Στον χωρισμό οι κοινοί φίλοι κρατούν τις ισορροπίες

Καθημερινά, σχεδόν, βλέπουμε παρέες να μαζεύονται σε καφετέριες μπαράκια κλπ, και στις περισσότερες τουλάχιστον υπάρχει κι από ένα ζευγαράκι, αν όχι περισσότερα. Θα το ‘χετε προσέξει -κάποιοι από εσάς έστω. Πόσες φορές έχουμε αναρωτηθεί αν η σχέση αυτή προέκυψε μέσα απ’ την ήδη υπάρχουσα παρέα ή αν η παρέα προέκυψε απ’ το ζευγαράκι αυτό; Πολλές φορές, υποθέτω, και μάλιστα τυχαίνει κι εμείς οι ίδιοι να βρισκόμαστε σε κάποια απ’ τις παραπάνω θέσεις, είτε παριστάνοντας τα ερωτευμένα πιτσουνάκια είτε απλά αποτελούμενοι μέλη μιας παρέας σαν αυτή.

Αυτή, λοιπόν, η κατηγορία των κοινών φίλων είναι το θεματάκι που μας απασχόλησε στο τελευταίο μας poll. Και, πιο συγκεκριμένα, η ερώτηση που θέσαμε σε εσάς: Τι κάνουν οι κοινοί φίλοι όταν το ζευγαράκι χωρίσει; Πώς αντιδράνε στον χωρισμό; Διαλέγουν στρατόπεδο, κρατούν τις ισορροπίες ή χάνονται εντελώς;

Νικητήρια, λοιπόν, αντίδραση, με ποσοστό 62,62%, ήταν αυτών των κοινών φίλων που προτιμούν να κρατάνε τις ισορροπίες μεταξύ των χωρισμένων. Είστε ίσως τα άτομα που αντιπαθείτε το δράμα προσπαθώντας πάντοτε, ή όσο περνάει απ’ το χέρι σας, να βρίσκετε μια μέση λύση, όπου όλοι θα ‘ναι ικανοποιημένοι κι ευχαριστημένοι. Ή, απ’ την άλλη, αν έχετε περάσει απ’ τη φάση αυτή, ίσως να δεθήκατε τόσο πολύ και με τα δύο αυτά πρόσωπα που θα ήταν έως κι ανέφικτο να αποχωριστείτε ακόμα και τον ένα από αυτούς. Γιατί να το κάνετε, εξάλλου, αν δεν τίθεται θέμα παρεξήγησης ή κάποιας διάκρισης μεταξύ σας και μεταξύ τους κι έχετε το ελεύθερο να συναναστρέφεστε τον καθένα ξεχωριστά; Άλλωστε, δεν είναι κακό να βλέπεις τα φιλαράκια σου να συναναστρέφονται κάποιον ή κάποια που κι εσύ εκτίμησες κι αγάπησες, κι ας επέλεξες, ή από κοινού επιλέξατε, τελικά, να κόψετε ενδεχομένως κάθε επαφή.

Τώρα, στη δεύτερη θέση, με φανερή διαφορά απ’ τους νικητές, έρχεστε εσείς που μετά τον χωρισμό, ως φίλοι και των δύο, διαλέγετε τελικά στρατόπεδο, παίρνετε δηλαδή το μέρος του ενός εκ των χωρισμένων κι αγγίζετε το ποσοστό του 20,24%. Γιατί να διαλέξετε στρατόπεδο; Μα είτε γιατί με κάποιον απ’ τους δύο δεθήκατε περισσότερο, είτε γιατί ακούσατε τη μία εκδοχή ή κι όλη την ιστορία, πόσο μάλλον να τη ζήσατε κιόλας, κι αυτόματα αποφασίσατε πως θα σταθείτε δίπλα στον ένα εξ αυτών, ό,τι και να γίνει, είτε γιατί με κάποιον απ’ τους δύο υπήρχε ήδη μια πολύ καλά δεμένη φιλική σχέση και δε θα μπορούσατε να τη θυσιάσετε, ακόμα κι αν γνωρίζετε πως το φιλαράκι σας υπήρξε άδικο –αν όχι κάτι χειρότερο– όσον αφορά τον χωρισμό ή τη σχέση τους όσο ακόμα υπήρχε. Εδώ το θέμα γίνεται λίγο πιο προσωπικό ίσως.

Στην τρίτη και τελευταία θέση, με μικρή διαφορά αυτή τη φορά απ’ τους προηγούμενους και με ποσοστό 17,14%, είστε εσείς που έχετε την τάση σε μια τέτοια περίπτωση να χάνεστε. Ίσως η όλη κατάσταση να φαίνεται άβολη κι η παρέα που κάνατε μέχρι τώρα να μην είναι ποτέ ξανά η ίδια. Έτσι απ’ το να μπαίνετε στη διαδικασία είτε να προσπαθείτε να συνδυάσετε συναντήσεις κι εξόδους, να κρατήσετε τα πράγματα σε μια ισορροπία, τέλος πάντων, είτε να παίρνετε το μέρος του ενός νιώθοντας πως αδικείται ο άλλος, προτιμάτε να τους αποφύγετε, γιατί τα πράγματα, έτσι κι αλλιώς, δε θα ‘ναι ποτέ όπως πριν. Είναι και λίγο η συνήθεια, όπως και να το κάνουμε. Γιατί, λοιπόν, να περάσετε αυτή τη φάση της επαναπροσαρμογής;

Η αλήθεια είναι πως όποια θέση κι αν επιλέξει να πάρει κανείς σε μια τέτοια περίπτωση, δεν υπερτερεί μιας άλλης. Δεν είναι πάντα εύκολες οι επιλογές που έχουμε μπροστά μας και προφανώς οι συνθήκες δεν είναι ίδιες για όλους. Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που επηρεάζουν τη στάση την οποία θα κρατήσουμε εν τέλει και κανείς δε θα πει πως είναι λανθασμένη ή όχι. Η κάθε ψήφος στη συγκεκριμένη περίπτωση δείχνει απλώς στατιστικά και δεν υπάρχει κάπου λάθος ή σωστό, παρά μόνο η γνώμη σας, και χαιρόμαστε που τη μοιράζεστε μαζί μας.