Ακόμη ένα I love Polls απεφάνθη και η ψαλίδα ήταν μεγαλύτερη απ’ αυτήν του δημοψηφίσματος του Ιουλίου. Σας ρωτήσαμε λοιπόν, αν σας τρομάζει περισσότερο η σταθερότητα ή η αστάθεια.
Η αναμενόμενη αριθμητική υπεροχή ανήκει σε όσους τρομάζουν από την αστάθεια. Το 71% απαιτεί να έχει επίγνωση για τη ζωή και το μέλλον του. Από μικροί μάθαμε ότι το γουρουνάκι που έφτιαξε το πέτρινο σπίτι μπορεί να κουράστηκε και να μόχθησε, αλλά όταν ο λύκος ήρθε να φάει αυτό και τα άλλα δυο αδελφάκια του, δεν μπόρεσε να παραβιάσει την σταθερή και ασφαλή φωλιά του. Πολλοί εξ’ αυτών έχουν υπάρξει ασταθείς στο παρελθόν, ή μπορεί και να υπάρξουν στο μέλλον. Είναι σταθεροί όχι μόνο στα ερωτικά τους, αλλά και γενικότερα στη ζωή τους, παίρνουν τις περισσότερες αποφάσεις αφού πρώτα έχουν σκεφτεί διεξοδικά και φοβούνται όχι μόνο στην αστάθεια, αλλά και την πικρή γεύση ενός λάθους. Θέλουν τακτική διαδρομή ακριβείας τη ζωή τους, βρίσκουν ένα συγκεκριμένο χώρο και σταδιοδρομούν, είναι οπαδοί της μακροχρόνιας σχέσης στην πλειονότητά τους, στις οποίες και αφιερώνονται επενδύοντας χρόνο. Απεχθάνονται τους «απέναντι» τους οποίους θεωρούν τυχοδιώκτες και τζογαδόρους, αναγνωρίζοντας τους σιωπηλά μια γοητεία, την οποία όμως δε θεωρούν στάση ζωής.
Στην αντίπερα όχθη, μόλις το 29% των ερωτηθέντων τρομάζει με τη σταθερότητα. Αισθητά λιγότεροι, και ίσως αν το poll ήταν ονομαστικό, να ήταν και ελάχιστοι. Φέρουν τη στάμπα του ανισόρροπου που δεν μπορεί να βρεθεί σε κάποια ηρεμία και αποζητά συνεχείς εναλλαγές. Για άλλους θεωρούνται ανασφαλείς που βρίσκονται σε αδιάκοπη διαδικασία αυτοεπιβεβαίωσης, ενώ για άλλους είναι οι φταίχτες που όλοι οι υπόλοιποι έχουν ανασφάλειες που τους δημιουργούν με την απρόβλεπτη συμπεριφορά τους. Κάποιοι μέσα τους τρομάζουν με τη σταθερότητα γιατί την αντιλαμβάνονται ως στασιμότητα και βάλτο, και άλλοι περιμένουν να βρουν εκείνες τις περιστάσεις και τους ανθρώπους που θα τους κάνουν να αλλάξουν στρατόπεδο. Κάποιοι άλλοι πάλι, είναι αμετανόητοι και δεν αλλάζουν για κανέναν. Μέσα από την αστάθεια νιώθουν δημιουργικοί, εκμεταλλεύονται την τόλμη τους για να ζήσουν νέες εμπειρίες και δε φοβούνται την αποτυχία – αντίθετα μπορεί και να διασκεδάσουν την όποια ήττα, πριν συνεχίσουν την αέναη αναζήτησή τους μέσα από την ανανέωση. Και αυτοί με τη σειρά τους απεχθάνονται τους «απέναντι» τους οποίους θεωρούν βολεψάκηδες και βαριοκώληδες, αλλά έρχονται στιγμές που τους ζηλεύουν για την αρμονική ροή που έχει η ζωή τους.
Υπάρχει η άποψη ότι οι δυο κατηγορίες είναι σαν δυο μπάλες που βρίσκονται μονίμως σε σύγκρουση, χωρίς το παραμικρό σημείο τομής. Άποψη μάλλον εσφαλμένη, αφού στην κοινωνική ή επαγγελματική συναναστροφή συνυπάρχουν χωρίς κανένα πρόβλημα. Ανεξαρτήτως των διαφορών τους που είναι τεράστιες, η πραγματικότητα είναι ότι αλληλοσυμπληρώνουν τις φάσεις και τις περιόδους της ζωής μας, και παίζουν καθοριστικό ρόλο στις αποφάσεις μας. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η μια κατηγορία ανακαλύπτει, η άλλη εξελίσσει.
Το κακό συναπάντημα έρχεται μόνο όταν κάποιος από την μια κατηγορία μπλέξει ερωτικά με άνθρωπο της άλλης, εκτός αν έχει σκοπό ένας εκ των δυο να αλλάξει στρατόπεδο. Στο σημείο αυτό είναι και ο πυρήνας του κακού, καθώς εν μέσω ενθουσιασμού ίσως κάποιος πει ψέματα στον άλλο ότι θα αλλάξει τις πεποιθήσεις του στο συγκεκριμένο τομέα μέχρι να τον φέρει κοντά, και μετά να κάνει κωλοτούμπα. Είναι μια μίξη καταδικασμένη να αποτύχει, και όσο αυτοί που φοβούνται την σταθερότητα μπλέκουν με αυτούς που τρομάζουν με την αστάθεια, τόσο θα ανεβαίνει ο εργασιακός φόρτος της μαντάμ Σουσού.
Σίγουρα και οι δυο κατηγορίες έχουν πολλά θετικά. Και ναι, μένουμε στα θετικά τους, διότι τα αρνητικά τους στοιχεία είναι εμφανή μόνο αν εμπλακούν μεταξύ τους. Δεν αποτελούν πειραματόζωα της υπόλοιπης ανθρωπότητας που τα παρατηρεί και κρίνει, κάθε ένας από εμάς θέλει-δε θέλει ανήκει σε μια από αυτές τις κατηγορίες. Μπορεί να βρεθεί στην άλλη, αλλά δεν μπορεί ποτέ να ανήκει και στις δυο ταυτόχρονα. Εξαιρείται φυσικά το υποκριτικό παραλήρημα του μοίχου συζύγου που θέλει σταθερότητα στο γάμο αλλά αστάθεια στις περιστασιακές αρπαχτές, το οποίο έρχεται δεύτερο σε ιεραρχία ηλιθιότητας μετά το «Δεν είναι αυτό που νομίζεις».
Συντάκτης: Αλέξης Φαραντούρης
