Για αυτή την εβδομάδα το θέμα του poll μας ήταν η αδικία. Κάτι που μεταφράζεται σε οποιαδήποτε μορφή πράξης ή λόγου (γραπτού ή προφορικού) που έρχεται σε αντίθεση με αυτό που θεωρείται δίκαιο, σωστό και νομότυπο. Η αδικία μπορεί από μόνη της να επιβαρύνει ή να ευνοήσει κάποιον άνισα. Είναι ένα αίσθημα που όλοι το νιώσαμε σε προσωπικό επίπεδο, επαγγελματικό και γενικότερα μπορεί να χαρακτηρίσει πράξεις και συμπεριφορές γύρω μας. Για σήμερα δώσαμε φωνή στις αντιδράσεις που έχουμε απέναντι στην αδικία. Πάμε να δούμε τα αποτελέσματα!
Στην τέταρτη θέση με ποσοστό μόλις 11.61% δώσατε την απάντηση «γκρινιάζω στους δικούς μου ψάχνοντας παρηγοριά». Είναι μεγάλο το συναισθηματικό φορτίο της αδικίας και πολλές φορές οι πιο κοντινοί μας άνθρωποι μπορούν να δώσουν τη παρηγοριά που ζητάμε όταν μας πνίγουν οι συμπεριφορές άλλων. Η οικογένεια, οι φίλοι είναι συνήθως οι πυροσβέστες αυτών των στιγμών κι η καλή τους κουβέντα, συνοδευμένη με μια υπόσχεση πως «όλα θα πάνε καλά» είναι το φάρμακο που χρειαζόμαστε.
Στην τρίτη θέση, με μικρή διαφορά απ’ την προηγούμενη και με 12.7% απαντήσατε «κάνω υπομονή και το κρατώ μόνο για μένα». Αρκετοί από εμάς, κυρίως όταν η αδικία προέρχεται από άτομα σε θέσεις εξουσίας όπως αφεντικά, καθηγητές ή ακόμα και σύντροφοι, θα αναγκαστούν να κάνουν υπομονή. Άλλοι απλά δε θέλουν να δώσουν συνέχεια για να μην ακολουθήσει έκρηξη συναισθημάτων με όλα τα συνεπακόλουθά της. Είναι οι άνθρωποι που επιτρέπουν στον εαυτό τους να νιώσουν το συναίσθημα που τους κατακλύζει μόνοι τους. Δε θέλουν ο θυμός, η στεναχώρια ή ακόμα κι απογοήτευση τους να επηρεάσει κανέναν ή ακόμα να επηρεαστούν από άλλες γνώμες.
Πλησιάζοντας στην κορυφή και με ποσοστό 28.29%, τη δεύτερη θέση κατακτά το γνώριμο σε όλους μας «κρατώ αποστάσεις». Σε αυτή την κατηγορία είναι όσοι αρνούνται να επιτρέψουν στο άτομο που τους αδίκησε, να ξαναβρεί έδαφος για να το ξαναπράξει. Κανείς δε θέλει να βιώνει ξανά και ξανά αυτό το συναίσθημα ή να δίνει ευκαιρίες σε άτομα που πρόδωσαν και παραβίασαν τον κύκλο του σεβασμού και της εμπιστοσύνης τη δύναμη να το ξανακάνουν. Η συγχώρεση δεν είναι συνυφασμένη με την αδικία. Τα άτομα που επιλέγουν να απομακρύνονται και να κρατούν αποστάσεις από όσους τους αδίκησαν αναγνωρίζουν πως τα όριά τους έχουν ξεπεραστεί και δεν πρόκειται να το αφήσουν να επαναληφθεί.
Η πρώτη θέση με ποσοστό 47.37% ανήκει πανηγυρικά σε όσους δείχνουν ξεκάθαρα την ενόχλησή τους. Η έκφραση του θυμού ή του αισθήματος της αδικίας με έναν υγιή τρόπο που δεν περιλαμβάνει επιθετικότητα ή κακοποίηση είναι φυσιολογική αντίδραση. Το να εκφράσει κανείς τον θυμό και την αγανάκτησή του με επιχειρήματα που εξηγούν τη θέση και τη στάση του είναι η προτιμότερη αντίδραση. Καταπιέζοντας συναισθήματα αυτά αναπλάθονται κι ανακατευθύνονται μέσα μας. Αυτό μπορεί από μόνο του να οδηγήσει το άτομο να συσσωρεύσει θυμό κι έμμονες σκέψεις, που διαρκώς θα τον τρώνε και τα τον πνίγουν, ίσως οδηγήσουν με τη σειρά τους σε αναίτιο εκνευρισμό ή ξεσπάσματα εκεί που δεν πρέπει, σε οικεία πρόσωπα. Αν γίνει σωστή διαχείριση αυτών των συναισθημάτων, το άτομο θα μπορεί να προχωρήσει το ταξίδι του προς την ολοκλήρωση χωρίς να γυρνά πίσω σε συναισθήματα και καταστάσεις που κάποτε του προκάλεσαν καταπίεση.
Υπάρχει μια φράση που λέει πως «Κάποιοι στη ζωή μας θα έρθουν για να μας ευεργετήσουν και κάποιοι για να μας αδικήσουν». Μέσα στη διαφορετικότητα που υπάρχει γύρω μας η αδικία, θέλοντας και μη, κάποια στιγμή θα προκύψει. Ο κάθε άνθρωπος είναι ένας αποδέκτης συμπεριφορών κι ανάλογα με τα βιώματα και την ανατροφή αντιδρά διαφορετικά. Η πραγματική ολοκλήρωση έρχεται όταν υπάρχει κατανόηση πως η ζωή μπορεί να γίνει άδικη, αλλά αυτό να μη μας σταματήσει απ’ την επιδίωξη των ονείρων και των στόχων μας.
Συντάκτης: Χριστιάνα Παν
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
