Τα Χριστούγεννα μας προκαλούν παιδικότητα και νοσταλγία

Χριστούγεννα σημαίνουν φως. Είναι εκείνη η στιγμή του χρόνου που η ζωή μας φοράει πολύχρωμα λαμπιόνια και γυαλιστερές γιρλάντες κι όλα τα άσχημα κρύβονται πίσω από ένα χρυσοκόκκινο παραμυθένιο φως, δίνοντας χώρο στη μαγεία που τώρα ξεπηδά μέσα από καλόκαρδους Άγιους Βασίληδες και μικροσκοπικά ξωτικά.

Χριστούγεννα σημαίνουν αγάπη. Για άλλους αγάπη ενθουσιώδη, απ’ αυτές που σου παρασύρουν το μυαλό και την καρδιά, απ’ αυτές που κάνουν τις αγκαλιές μας πιο ζεστές, πιο ξεχωριστές, και για άλλους αγάπη νοσταλγική, γι’ αυτούς που δεν είναι εδώ, γι’ αυτούς που έφυγαν, που λείπουν, γι’ αυτούς που λέγεται πως έγιναν λευκοί φτερωτοί άγγελοι.

Τι μας προκαλούν, λοιπόν, τα Χριστούγεννα; Πώς αυτό το φως κι αυτή η αγάπη μας αγγίζουν τελικά; Στο δικό μας γιορτινό I love polls η απάντηση στην ερώτηση είναι ξεκάθαρη. Το 45,95%, σχεδόν δηλαδή οι μισοί από όσους ψήφισαν και συγκεκριμένα 505 αναγνώστες του pillowfights, αποκάλυψαν πως τα Χριστούγεννα τους προκαλούν παιδικότητα και νοσταλγία, μάλλον γιατί το πρώτο σπανίζει στην πολύβουη καθημερινότητά μας και το δεύτερο γιατί σε αυτές τις γιορτές έχουμε δικαίωμα να φανταστούμε, να γευτούμε και να πλανηθούμε σε στιγμές, ανθρώπους, γεύσεις, χρώματα κι αρώματα μιας εποχής που πέρασε ή που δεν έχει έρθει ακόμα.

Το παιδί μέσα μας μπορεί να κρύφτηκε φοβισμένο από μια καθημερινότητα που μας θέλει σκληρούς και δυνατούς, αλλά ξεπετιέται πάντα στο πρώτο άκουσμα από μουσικά λαμπιόνια και πριγκιπικά καρουζέλ και μένει να κοιτάζει να διαδραματίζονται γύρω του όλα όσα μόνο να διαβάζει μπορούσε στα παιδικά του παραμύθια.  Νοσταλγική αυτή η ανάμνηση από εκείνες τις αθώες εποχές, νοσταλγική και κάθε βόλτα σε δρόμους, σοκάκια, πλατείες στα όμορφα χωριά και στις εντυπωσιακές πόλεις. Τα στολισμένα δέντρα πίσω απ’ τις μισόκλειστες κουρτίνες, τα φωτεινά αστέρια στις άκρες των μπαλκονιών, τα αναμμένα τζάκια, οι μυρωδιές από αχνιστούς κουραμπιέδες και λαχταριστά μελομακάρονα, τα γέλια μικρών και μεγάλων υπό τη συνοδεία των αγαπημένων και τόσο γνώριμων γιορτινών μελωδιών, αφήνουν το μυαλό μας να αφεθεί και να χαθεί κάπου ανάμεσα στην πραγματικότητα και στο όνειρο, στη φαντασία και στη ζωή.

