Ο άνθρωπος είναι ένα πλάσμα πλημμυρισμένο από συναισθήματα. Ο καθένας μας νιώθει και σκέφτεται πολλά. Αυτό είναι μάλλον το πρόβλημα. Ότι σκεφτόμαστε κιόλας. Σ’ ένα παράλληλο σύμπαν ο άνθρωπος θα μπορούσε να δρα με μόνο γνώμονα το συναίσθημα. Τι νιώθει και πότε το νιώθει. Στο δικό μας σύμπαν όμως το σύστημα λειτουργεί κάπως διαφορετικά.
Στο δικό μας σύμπαν κάτι μας τραβάει πίσω, κάτι μας αποτρέπει. Κι είναι μάλλον το μυαλό κι η λογική. Μην τα λέμε συνέχεια. Παρ’ όλα αυτά ο άνθρωπος δεν παύει ποτέ να αισθάνεται. Γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο οφείλουμε να βρίσκουμε τρόπους να προστατεύουμε και να διαχειριζόμαστε αυτά τα συναισθήματα.
Εσύ τι κάνεις γι’ αυτό; Αυτό ήταν και το ερώτημά μας στο poll της περασμένης βδομάδας. Τι κάνουμε με τα συναισθήματα που αδιαμφισβήτητα έχουμε. Πώς τα χειριζόμαστε, βρε αδελφέ. Τα λέμε, τα κρατάμε μέσα μας, τα πολυσκεφτόμαστε; Για να δούμε.
Ήταν λίγοι εκείνοι που απάντησαν ότι τα κρατούν μόνο γι’ αυτούς. Μόλις το 9.36%. Και πολύ καλά κάνουν οι υπόλοιποι. Τα συναισθήματα, παιδιά, δεν είναι για να τα κρατάμε μέσα μας. Ίσως κάποιοι τελικά να μπορούν. Να αντέχουν να τα κρατάνε κλειδωμένα. Θέλει κι αυτό δύναμη μεγάλη.
Ένα ποσοστό της τάξης του 23.61% απάντησε ότι τα βροντοφωνάζει τα συναισθήματα. Αυτό κι αν θέλει δύναμη. Είναι αυτοί που πάνε κόντρα στον καιρό. Δεν τους νοιάζει, δεν τους ενδιαφέρει τι θα πει ο κόσμος. Δεν αγχώνονται ποιον θα δυσαρεστήσουν, με ποιον θα χαλάσουν τη σχέση τους. Νοιάζονται μόνο να είναι αυτοί καλά. Να αισθάνονται, να γεύονται, να ζουν κι ας πονέσουν. Όταν μοιράζεσαι όσα νιώθεις μάλλον τα ζεις πιο πολύ. Σε κατακλύζουν περισσότερο. Και τα κακά γιατρεύονται πιο γρήγορα. Μεγάλη υπόθεση.
Όμως δεν είναι για όλους εύκολο κάτι τέτοιο. Αναλύσαμε τα δύο άκρα. Υπάρχουν κι οι περιπτώσεις όμως που οι χειρισμοί βρίσκονται κάπου στη μέση. Κάποιες φορές είναι καλό να σκέφτεσαι και τι είναι υποθετικά σωστό και τι εσύ ο ίδιος επιθυμείς. Και να τα εξισορροπείς.
Αυτό κάνει και το 32,87% από τους ερωτηθέντες. Τα εκφράζουν τα συναισθήματα μετά από σκέψη και καιρό. Να την η σκέψη και πάλι. Αυτοί δεν είναι οι απόλυτα συγκρατημένοι, αλλά ταυτόχρονα δεν είναι ούτε οι απόλυτα αυθόρμητοι. Θέλουν να ωριμάσει η σκέψη μέσα τους. Θα εκφράσουν το συναίσθημα, δε θα το καταπιέσουν. Θα το κάνουν όμως όταν είναι έτοιμοι κι όποτε θεωρήσουν πως είναι η κατάλληλη στιγμή. Αν υπάρχει τέτοια τελικά.
Τέλος είναι το 34.16% από εσάς που δήλωσε πως τα συναισθήματα δυσκολεύεται να τα αποκαλύψει. Τι πάει να πει δυσκολεύεσαι; Την ίδια ώρα τι πάει να πει μου είναι εύκολο; Όλοι δυσκολευόμαστε.
Όταν εκφράζουμε κάτι είναι σαν να δίνουμε ένα κομμάτι του εαυτού μας. Άσε που μερικές φορές δε βρίσκουμε και τις κατάλληλες λέξεις να εκφραστούμε. Γιατί άλλο να νιώθουμε κι άλλο να ρίχνουμε λέξεις. Το συναίσθημα είναι από μόνο του κάτι τόσο πολυδιάστατο που κάποτε τα λόγια το αδικούν.
Σ’αυτή τη ζωούλα όμως που βρεθήκαμε οφείλουμε να νιώθουμε. Κι οφείλουμε να να νιώθουμε πολύ. Να αγαπάμε πολύ, να ερωτευόμαστε πολύ, ακόμη και να πονάμε πολύ. Όλα ανθρώπινα είναι. Όλα για μας κι όλα μες στο πρόγραμμα. Κι όταν το νιώθουμε κι είμαστε έτοιμοι οφείλουμε και να εκφραζόμαστε.
Άλλοτε κλεινόμαστε σε καβούκια, άλλοτε το σώμα μας μιλά από μόνο του και φανερώνει όσα νιώθουμε. Άλλοτε δυσκολευόμαστε, το καλοσκεφτόμαστε, τραβάμε πίσω ή κάνουμε σταθερά βήματα εμπρός.
Το σημαντικό είναι να μη φοβόμαστε να νιώθουμε ό,τι νιώθουμε. Ό,τι κι αν είναι αυτό. Τα άλλα όλα θα ’ρθουν. Φτάνει να μην παύουμε να αισθανόμαστε. Να μην αδειάζουμε. Να μη στερεύουμε. Δεν το αξίζουμε. Κανείς μας.
Συντάκτης: Παύλος Πήττας
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
