Σπίτι μου ή σπίτι σου;

Για άλλη μια φορά, το pillowfights.gr αναστατώνει και ξεσηκώνει τα πλήθη.

Στο σημερινό poll απαντάμε σε ένα ακόμη προαιώνιο ερώτημα:

Σπίτι μου ή σπίτι σου;

Μια ατάκα που μπορεί να έχει γίνει σούπα κι ορισμός του κλισέ, μια ατάκα που κρύβει αρκετό μπήξιμο ώστε να έχει πια ξεπεραστεί, μια ατάκα αριστούργημα, που ταυτόχρονα παραμένει διαχρονική και κλασική αξία στη Βίβλου του πεφτing, μια ατάκα που όλοι θέλουν κάποια στιγμή στη ζωή τους να πουν, αλλά ποτέ δεν το κάνουν. 

Όμως, το ερώτημα παραμένει ένα. Τελικά σε ποιο σπίτι προτιμάς να πας και γιατί;

Εμείς ρωτήσαμε, εσείς απαντήσατε και ιδού τα αποτελέσματα. Το 46% προτιμάει τη βολή του δικού του σπιτιού, ενώ η πλειοψηφία μένει μακριά της.

Κρίνω πως η διαφορά είναι πολύ μικρή, κι ότι το αποτέλεσμα το λες και φίφτι-φίφτι, αλλά πάμε να το αναλύσουμε διεξωδικά για να δούμε τι μπορεί να σκέφτηκε ο καθένας πριν δώσει την ψήφο του.

Γιατί σπίτι μου; 

Αρχικά το σπίτι μου είναι ο χώρος μου. Τον ξέρω καλά και νιώθω πιο βολικά κι άνετα. Το παίζω safe και πολύ καλά κάνω.

Όμως, το κυριότερο είναι ότι στο σπίτι μου δεν μπορώ να βρεθώ προ εκπλήξεως, τουτέστιν: ξέρω ποιος έχει κοιμηθεί στα σεντόνια μου, ξέρω πότε είναι η τελευταία φορά που κάποιος το καθάρισε, ξέρω ποιος χρησιμοποιεί την τουαλέτα μου και ξέρω σε τι κατάσταση βρίσκεται –βομβαρδισμένη ή όχι.

Είναι πίκρα να βρεθείς σε σπίτι που για να κάτσεις στον καναπέ, πρέπει πρώτα να τον περάσεις από κλίβανο.

Σπίτι μου, επίσης, μπορώ να κοιμηθώ στο κρεβατάκι μου, να πιω τον καφέ μου το πρωί σαν άνθρωπος και να μη τραβιέμαι χωρίς λόγο το ξημέρωμα με τα παπούτσια στο χέρι. Αντιθέτως, αναγκάζεις τον άλλο να κάνει όλα τα παραπάνω, ενώ εσύ χαλαρώνεις με τη φράπα σου στον καναπέ σου.

Σπίτι σου, ας πούμε, δεν έχω ιδέα τι γίνεται, και δεν έχω επίσης ιδέα τι θα αντικρίσουν τα αθώα μου μάτια όταν ανοίξεις την πόρτα σου –και γιατί να το ρισκάρω, βασικά;

Οπότε προτιμώ το σπιτάκι μου και να με συγχωράτε, αλλά αν είσαι και τύπος ανθρώπου περισσότερο σιχασιάρης και λιγότερο χίπης, θες να υπάρχουν και κάποια στανταρ υγειηνής, που ούτε αυτά πρέπει να ρισκάρεις.

Και το σπίτι σου, όμως, δεν είναι κακή ιδεά, αν το καλοσκεφτούμε.

Αν τα βρω σκούρα, απλά λέω πως κάτι έτυχε και σηκώνομαι και φεύγω τρέχοντας, χωρίς να χρειαστεί να σε φάω στη μάπα ένα ολόκληρο βράδυ επειδή αρνείσαι κατηγορηματικά να φύγεις από το κρεβάτι μου –κάτι που βολεύει πολύ κόσμο, από τη στιγμή που δεν είναι όλοι σκατόψυχοι και άκαρδοι ώστε να διαολοστείλουν τον άλλον και να απλωθούν όπως πρέπει.

Επίσης, το σπίτι σου μπορεί και να βολεύει περισσότερο από το δικό μου, γιατί το τελευταίο μπορεί να βρίσκεται σε μια χαοτική κατάσταση, με πιάτα στο νιπτήρα, ρούχα στο πεταμένα στο κρεβάτι, με κόσμο, με συγκάτοικο και τα λοιπά.

Τότε, θα τιμήσω το δικό σου σπίτι, για να μη βρεθείς εσύ προ εκπλήξεως –αλλά, ας μη γελιόμαστε, κυρίως γιατί δεν έχω καλύτερη επιλογή.

Όπως και να ‘χει, βέβαια, όλα εξαρτώνται από τις συνθήκες, από καταστάσεις που επικρατούν στο σπίτι, από την άνεση που μπορεί κάποιος να νιώσει σε ένα άλλο μέρος πέραν του δικού του και από το ποιο μέρος προσφέρει μεγαλύτερες εξόδους κινδύνου, ώστε να μπορέσεις να σηκωθείς και να τρέξεις για να σωθείς όταν τα πράγματα δεν πάνε όσο καλά ήλπιζες να πάνε.

Το πόρισμά μου είναι ένα, λοιπόν: ανάλογα με τη συνθήκη, διαλέγεις και το σπίτι.