Γι’ όλα αυτά ανυπομονούμε κι όλα αυτά μας ενθουσιάζουν, όπως δήλωσαν και 273 αναγνώστες σε ποσοστό 24,84%. Πλέον δεν περιμένουμε το δώρο του Άι- Βασίλη, κρυμμένοι κάπου στο σαλόνι. Για εμάς δώρο είναι τα χαμόγελα όσων αγαπάμε, τα χαμόγελα που όταν δε βλέπουμε μας λείπουν τόσο πολύ. Ανυπομονούμε για τα πεντανόστιμα φαγητά, τα οικογενειακά και φιλικά γλέντια, τις χειραψίες, τα φιλιά και τα βλέμματα με εκείνους που πάντα γινόμαστε ένα τα Χριστούγεννα, όσος καιρός κι αν έχει περάσει απ’ την τελευταία φορά που βρεθήκαμε. Στις γιορτές έχουμε λόγους να ενθουσιαζόμαστε, να σχεδιάζουμε, να δημιουργούμε, να διαλέγουμε όμορφα και συμβολικά δώρα, να περιποιούμαστε εμάς κι αυτούς που αγαπάμε.

Ποιο είναι όμως το χρώμα των Χριστουγέννων; Είναι το κόκκινο, το ίδιο χρώμα με αυτό του έρωτα. Γι’ αυτό και το 14,47%, 159 αναγνώστες δηλαδή, υποστήριξαν πως οι γιορτές τους προκαλούν ερωτισμό. Το αναμμένο τζάκι, τα φωτάκια στο δέντρο, τα κεριά, τα γλυκά και το κρασί διαμορφώνουν την πιο ειδυλλιακή ατμόσφαιρα και το πιο ερωτικό σκηνικό. Κι έτσι είτε θα έρθουμε πιο κοντά με αυτούς που τόσο θέλουμε να νιώθουμε δικούς μας, είτε θα τους συναντήσουμε τυχαία κάπου εκεί έξω, στο ζωντανό παραμύθι του χειμώνα.  Μαγικά τα Χριστούγεννα, μαγικός κι ο έρωτας. Γίνεται άραγε να μην ταιριάζουν;

Το 11,65% με 128 ψήφους δήλωσε πως τα Χριστούγεννα του είναι αδιάφορα. Ίσως γιατί δεν ταιριάζουν στην πραγματικότητα, ίσως γιατί αυτή η ατμόσφαιρα είναι τελικά μια εμπορευματοποιημένη, κατασκευασμένη ιδέα ή ίσως πάλι γιατί εκείνοι βρίσκουν τη χαρά, την αγάπη και την γιορτινή διάθεση μέσα στην κάθε μέρα που περνά κι όχι σε αυτή την μία μέρα και περίοδο του χρόνου.

Τέλος, 34 αναγνώστες σε ποσοστό 3,09% δήλωσαν πως τα Χριστούγεννα τους προκαλούν ανία. Είναι μια γιορτή με υπερβολή. Υπερβολή στο στολισμό, υπερβολή στο παραμυθικό στοιχείο, υπερβολή στην εκδήλωση ενθουσιασμού. Κίνηση στους δρόμους, συνωστισμός σε εμπορικά καταστήματα, καφετέριες κι εστιατόρια, εορταστικό ωράριο στα μαγαζιά, κι έτσι εκείνοι που θα ήθελαν να ζουν και στις γιορτές όπως όλες τις υπόλοιπες μέρες, νιώθουν πλήξη.

Έτσι είναι όμως τα Χριστούγεννα. Παιδικά, νοσταλγικά, ερωτικά για εκείνους που ενθουσιάζονται και τα προσμένουν, αδιάφορα κι ίσως εκνευριστικά για εκείνους που διαλέγουν την απλότητα στη ζωή τους. Ό,τι κι αν είναι, όπως κι αν είναι, ας το χαρούμε, γιατί τελικά αυτό που μένει στη ζωή μας είναι οι στιγμές που γίνονται αναμνήσεις. Ας φορτίσουμε λοιπόν και φέτος τις μπαταρίες με όσες στιγμές μπορούμε, για να αφήσουμε όσο πιο γλυκά γίνεται τον χρόνο που πέρασε και να υποδεχτούμε επίσης γλυκά τον νέο που έρχεται με ποιος ξέρει πόσες ακόμα μοναδικές στιγμές!