμα ότι οι περισσότεροι από εμάς τελικά απολαμβάνουμε την αγάπη και την προσοχή απ’ τους άλλους, είτε με γκρίνια, είτε απ’ τη ζεστασιά της μαμάς ή του περιβάλλοντός μας γενικά, όσο είμαστε άρρωστοι. Κι η μανούλα όπως βλέπουμε είναι πρώτη. Κι όσο και αν εκνευριζόμαστε που άλλαξε ο καιρός κι αρχίζει να μας φωνάζει πάλι να μην ξεχνάμε τη ζακέτα μας, κατά βάθος ξέρουμε ότι είναι η πρώτη που θα νοιαστεί για εμάς και θα κάνει τα αδύνατα δυνατά να είμαστε δυνατοί κι υγιείς.
Πάντως, να παίρνετε τις ζακέτες σας, δίκιο έχει η μαμά, κρύο κάνει. Μην είμαστε και κάθε βδομάδα με αντιβίωση.
Συντάκτης: Σοφία Μπουμπάρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
