Η αγάπη δε φεύγει, είναι μέσα μας, λέτε. Δε φεύγει ποτέ και για κανένα λόγο. Αναρωτιέμαι αν είστε δέκτες ή αποδέκτες της αγάπης. Ίσως πάλι να ανήκετε στους vintage, σε αυτούς που ήταν παρόντες και στην αποστολή και στη λήψη της αγάπης. Σε αυτήν την περίπτωση, με χαροποιεί ιδιαίτερα το γεγονός ότι κάποιοι παραμένουν πιστοί στην αποστολή συναισθημάτων με υπέρυθρες. Για να ολοκληρωθεί η διαδικασία τα συναισθήματα πρέπει να αποσταλούν από κοινού ταυτόχρονα, η απόσταση εκμηδενίζεται και με αυτό τον τρόπο η ευτυχία αποθηκεύεται ευθύς αμέσως και στους δυο! Μαγικό;
Ως επί το πλείστον, όμως, ανήκουμε στη γενιά των μπλε παιδιών, με τα μπλε δόντια, κοινώς bluetoothοπαίδια. Τι εννοώ. Γονείς μας η επιθυμία και η απόσταση. Επιθυμούμε να αγαπάμε, να αγαπιόμαστε όπως αγαπάμε και όταν αυτό δε συμβαίνει ξε-αγαπάμε και κρατάμε σε απόσταση την αγάπη. Βέβαια, δυο όψεις έχουν όλα τα νομίσματα, έτσι και εμείς είμαστε χωρισμένοι σε δυο κατηγορίες. Στους αισιόδοξους μπλε και στους απαισιόδοξους μπλε.
Εσάς τους αισιόδοξους μπλε ή αλλιώς το 66%, σας θαυμάζω, για εσάς λέω, τους «ποτέ και για κανένα λόγο». Είστε εσείς που τίποτα δε σας πτοεί. Τίποτα, κανείς, ποτέ. Όλα έρχονται σε δεύτερη μοίρα σαν νιώσετε την αγάπη να κυλάει στις φλέβες σας. Τι δεύτερη δηλαδή; Οι Μοίρες είναι με το μέρος σας! Υψώνετε ατρόμητοι το ανάστημά σας κι ας σας έχουν τσαλαπατήσει τον εγωισμό πάμπολλες φορές. Κι ας σας έχουν χωρίσει και σας έχουν πετάξει σαν στημένες λεμονόκουπες. Κι ας μη σας αγάπησαν ποτέ.
Δεν εφαρμόζετε το «οφθαλμός αντί οφθαλμού». Όσο πόνο, όση αδιαφορία κι αν λάβετε, τόση αγάπη έχετε να προσφέρετε. Δε φοβάστε την απόρριψη. Για κάτι τυπάκια σαν εσάς το «για πάντα» δε μοιάζει αδιανόητο γιατί το αδύνατο το κάνετε να μοιάζει δυνατό. Άπαξ και αγαπήσετε δηλαδή αγαπάτε εις τους αιώνας των αιώνων. Είστε εσείς που όταν βάζετε hashtag «αγάπη μόνο», την ίδια στιγμή ένα «ξε-αγαπώ» λούζεται με βενζίνη κι εσείς ανάβετε το σπίρτο. Αγάπη μόνο λοιπόν και όλα τα άλλα για προσάναμμα.
Όσο αφορά τους απογοητευμένους, πληγωμένους, θυμωμένους, το 34% δηλαδή, το ρήμα ξε-αγαπώ υπάρχει και παραϋπάρχει στο λεξικό τους, με τσακισμένη τη σελίδα και υπογεγραμμένο με κόκκινο στιλό, μη σας πω και με φωτογραφία πρώην δίπλα. Πρώην γκόμενο, πρώην φίλο μικρή σημασία έχει πια. Τους πλήγωσες; Δε γνωρίζουν ούτε το όνομά σου κι αποφεύγουν οποιονδήποτε κυκλοφορεί ακόμα ελεύθερος με αυτό. Τους «πούλησες»; Κάνουν αίτηση για να αποσυρθεί το άρωμα σου πανελλαδικά και αν είσαι τυχερός τα προσωπικά σου αντικείμενα θα σου επιστραφούν, εκτός αν επιλέξουν να τα κάψουν στη μέση του συντάγματος προς παραδειγματισμό και συμμόρφωση.
Είναι αυτοί που μιλάνε μονάχα για σεβασμό γιατί πιστεύουν πως η αγάπη κάπου χάνεται. Είναι ίσως οι φανερά φοβισμένοι. Αυτοί που έχουν ξεχάσει πως η αγάπη είναι σαν μια κούνια. Λίγο αν γείρουν μπροστά, λίγο φόρα αν πάρουν, θα αρχίσουν να το διασκεδάζουν ξανά. Το βασικό τους λάθος είναι πως περίμεναν να τους σπρώξουν άλλοι κι είτε τους έσπρωξαν, άγγιξαν τα ουράνια και πέφτοντας έφαγαν τα μούτρα τους, είτε δεν τους έσπρωξαν αρκετά.
Κοπιάστε λίγο τώρα όλοι μαζί, θέλω το 100%. Υπάρχει και η χαριτωμένη πλευρά της υπόθεσης. Όλοι μας, στη διάρκεια της ερωτικής μας ζωής, κάποια στιγμή, όταν μας χάλασε το χατίρι το έτερον ήμισυ, έχουμε πάρει ύφος πεινασμένου κουταβιού κι είπαμε με φωνή τρίχρονου παιδιού «δε σ’ αγαπάω άλλο». Όταν δε λαμβάνουμε αυτό που επιθυμούμε, με κάποιο τρόπο ξε-αγαπάμε και ξε-αγαπιόμαστε αντίστοιχα. Γιατί εν ολίγοις, τι είναι η αγάπη; Ένα κακομαθημένο τρίχρονο παιδί είναι. Σε περίπτωση που δε γίνει το δικό του, γυρνάει τον κόσμο ανάποδα για να το πάρει αποδεικνύοντας μας πόσο ικανό είναι, εν τέλει.
Αγαπημένο μου 100%, όπως παρατήρησες δεν τοποθετήθηκα καθότι διχάζομαι. Κωλύομαι να βροντοφωνάξω «θα σε αγαπάω ό,τι και αν γίνει» μα ντρέπομαι και να αρνηθώ την αγάπη που ένιωσα, ιεροσυλία. Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι πολύπλοκες κι οι άνθρωποι είμαστε πολυδιάστατοι. Να κάνει ένας εγκέφαλος επαναφορά εργοστασιακών ρυθμίσεων, ή μήπως θα ήταν προτιμότερο ένα back up; Ιδού το ερώτημα.
Η απάντηση βρίσκεται στη χωρητικότητα της εσωτερικής σου μνήμης. Εσύ πόσα gigabytes αναμνήσεων έχεις; Ή μήπως φοβήθηκες τη μνήμη και τη σκότωσες; Ανήκεις στο 66% του «ποτέ και για κανένα λόγο» ή στο 34% του «υπάρχει και παραϋπάρχει ξε-αγαπώ»;
Επιμέλεια Κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Τζένη Βελιάδου
