«Προσπάθησα πολύ να μείνω μακριά της, σου λέω αλήθεια. Δύο εβδομάδες άντεξα όλες κι όλες, κι αυτές κουτσές. Τη μία την έστηνα κάτω από το σπίτι της, την άλλη μύριζα το μπουκάλι με το άρωμα που άφησε στο μπάνιο, δεν ήθελα και πολύ, της τηλεφώνησα. Να δω τι κάνει, πώς τα περνάει, να της ζητήσω να συναντηθούμε έστω για λίγο, να πάρω τη δόση μου και μετά ας φύγει πάλι. Να δούμε πόσο θα αντέξουμε χώρια και αυτή τη φορά.»
Ο Κώστας και η Νόρα είναι μαζί 3 χρόνια. Ζευγάρι που αγαπιέται παρανοϊκά έντονα, τόσο που τα διαλείμματα στη σχέση τους καθίστανται αναγκαία για τη διατήρηση τόσο της δικής τους ψυχικής ισορροπίας, όσο και των γύρω τους. Υπέροχα ιδιαίτεροι και οι δύο, τον Κώστα τον ζηλεύεις γιατί κάνει πάντα αυτό που λέει η καρδούλα του, ενώ τη Νόρα τη θαυμάζεις για την ικανότητά της να ισορροπεί μεταξύ λογικής και ευαισθησίας, ορίζοντας το μαζί και το χώρια τους με μια γλυκιά αναποφασιστικότητα που εξακολουθεί να τους κρατά μαζί παρά τα αμέτρητα σκαμπανεβάσματα.
Η κάθε άλλο παρά πρωτότυπη εξομολόγηση του Κώστα στον Κυριακάτικο καφέ συνέπεσε με τα αποτελέσματα του εβδομαδιαίου I love poll, με θέμα «Νιώθω να σε θέλω ή να σε έχω ανάγκη;», στο οποίο το 60% των ερωτηθέντων αποκρίθηκαν πως νιώθουν να θέλουν το σύντροφό τους περισσότερο απ’όσο τον έχουν ανάγκη, σε αντίθεση με το υπόλοιπο 40% που η ανάγκη τους για τον άλλο επισκιάζει όλα τα θέλω της λογικής. Χωρίς αμφιβολία, αν ο Κώστας και η Νόρα ψήφισαν στο συγκεκριμένο poll, σίγουρα δε διάλεξαν την ίδια πλευρά του νομίσματος.
Σύμφωνα λοιπόν με την εβδομαδιαία ψηφοφορία, το 60%, αυτοί δηλαδή που συνειδητά επιλέγουν να μένουν σε μια σχέση, όπως η Νόρα, είναι περισσότερο λογικοί και ανεξάρτητοι, απολαμβάνοντας κάθε μικρή χαρά της καθημερινότητας. Λατρεύουν να ξυπνούν και να κοιμούνται δίπλα σου, αλλά δεν παραβλέπουν την ανάγκη τους για προσωπική ελευθερία και οξυγόνο. Δε σε βλέπουν μέσα από το πρίσμα του τέλειου, αλλά αυτό δε σημαίνει πως δεν αγαπάνε τα ελαττώματά σου και τον τρόπο που ολοκληρώνεσαι μέσα από αυτά. Σε θέλουν, αλλά δε θα σε κυνηγήσουν αν κάνεις να φύγεις, γιατί την αγάπη δεν τη συνδυάζουν με παιχνίδια. Κάνουν συμβιβασμούς αλλά δεν πέφτουν με τα μούτρα, γιατί ξέρουν πως κάθε πράγμα έρχεται στον καιρό του, οπότε δεν έχουν λόγο να πιέσουν ούτε εσένα, ούτε τις καταστάσεις.
Από την άλλη πλευρά, τα παθιάρικα παιδιά όπως ο Κώστας και το υπόλοιπο 40% βλέπουν τον έρωτα σαν ναρκωτικό· αρέσκονται να αρρωσταίνουν για σένα, είναι ορμητικοί και πάνε εκεί που προστάζει η καρδιά τους ακόμη κι αν ξέρουν πως ο δρόμος που ανοίγεται μπροστά καταλήγει σε γκρεμό. Θυσιάζουν το εγώ τους στο βωμό της ανάγκης τους να αγαπηθούνε, αφήνονται να παρασυρθούν, σου αφιερώνουν χρόνο, ζωή και προσοχή. Τα νιώθουν όλα πολύ, ερωτεύονται, ζούνε και πληγώνονται στο 100%, και αν τους ρωτήσεις αν το μετάνιωσαν σου λένε πως θα το έκαναν ξανά από την αρχή. Και αν τα πράγματα δυσκολέψουν κι άλλο, το παλεύουν όσο κρατάνε τα πόδια τους, γιατί είπαμε, αυτά τα παιδιά δε χαμπαριάζουν και πολλά, είναι γενναία και βουτάνε στη ζωή χωρίς αναπνευστήρα.
Δεν αμφιβάλλω για την πλειοψηφία των λογικών έναντι των παθιάρηδων, καθώς δεν είναι κι εύκολο πράγμα να βρεις έναν άνθρωπο άξιο να τον έχεις ανάγκη, ιδίως αν το ένστικτό σου σε γέλασε κάνα δυο φορές στο παρελθόν. Ούτε ξέρω τι αξίζει περισσότερο κατά τον απολογισμό των σχέσεων, να τα έχεις κάνει όλα σωστά ή όλα λάθος; Ξέρω όμως πως τα άκρα ποτέ δε βοήθησαν στη διατήρηση των ισορροπιών, ούτε φυσικά διευκόλυναν την εξέλιξη των σχέσεων.
Δεν είναι όλα άσπρο-μαύρο, υπάρχει και το γκρι, και οι πενήντα αποχρώσεις του. Και μπορεί σήμερα να διαλέγεις το σύντροφό σου βάσει λογικών διεργασιών, αύριο όμως να κεραυνοβοληθείς και να αρχίσεις να πιστεύεις με θέρμη στο «μαζί σου και στην κόλαση», όπως το προαναφερθέν 40%. Έτσι κι αλλιώς, χρειάζεσαι το λάθος για να εκτιμήσεις το σωστό, χρειάζεσαι το κλάμα για να χαρείς το γέλιο, χρειάζεσαι το πάθος και τους λάθος χειρισμούς για να δώσεις αξία στην λογική σου. Όπως η Νόρα χρειαζόταν τον Κώστα, κι εκείνος αυτήν.
Συντάκτης: Φρόσω Μαγκαφοπούλου
