Στo «I love polls» αυτή την εβδομάδα, θελήσαμε να μάθουμε αν είσαι πιο αυστηρός με τον εαυτό σου ή με τους άλλους.
Όταν έρχεται λοιπόν εκείνη η στιγμή, που αξιολογείς λάθη και καταστάσεις και πρέπει να τα «χώσεις» σε κάποιον, επιλέγεις να τα χώσεις στον εαυτό σου. Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει ότι κάνει το 76% των ερωτηθέντων αναγνωστών του λατρεμένου pillowfights.
Το υπόλοιπο 24% καταλήγει να τα βάλει με τους άλλους. Θα πιστεύει ίσως πως η αυστηρότητα και η κριτική, θα συντελέσει στο να μεταμορφωθεί ο άλλος –όσο αυτό είναι δυνατόν– ως προς το καλύτερο.
Ίσως υπάρχει κι ένα κρυφό ποσοστό που πιστεύει πως η ερώτηση αποτελεί παγίδα για όλους μας. Δηλώνουμε πως είμαστε οι πιο αυστηροί κριτές του εαυτού μας, αλλά σπάνια κερδίζουμε τη μάχη στο να μη κριτικάρουμε αυστηρά και τους άλλους.
Το να είσαι αυστηρός με τον εαυτό σου, έχει οφέλη αλλά έχει και ζημίες. Γιατί έχει ατέλειωτες απαιτήσεις. Απαιτείς από τον εαυτό σου συνεχώς να είναι καλύτερος, να προσπαθεί κι άλλο, να εξελίσσεται όσο μπορεί –μέχρι εδώ καλά– και να μην κάνει λάθη . Εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Ποιος δεν κάνει λάθη; Την μάχη με την σκόνη και την μάχη με τα λάθη στη ζωή δεν την κέρδισε ποτέ κανείς!
Δεν είναι κακό να κουμαντάρεις τον εαυτό σου, αλλά θυμήσου λίγο τις δασκάλες με το αυστηρό κι επικριτικό ύφος στα εφηβικά σου χρόνια. Κατάφεραν ποτέ να σου περάσουν κάτι με τη σκληρότητα; Ενώ αντιθέτως από τους δασκάλους, τους πιο χαλαρούς, που το μάθημα μαζί τους μετατρεπόταν σε απόλαυση, έχεις να θυμάσαι μέχρι και σήμερα πράγματα που βρήκανε εφαρμογή πάνω σου.
Να είσαι αυστηρός αλλά να ξέρεις και πότε πρέπει να επιτρέπεις στον εαυτό σου την απόλαυση του να χαλαρώνεις τα χαλινάρια. Η σκληρή κριτική που οδηγεί σε σκληρές αποφάσεις, σε κάνει να βλέπεις και ν’ ασχολείσαι συνεχώς μόνο με τα ελαττώματά σου κι ίσως πάψεις ν’ ασχολείσαι με τα προτερήματά του εαυτού σου κι αυτό είναι κάτι που δεν θέλουμε. Δε θέλουμε να «χαθείς» στην προσπάθεια, για να γίνεις αποδεκτός.
Στον εαυτό σου να μιλάς με αγάπη. Υπάρχει αγάπη που περικλείει μέσα της κι αυστηρότητα.
Μη πας ν’ αποφύγεις την κριτική των άλλων, καταλήγοντας στην κριτική του εαυτού σου.
Όλοι εσείς που ανήκετε στο 76% που επιλέγετε να είστε αυστηροί με τον εαυτό σας, πρέπει να είστε πολύ γενναίοι αφού ο Βίκτωρ Ουγκώ είχε δηλώσει πως «Κι ο πιο γενναίος διστάζει να γίνει ο κριτής του εαυτού του».
Με την κριτική των άλλων όμως τα πράγματα είναι σαφώς πιο εύκολα. Από αυστηρότητα άλλο τίποτα! Βλέπουμε κάθε λάθος απόφαση, κάθε λάθος κίνηση, κάθε λάθος συμπεριφορά. Διακρίνουμε κάθε μικρή πληγή που χαλά την όμορφή τους εικόνα αγνοώντας τη δική μας που αιμορραγεί συνεχώς.
Το κακό με το να είσαι αυστηρός με τους άλλους, βρίσκεται στην πρόθεση. Σπάνια η πρόθεση που έχουμε απέναντί τους είναι καλή. Για πολύ λίγους ανθρώπους η κριτική μας, γίνεται από ενδιαφέρον. Αν ενδιαφερόμασταν για εκείνους πραγματικά, δεν θα ήταν αυτός ο τρόπος που θα επιλέγαμε να τους «διορθώσουμε». Κοίτα να δεις! Κι εδώ ίδια η λύση. Αγάπη μόνο!
Ευτυχώς μόλις το 24% επιλέγει να είναι αυστηρό με τους άλλους.
Δε σας κρύβω ότι έχω έναν προβληματισμό με τα ποσοστά. Αφού είναι τόσο μικρό το ποσοστό που ασχολείται με τους άλλους, γιατί σε κάθε μου λάθος, πέφτουν όλοι από την παρέα —μη σου πω κι από την δίπλα— να με «φάνε»;
Όσοι το κάνετε πάντως, να έχετε στο νου σας ότι η αυστηρότητα στους άλλους, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα φέρει κάποια μέρα και την αυστηρότητα των άλλων ως προς εσάς.
Ίσως ανήκετε σ’ εκείνους που θεωρούν την σκληρή αντιμετώπιση και την κριτική, απαραίτητα εφόδια για να εξελιχθεί κάποιος.
Εγώ πάλι πιστεύω πως η αυστηρότητα και η κριτική, ίσως δε χρειαζόταν στις ζωές μας καν!
Ο υγιής άνθρωπος δεν βασανίζει ούτε τους άλλους, ούτε τον εαυτό του.
Συντάκτης: Μαριάμ Πολυγένη
